ความลับในเงามืด

เงาใต้เงา

เป็นที่รู้กันดีว่าแถบชานเมืองนั้นตื่อนเช้านอนเร็ว ทุ่มกว่าถึงสองทุ่มเกือบทุกหลังคาเรือนก็เข้านอนกันแทบหมด บ้านแต่ละหลังก็มีพื้นที่กว้างขวาง ทำให้ตัวบ้านนั้นอยู่ห่างกันพอสมควร ทำให้ใครไปใครก็น้อยนักที่จะรู้ ยิ่งช่วงกลางดึกยิ่งแล้วใหญ่ แทบจะไม่รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับบ้านรอบข้างเลย

กลางดึกวันเดียวกันที่ชนิกานต์มาหาณัฐนิชา ก็มีคนมาหาเธอเช่นกัน ชายฉกรรจ์สองคนไขกุญแจเข้าไปในบ้านของณัฐนิชา ในขณะที่เธอเองกำลังนังดูทีวีเช่นทุกวัน "ไง สบายมั้ย" เสียงคุ้นหูดังขึ้นณัฐนิชาหันไปยังต้นเสียงก็เป็นคนที่เธอคิดไว้จริงๆ "คุณท่าน เข้ามาได้ยังไงคะ" ณัฐนิชาเอ่ยถามเมื่อเธอเห็นเขาเข้ามาได้โดยที่เธอล็อคประตูทั้งหมดแล้ว

"เดี๋ยวนัดไปเอาน้ำมาให้นะคะ " ณัฐนิชาหันหลังกำลังจะเดินไปยังห้องครัว "ไม่ต้องลำบากหรอกท้องอยู่หนิ ฉันแค่แวะมาดูว่าความเป็นอยู่โอเคดีรึป่าว" ชายมีอายุยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ การมาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุยของสิทธิครั้งนี้ ณัฐนิชารู้ได้ทันทีว่าเธอตกอยู่ในอันตรายแน่ เธอจึงแอบกดเบอร์โทรหาชนิกานต์ แต่ชนิการต์ก็ไม่ได้รับสายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า หากจะโทรหาลัดดาเลขา เธอก็ดันไม่มีเบอร์

"เธอก็อยู่กับลูกชายฉันมานานแล้วใช่มั้ย " สิทธิเอ่ยถาม "ใช่ค่ะ" ณัฐนิชาตอบกลับอย่างอึกอัก "งั้นก็ถึงเวลาที่จะต้องไปแล้วละเนอะ" เมื่อสิ้นคำถามณัฐนิชารับรู้ทันทีว่าเธอคงไม่มีชีวิตรอดแน่ แต่เธอก็ยังคงพยายามยื้อเวลาต่อ "คุณท่านจะให้นัดไปไหนหรอคะ" ณัฐนิชาแซ่งถามทั้งที่รู้เต็มอก "ไปหาพ่อกับแม่เธอไง" พูดเสร็จก็กระดิกนิ้วเชิงสั่งลูกน้องทั้งสอง

ณัฐนิชาเมื่อได้ยินคำตอบนั้นเป็นการยืนยันชัดเจนแล้วว่าตรงกับที่เธอคิด ณัฐนิชาก็สาวเท้าวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันที เพราะคนของสิทธิอยู่หน้าประตูบ้าน ทำใป้เธอไม่สามารถหนีออกภายนอกตัวบ้านได้

ณัฐนิชาล็อคห้องนอนและโทรหาชนิกานต์อีกครั้ง แต่ด้วยชนิกานต์กำลังประชุมอย่างเคร่งเครียดที่บริษัทของเธอจึงไม่ได้รับสายเธอ เพียงไม่นานสิทธิและลูกน้องก็เข้ามายังห้องนอนของเธอได้ "ท่านคะ ปล่อยนัดกับลูกไปเถอะนะคะ นัดไม่ทำให้ท่านกับศรุต ต้องลำบากใจหรอกค่ะท่าน ถ้าท่านไม่เห็นแก่นัด นัดขอให้ท่านเมตตาเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านที่กำลังจะเกิดมาเถอะนะคะ" ณัฐนิชาคุกเข่าลงแทบเท้าของสิทธด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ปากก็ร้องขอชิวิตของเธอกับลูกอย่างหน้าเวทนา

