หวนกลิ่นชา(เรื่องใหม่)
1071 คำ
บ้านหลังใหญ่ในเมือง เต็มไปด้วยชายหญิงวัยทำงานหลายสิบคน โต๊ะอาหารและเครื่องดื่มถูกตัดเตรียมไว้บริเวณรอบๆ บริกรหนุ่มสาวเดินถือถาดเครื่องดื่ม บริการแกแขกที่มาในงานอย่างขันแข็ง
หญิงสาวร่างเล็กเดินมาอย่างสง่างามในชุดเดรสเกาะอกสีดำ มีผ้าชีฟองที่บางๆที่คลุมออกแบบมาให้คลุมไหล่เนียน เพิ่มลูกเล่นชวนมองให้กับคนภายนอก
"ชา" เสียงเรียกจากกลุ่มหญิงสาวโต๊ะหนึ่งที่ริมสระส่งเสียงเรียกหญิงสาวผู้มาใหม่ ชาหอมหญิงสาวเจ้าของชื่อหันตามเสียงเรียกอย่างรวดเร็ว ผมยาวสลวยเป็นลอนแบบธรรมชาติ สบัดเรียงเส้นพริ้วไหวตามแรงลม
รอยยิ้มหวานปรากฎขึ้นบนใบหน้าของชาหอม เมื่อสายตามองไปเจอเหล่าเพื่อนสนิทที่นั่งกันอยู่ริมสระที่อยู่อีกฟากฝั่ง สองขาเรียวยาวของเธอก้าวมุ่งตรงไปยังจุดหมายฝั่งตรงข้ามทันที
"กว่าจะมาได้นะหล่อน"
"ขอโทษได้มั้ยล่ะ นี่ก็รีบสุละเนี้ย"
ชาหอมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเพื่อนๆ มือบางหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบเล็กน้อยสายตากวาดมองดูบรรยากาศรอบที่เต็มไปด้วยผู้คน โดยไม่ได้จดจ้องสิ่งใดเป็นพิเศษ ด้วยควาที่ชาหอมไม่ค่อยชอบสังสรรค์เท่าไหรเธอนั่งได้ไม่นานก็เกิดความเบื่อหน่าย แต่ก็แสดงท่าทีสนุกสนานเพื่อให้เกียรติแก่เจ้าของงาน
ทุกการกระทำของชาหอมอยู่ภายในสายตาของเสือร้ายอย่างภาคิน ที่จ้องจะตะปบเธอตั้งแต่เธอย่างกรายเข้ามาในงาน ภาคินจ้องมองอยู่อย่างนั้นไม่วางตาจนร่างบางปลีกตัวออกไปข้างนอก
"เดี๋ยวกูมานะไปดูดบุหรี่แปปนึง"
"เออ ไปดูดบุหรี่นะมึง ไม่ใช่ไปเอากับสาว"
"เออ แต่ถ้าได้กูก็เอาว่ะ"
ภาคินเดินตามร่างเล็กออกมาจนถึงด้านนอก ชาหอมนั่งอยู่ในศาลากลางสวนพร้อมกับไวน์ในมือ1แก้ว เมื่อภาคินเห็นทางสะดวกก็ตรงดิ่งไปหาเธอทันที
"ขอโทษนะครับตรงนี้นั่งได้รึป่าว"
"ได้ค่ะ"
ชาหอมเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือนก่อนตอบคนตรงหน้าเมื่อตอบเสร็จเธอก็หันออกไปชื่นชมบรรยากาศตามเดิทไม่ได้สนใจคนที่นั่งอยู่กับเธอแม้แต่น้อย
"ทำไมถึงออกมานั่งอยู่คนเดีววล่ะครับ ไม่ชอบหรอ"
"ค่ะฉันไม่ชอบ"
"เหมือนผมเลยครับ ผมเองก็ไม่ชอบอะไรแบบนี้เหมือนกันเลย"
"หรอคะ"
"ใช้ครับ ผมเป็นคนชอบอยู่เงียบๆเลยก็ว่าได้"
"แต่ฉันว่าไม่น่าจะใช่นะคะ คนแบบคุณน่ะดูก็รู้ว่าเป็นหนุ่มชอบสังสรรค์ ดูท่าแล้วเนี้ย น่าจะสังสรรค์เป็นชีวิตจิตใจเลยล่ะ ฉันพูดถูกมั้ยคะ"
ชาหอมสำรวจมองภาคินตั้งแต่หัวจดเท้าก่อนพูดในสิ่งที่เธอคิดไป พูดจบก็ยกไวน์ขึ้นดื่มอย่างไม่สนใจอีกคน ภาคินที่ได้ยินดังนั้นก็เหวอพูดไม่ออกเขาไม่คิดว่าชาหอมจะดูเขาออกหมดเปลือกขนาดนี้
