ไม่น่าเลย
1634 คำ
ฉันส่งข้อความไปหาเขาเพราะอยากชวนเขาไปทานข้าวเย็นด้วยกัน และก็ตั้งใจว่าจะชวนเขาไปหัวหินเป็นเพื่อนพรุ่งนี้เพราะตรงกับวันหยุดเขา แต่พอเขาตอบไลน์กลับมาว่ามีนัดแล้ว มันยิ่งทำให้ฉันอยากรู้ว่าเขานัดใคร อยากรู้ว่าคนที่เขานัดเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่เขาก็ไม่ยอมตอบจนฉันต้องโทรไปถามเองเพื่อให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
“ฉันถามว่าเพื่อนผู้ชายที่นายไปกินข้าวด้วย ชายแท้หรือชายเทียม..ตอบมาซิ..เงียบทำไม..?”
(...)
“นี่..”
(เพื่อนที่ผมจะไปทานข้าวด้วย คือแทนครับ..)
“คุณแทนแฟนเก่านายอ่ะนะ..?”
(ครับ..)
ฉันเริ่มโมโหและเลือดขึ้นหน้าขึ้นมาที่รู้ว่าเขาไปกับคนชื่อแทน เพราะฉันรู้จักคนนี้ดีเขาเป็นแฟนเก่าไม่ใช่เพื่อนสักหน่อย
“ฉันไม่ให้ไป..”
(ผมกับแทนเราเป็นเพื่อนกันนะครับ ผมแค่ไปคุยธุระกับแทน เสร็จแล้วก็จะรีบกลับ)
“ฉันไม่เชื่อ..คนมันเคยๆ กินกันเดี๋ยวพอนายไปเจอเขา ถ่านไฟเก่าพวกนายครุขึ้นมาจะทำยังไง..ฉันไม่ให้ไป”
(...)
“เงียบแบบนี้หมายความว่าอะไร..นายจะไปใช่ไหม..?”
(ผมว่าผมไม่จำเป็นต้องฟังคุณนะครับ..)
“นาย..”
(ผมกับแทนเราเป็นเพื่อนกัน แล้วถ้าถ่านไฟเก่าของเรามันจะครุขึ้นมาจริงๆ ก็อยู่ที่ผมด้วยว่าผมอยากให้มันครุหรือเปล่า แต่ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมก็อยากให้คุณยอมรับมันนะครับ เพราะคุณก็รู้ดีว่าผมเป็นอะไร..)
"ฉันคงคาดหวังกับนายเร็วเกินไปซินะ..”
(คุณแค่ต้องยอมรับมัน..)
“...”
ฉันไม่อยากพูดอะไรต่อตัดสายจากเขาแล้วก็นั่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง ใช่..ฉันคงคาดหวังให้เขาเปลี่ยนใจมาชอบฉันเร็วไปสินะ
ฉันนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อ 3 ปีก่อนที่เขาเคยตามฉันไปที่อังกฤษเพราะตามไปง้อให้ฉันดีด้วย
เมื่อ 2 ปีที่แล้ว
ที่อังกฤษ
“เวลาผมเครียดๆ แค่เปิดเข้าไปเห็นรอยยิ้มของคุณในไอจีผมก็ดีขึ้นเยอะเลยนะครับ คุณเป็นแสงสว่างและก็เป็นเหมือนกำลังใจของผม ผมถึงต้องบินมาหาคุณถึงที่นี่ไง..”
“แค่นี้เนี้ยนะ..?”
“ผม..ผมเสียดายความสัมพันธ์ที่ดีของเรา”
“เสียดายความสัมพันธ์หรอ..?”
“ผมไม่อยากให้คุณเกลียดผมไปตลอดชีวิตนะครับ ผมรู้สึกผิดกับคุณมาตลอด 1 ปีที่ผ่านมา เพราะผมเป็นต้นเหตุทำให้คุณหนีมาอยู่ที่นี่..”
“...”
“ที่คุณเคยบอกว่าชอบผมโดยที่ไม่สนว่าผมเป็นอะไร รู้ไหมครับว่าตอนนั้นผมสับสนมากแค่ไหน ซึ่งผมไม่เคยรู้สึกสับสนแบบนี้มาก่อน ผมไม่เคยรู้สึกชอบผู้หญิงคนไหนเลย แต่กับคุณผมกลับรู้สึก..”
“อะไรนะ..?”
“ผมชอบคุณนะครับคุณจอย..”
“...”
เธออึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยิน
“ผมก็ไม่รู้ตัวเองว่าทำไมผมถึงชอบคุณทั้งที่ในใจผมก็ยังรู้สึกชอบผู้ชายอยู่..”