"5555 เห็นแกเลือดเนื้อเชื้อไขงั้นหรอ"สิทธิหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "เลือดเนื้อเชื้อไขก้อนนี้แหละที่ฉันยิ่งต้องกำจัด เพราะมันจะเกิดมาทำลายสิ่งที่ฉันสร้างมาแทบตาย ฉันจะไม่ยอมให้มันมาพังเพราะไอ้มารหัวขนนี้หรอก จับมัน!!"ลูกน้องของสิทธิเข้าล็อคตัวทันทีที่ได้รับคำสั่ง สิทธิล่วงเอายาคลายเครียดออกมาจากกระเป๋าโยนให้ลูกน้องอีกคน

ชายฉกรรจ์เมื่อได้รับยามาก็จัดการกรอกยาคลายเครียดหลายสิบเม็ดเข้าปากณัฐนิชา ปากบางของณัฐนิชาเมื่อถูกกรอกยาเข้าไปแล้ว ก็ถูกมือหนาปิดปากตามทันที แม้ณัฐนิชาจะไม่กลืนยาลงไปแต่เธอก็คายออกไม่ได้เช่นกัน ร่างบางพยายามดิ้นรนจากการถูกล็อคตัว เธอดิ้นจนสุดแรงที่มีก็ไม่เป็นผล ยาในปากที่ละลายค่อยไหลลงไปในลำคอของเธออย่างช้าๆ จนเกินกว่าร่างกายจะรับได้ เธอเริ่มดิ้นทุรนทุรายจากพิษของยาที่มากเกินไป ชายฉกรรจ์ปล่อยเธอให้นอน ดิ้นทุรนทุรายสายตาเธอจ้องมองสิทธิด้วยความแค้น จนสิ้นลมหายใจไป เมื่อตรวจเช็คว่าตายเรียบร้อย ก็จัดฉากจัดสถานที่ให้ดูเป็นการฆ่าตัวตายก็ออกจากบ้านกันไป

ปัจจุบัน

สิทธิก้มเก็บเอกสารที่ลูกชายทำหล่นขึ้นมาดู "พ่อทำแบบนี้กับผมได้ยังไง นั้นมันลูกเมียผม นั้นมันหลานพ่อนะ"ศรุตร้องไห้หนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาคิดมาตลอดว่าคนที่สั่งฆ่าณัฐนิชาคือชนิกานต์ "พ่อขอโทษ พ่อแค่อยากให้แกได้ดีไง กว่าแกจะมาถึงวันนี้ได้มันยากขนาดไหน เพราะฉนั้นจะให้มันมาพังเพราะเด็กคนเดียวไม่ได้" สิทธิอธิบายให้ลูกชายเข้าใจ

"หรือแกจะแจ้งความจับพ่อเลยก็ได้นะพ่อยอม"สิทธิแซ่งสำนึกผิดเพราะเขารู้ว่าศรุตไม่กล้าทำแน่ๆ และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ศรุตทำได้แค่เพียงนั่งร้องให้อยู่อย่างนั้นโดยที่มีสิทธิแกล้งปลอบอยู่ข้างๆ

วันเลือกตั้ง

การเลือกตั้งครั้งนี้ประชาชนต่างมาลงคะแนนกันอย่างคึกคักเช่นทุกปี เหล่าบรรดาส.ส.และแคนดิเดตทั้งหลายต่างมาร่วมกันที่ศูนย์ศึกษาประชาธิปไตยหรือสำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง โดยนั่งกันตามพรรค ศรุตและสิทธิก็นั่งอยู่บริเวณด้านหน้าของพรรค ชนิกานต์หญิงสาวที่ทั้งสวยและสง่างาม เพียงแค่เธอก้าวขาเข้ามาก็ดึงดูดสายตาทุกคู่ให้มามองเพียงเธอ ท่าทางการเดิน รูปร่างหน้าตา รอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องยิ้มตามถือเป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดทุกสายตา ในทุกๆงานที่เธอไป

