เสียงพูดคุยจอแจดังอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ซึ่งถูกดัดแปลงเป็นที่นอนชั่วคราวของกชกร หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้าน ชาวบ้านและพี่ป้าน้าอาบ้านใกล้เรือนเคียงก็ต่างทะยอยมาเยี่ยมดูอาการไม่เว้นแต่ละวัน และมักจะนำข่าวเรื่องที่ศิวามาค้างอ้างแรมมาเล่าให้มารดาฟังจนหญิงสาวเริ่มจะจำทุกบทสนทนาได้แล้วกระมัง
“ว่าแต่ผัวนังเกดมันไม่มาแล้วเหรอ หายหน้าหายตาไปตั้งหลายวันหรือว่าจะเลิกรากันไปแล้ว” ฉวีที่เพิ่งกลับมาจากธุระต่างจังหวัดในช่วงสิ้นเดือนเอ่ยถามพลางชะโงกจนคอยาวยืดเป็นยีราฟเพื่อมองหาร่างสูงที่กำลังพูดถึง
“ฉันว่าคงมีอะไรเข้าใจผิดแล้วล่ะจ่ะ เท่าที่ฉันรู้เขายังไม่ได้ตกลงคบนี่จ๊ะ” กชกรแก้ต่าง จะว่าเธอเข้าข้างลูกก็คงไม่ผิดเพราะเกศรินทร์ยังไม่ได้ปริปากบอกถึงสถานะที่ชัดเจนระหว่างศิวาและตัวเองเลยสักคำ
“ไม่คบกันได้ไง ฉันนี่เห็นกับตาว่าพ่อหนุ่มนั่นออกมาจากบ้าน ไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น...”
“ป้าก็พูดเกิ