“นี่นาย..”
“แต่ถ้าผมต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมก็คงเลือกคุณไม่ได้..เพราะต่อให้ผมชอบคุณจริงๆ มันก็ยังรู้สึกน้อยกว่าที่ผมชอบผู้ชายอยู่ดี แต่ผมก็ไม่อยากที่จะเสียความสัมพันธ์ที่ดีของเราไป...”
เธออึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน นี่เธอควรดีใจใช่ไหมที่เขาเองก็ชอบเธอเหมือนกันแต่แค่น้อยกว่าที่ชอบผู้ชาย
“นายชอบฉัน แต่นายไม่เลือกฉันเพราะในใจจริงๆ ของนายชอบผู้ชายมากกว่าอย่างนั้นนะหรอ..?”
“ผมขอโทษครับ..ผมพยายามแล้วที่จะชอบคุณแค่คนเดียว และก็มีคุณคนเดียวในใจ แต่ผม..”
“ช่างเถอะ..แค่ฉันรู้ว่านายชอบฉันแค่นี้ก็พอแล้ว..”
เธอจ้องตาเขาอย่างปลงๆ และก็เริ่มเข้าใจอะไรได้ดี
“ฉันขอบใจนายมากนะที่แคร์ความรู้สึกฉัน จริงๆ นายจะปล่อยฉันไปเลยก็ได้ไม่เห็นจะต้องมาสนใจ ฉันรู้ว่าที่เราคบกันไม่ได้เพราะนายกลัวฉันเสียใจใช่ไหมละ..?”
“...”
“เพราะถ้าเราคบกันจริงๆ แล้วนายแอบไปกินกับผู้ชายคนอื่นฉันก็คงรับไม่ได้..ถ้างั้นเราเป็นเพื่อนกันก็คงดีที่สุดแล้ว..”
เขามองหน้าเธออย่างรู้สึกขอบคุณ เพราะเธอเริ่มทำใจได้กับสิ่งที่เขาพูด ต่อให้ไม่ได้เป็นคนรักแต่เราก็คงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้
“จริงๆ ฉันจะโกรธจะเกลียดนายก็ไม่ถูก เพราะฉันดันไปชอบนายเอง..นี่ก็พยายามลืมแล้วนะ ผ่านมาตั้ง 1 ปีแล้วจริงๆ ฉันก็ควรที่จะเป็นเพืี่อนกับนายได้แล้วจริงไหม..?”
เธอมองหน้าเขานิ่งๆ แล้วหลับตาลงอย่างใช้ความคิดและตั้งสติ แล้วเธอก็ลืมตาขึ้นมามองเขาอีกรอบ
“ฉันจะยอมเป็นเพื่อนกับนายก็ได้..แต่”
“แต่อะไรครับ..?”
“ห้ามจูบปากกับผู้ชายต่อหน้าฉันก็พอ..”
“...”
เขายิ้มให้เธอแล้วเธอก็ยิ้มตอบกลับด้วยความสบายใจมากขึ้น และในที่สุดพวกเขาก็ยอมตกลงเป็นเพื่อนกัน
...
“สุดท้ายฉันก็เป็นเพื่อนกับนายอย่างที่พูดไม่ได้จริงๆ ..”
ฉันคิดถึงเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อนแล้วก็น้ำตาซึมออกมา อุตส่าห์หนีไปอังกฤษตั้ง 1 ปีพอเขาตามไปเพื่อตกลงเป็นเพื่อนกันคิดว่าตอนนั้นคงจบแล้ว ความรู้สึกที่เคยชอบเขา จึงเปิดใจคบกับลุงแฟนที่อายุมากกว่าฉัน 10 ปี แต่ผลสุดท้ายก็ไปไม่รอดเพราะปีที่แล้วที่กลับมาไทย และได้เจอกับเขาอีกครั้งพร้อมกับเหมือนฝันและคุณวี เหตุการณ์วันนั้นมันก็ทำให้ฉันกลับมารู้สึกกับเขาอีกครั้ง
เมื่อ 1 ปีที่แล้ว
คอนโดวีระภัทร
“นี่แฟนแกไม่มาด้วยหรอ..?”
“คุณลุงของฉันเขาเป็นผู้ชายนอนไวจ่ะ รักสุขภาพมากด้วย..ฉันกลัวว่าถ้าเขามาเห็นสภาพตอนฉันเมาเละเทะแล้วเขาจะรับไม่ได้..แล้วก็ทิ้งฉันกลับอังกฤษไปคนเดียว..”
“แต่คุณลุงแกเขาเท่ห์มากเลยนะ ฉันยังชอบเลย..”