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ "ชนิกานต์พูดทักทายพร้อมรอยยิ้มแสนหวาน ที่ใครดูแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ "ของขวัญที่กานต์ให้ไปวันนั้นถูกใจมั้ยคะ ถ้าคุณพ่อว่าวันนั้นถูกใจแล้ว วันนี้กานต์ก็มีมาให้อีกค่ะ รับรองถูกใจรุณพ่อกับคุณรุตแน่นอน"สองพ่อลูกงวยงงไม่ต่างกันตรงข้ามกับชนิกานต์ที่ยิ้มร่านั่งลงอย่างสบายใจ

เมื่อทุกคนมาครบแล้วไม่นานผลคะแนนจากทั่วทั้งประเทศก็มาถึง ผลประกาศคะแนนมาถึงช่วงถ้า ทั้งพรรคที่ทรงพล และศรุตเป็นแคนดิเดตอยู่ ต่างผลัดกันนำผลัดกันตาม จนสุดท้าย พรรคของฝั่งศรุตก็ชนะด้วยคะห่างกันเพียงแค่หลักหมื่น

ทาง กกต.จึงให้ พรรคที่ศรุตเป็นแคนดิเดต จัดตั้งรัฐบาลขึ้นทันทีเพราะแต่ละพรรคต่างมีแคนดิเดตและคงตกลงกันมาเรียบร้อยแล้ว โฆษกพรรครับหน้าที่ในการประกาศชื่อนายกรัฐบาลคนใหม่ ศรุตและสิทธิตอนนี้นั่งหน้าบานเชิดหน้าชูคอ พร้อมรับตำแหน่งรัฐบาลอย่างมั่นใจ

"สวัสดีครับผม นาย คงศักดิ์ มายิ่ง โฆษกพรรค รักชาติ ผมพร้อมด้วยสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรทั้งหมด ได้ลงความเห็นกันแล้วว่า ผู้ที่จะดำรงค์ตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ก็คือ นางสาว ชนิกานต์ โชติวัฒนากร ครับ"ศรุตและสิทธิผู้เป็นพ่อหันมามองชนิกานต์ ที่ยืนยกมือไหว้ทุกๆคนในที่นี่ไม่ว่าจะเป็นบรรดานักการเมืองพรรคต่างๆ และประชาชนที่มาร่วมฟังผลกันแบบสดๆ อีกทั้งตากล้องและสื่อมวลชนสำนักต่างๆ

แต่สิ่งที่ศรุตและสิทธิต้องตกใจกว่าการที่ชนิกานต์ได้ขึ้นเป็นนายกแทนศรุต คือไม่มีประชาชนคนไหนส่งเสียงคัดค้านแม้แต่คนเดียวตรงกันข้าม กลับมีแต่เสียงดีใจเสียงเชียร์อย่างคึกโครม

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น ทุกต่างแยกย้ายกันกลับบ้านของตน ศรุตและสิทธิก็เช่นกัน แต่เมื่อทั้งสองออกมาก็พบกับตำรวจที่ดักรออยู่ด้านหน้างานแล้วโดยชนิกานต์ได้สั่งปิดข่าวทั้วหมดไว้ และให้เหตุผลว่าทั้งสองพ่อลูกย้ายไปดูแลกิจการที่ต่างประเทศ ชนิกานต์เดินตามออกมาเธอก็ส่งยิ้มให้เขาทั้งสองอย่างผู้มีชัย ก่อนทั้งสองตะถูกจับขึ้นรถไป

จบบริบูรณ์