"คุณนี่ดูคนเก่งจังเลยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
"แล้วคุณชื่ออะไร"
"แล้วทำไมฉันต้องบอกคนแปลกหน้าอย่างคุณ"
ชาหอมจ้องมองภาคินราวกับว่าจะจับเขาเฉือนเนื้อเฉือนหนัง ภาคินจ้องมองนัยตาของเธอที่แแน่วเด็ดเดี่ยวอย่างหลงไหล ดวงตากลมโตที่หลายคนมองดูว่าแอ๊บแบ้วใสๆ แต่พอมารวมอยู่บนใบหน้าของชาหอม กลับดูมีเสน่ห์ที่ต่างออกไป ยิ่งมองก็ยิ่งหลงไหล
"ว่าไงคะ ทำไมฉันต้องบอกคุณ"
"ก็ผมอยากรู้จักคุณหนิครับ หรือว่าคุณไม่ไว้ใจผม"
"ถามจริงดิ มีใครเจอกันครั้งแรกแล้วไว้ใจเลยปะ"
ชาหอมส่ายหัวเบาๆ ปากกระจับได้รูปเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย ภาคินเมื่อได้เห็นรอยยิ้มก็ยิ่งทำให้เขาหลงไหลในตัวของผู้หญิงคนนี้
"ผมชื่อ ภาคินครับ หรือว่าคุณจะเรียกผมว่าภาคก็ได้"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"แล้วคุณล่ะ"
"ฉันบอกคุณหรอว่าฉันจะบอกชื่อคุณ จุ๋ๆๆ แหมคุณเนี้ยคิดไปเองเก่งจังเลยนะคะ"
ไม่ว่าเปล่าชาหอมลุกขึ้นเดินเข้าหาฝ่ายตรงข้ามโดยไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย ร่างบางหยุดตรงหน้าภาคินที่นั่งอยู่ ชาหอมยกขาเรียวสวยของเธอขึ้นใช้เข่ามนค้ำกับพื้นที่ว่างของเก้าอี้ ซึ่งมันช่างตรงกับหว่างขาของภาคินพอดิบพอดี
ภาคินทั้งเคลิบเคลิ้มทั้งร้อนรุ่มไปกับการกระทำของคนตรงหน้า หญิงสาวที่ดูไม่ประสีประสาในตอนแรก ตอนนี้เธอช่างเหมือนกับแม่เสือสาวที่รอตะปบเหยื่อไปซะแล้ว
ปากบางยกยิ้มอย่างสะใจที่เห็นภาคินเสือผู้หญิงเผลอไผลไปตามเธอ นิ้วเรียวเกรี่ยกรอบหน้าคมของชายหนุ่มอย่างยั่วยวน ใบหน้าหวานเลื่อนเข้าใกล้จนปากบางเกือบจะแน่สนิทไปกับใบหูของภาคิน
"ฉันพึ่งรู้นะคะ ว่าเสืออย่างคุณแพ้เหยื่อเป็นด้วย"
"เอ่อ....คะ คุณ"
ชาหอมที่เดินออกไปแล้วหันกลับมายิ้มอย่างผู้มีชัยตามด้วยคิ้วโก่งสวยที่ยกขึ้นอย่างยั่วยุ ภาคินที่ถูกลูบคม ก็เกิดความตื่นเต้นยิ่งขึ้นเพราะเขาไม่เคยเจอคนที่เล่นกับไฟราคะของเขาเหมือนอย่างเธอ
"แล้วชื่อคุณล่ะ"
"ไว้ครั้งหน้าฉันจะบอกแล้ว บรั้ยยย"
หญิงสาวชูมือขึ้นบ๊ายบายอย่างดี๊ด๊าก่อนที่จะเดินหันหลังทิ้งให้ชายหนุ่มอย่างภาคิน นั่งดับไฟราคะอยู่คนเดียว
.
.
.
.
ภาคินเดินกลับเข้ามาในงานสายตาก็จับจ้องโต๊ะของชาหอมไม่วางตา เพื่อนหนุ่มทั้งหลายที่เห็นว่าภาคินออกไปดูดบุหรี่นานเป็นพิเศษ ทำให้ทุกคนต่างคิดว่าเขาต้องไปล่าเหยื่อแน่นอน
"ไงมึง ดูดบุหรี่ไปกี่ยกล่ะ555"
"กี่ยกอะไรล่ะ กูไม่ได้ไปทำอะไรทั้งนั้น นี่พวกคิดว่าหน้าอย่างกูนี่เอาไม่เลือกหรอ"
"เออดิกูเห็นใครอ้าขาให้มึงก็เสียบให้เจาหมด"
"ก็ไม่อยากขัดศรัทธาใครนี่หว่า มาๆกินต่อเหอะ"
- ผู้เขียน