“หยุดเลย..ผัวของแกอยู่นู้นไปเลยไปช่วยผัวแกเอาลูกเข้านอนเลย..”
“ไปก็ได้ว่ะ..เดี๋ยวให้คุณเป้มาช่วยยกของแล้วกัน ฉันไปเอาลูกเข้านอนก่อน..”
“เออ..”
เมื่อเหมือนฝันออกไปแล้วเป้ก็เดินเข้ามาในครัว ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับคุณจอย..?”
“นายช่วยยกอันนี้ออกไปก็ได้นะ เดี๋ยวบนโต๊ะนี้ฉันยกออกไปเอง..”
“ครับ..”
เป้ยกของออกไปวางที่โต๊ะอาหารตามที่จอยบอก และจอยก็เดินถือแก้วกับขวดไวน์ออกตามมา โดยหันมองไปที่ห้องนอนเห็นวีระภัทรและเหมือนฝันกำลังเอาลูกเข้านอนอยู่ด้วยกัน
“ไม่คิดเลยนะครับว่าวันนี้ผมจะได้มาเห็นวีเขามีครอบครัวที่สมบูรณ์..”
“ฉันก็ไม่คิดว่ายัยฝันมันจะเป็นแม่คนได้..มันดูนุ่มนวลขึ้นมากเวลาอยู่กับลูกมัน แตกต่างจากตอนที่มันอยู่กับฉันโดยสิ้นเชิงเลย..”
“เห็นแล้วน่ารักดีนะครับ..ผมเองก็อยากมีลูกเหมือนกัน..”
“...”
จอยหันไปมองหน้าเป้นิ่งๆ จ้องมองใบหน้าของเขาที่มองไปที่เหมือนฝันและวีระภัทรด้วยแววตาที่อ่อนโยน และอยู่ๆ ใจเธอก็เต้นแรงขึ้นมาเธอยกมือขึ้นมาจับที่หน้าอกตัวเองแล้วก็ต้องรีบสลัดมันออกจากความคิด
“ลูกผมหลับแล้ว เรามาฉลองกันดีกว่าครับเลี้ยงส่งที่คุณจอยกำลังจะบินกลับอังกฤษพรุ่งนี้แล้ว..”
“แกขึ้นเครื่องกี่โมงนะพรุ่งนี้..?”
“4 ทุ่ม..”
“งั้นคืนนี้กินให้ถึงเช้าไปเลย..ชนแก้ว..”
หลังจากนั้นพวกเขาทั้ง 4 คนก็เมาเละด้วยกันทั้งคู่ วีระภัทรต้องอุ้มเหมือนฝันเข้าไปนอนในห้องแล้วเขาก็สลบลงเตียงไปคู่กับเธอ โดยปล่อยให้จอยและเป้อยู่ข้างนอกห้องด้วยกัน 2 คน
“นาย..”
“...”
เธอเรียกเขาแต่เขากลับไม่ตอบเพราะเมามากจนไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะเปล่งเสียงออกไป เขาทิ้งตัวลงนอนหงายไปกับโซฟาเพราะความเมา
“ฉันจะเข้าไปนอนในห้องแล้ว..พรุ่งนี้เจอกัน..บาย..”
จอยพยายามลุกขึ้นยืนแต่ก็เซแล้วเซอีกจนเมื่อลุกขึ้นได้เธอก็ล้มลงไปอีกรอบบนตัวของเขา จนใบหน้าของเธอกระแทกกับใบหน้าของเขาจนทำให้เขาต้องลืมตาตื่นขึ้นมามอง
“คุณจอย..”
“...”
ทั้ง 2 คนสบสายตากันอยู่แบบนั้นนิ่งๆ ด้วยความเมาและบวกกับความคิดถึงที่ซ่อนอยู่ภายในใจของเธอมาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา มันทำให้หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ความรู้สึกที่มีเขาก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“ฉันคิดถึงนายนะ..”
“ผมก็คิดถึงคุณครับ..”
เขาตอบคิดถึงเธอจบประโยคก็สลบไปทันทีเพราะความที่เขาเมามากกว่าเธอ
แต่ความเมาที่อยู่ภายในตัวเธอกลับทำให้ความต้องการเกิดขึ้นในใจ เธอยกมือขึ้นมาลูบไปที่ใบหน้าของเขาที่หลับสนิทอยู่ด้วยความคิดคิดถึงบวกด้วยความถวิลหา เธอจึงตัดสินใจยื่นใบหน้าเข้าไปจูบที่ริมฝีปากหนาของเขาด้ววความเมา
“อื้มมม..”
...
คิดว่าจอยจะได้กินเป้อีกรอบไหม..?
- ผู้เขียน
