“เกด เกด...เกด” ศิวาตัดสินใจเอ่ยเรียกคนที่กำลังหลับสบายในอ้อมกอดหลังจากที่รถวิ่งออกมาไกลพอสมควรด้วยเกรงว่ามันจะพาเลยป้ายไปไกล
“หืม” เกศรินทร์ส่งเสียงครางในลำคอ พลิกกายเงยหน้าขึ้นแต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าใบหน้าอีกคนอยู่ห่างออกไปไม่ถึงคืบจนต้องรีบขยับหนี
“ไม่ได้อยากปลุกหรอกนะ แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอจะลงที่ไหน”
หญิงสาวละสายตาจากใบหน้าหล่อเหล่านั้นมองไปด้านนอกก่อนจะพบว่ากำลังถึงป้ายที่เธอจะลงพอดิบพอดี
ชายหนุ่มยังคงเดินตามไปอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เกศรินทร์ได้แต่อมยิ้มอยู่ในใจ เมื่อเห็นลูกสมุนหน้าซอยยืนชูหางส่งเสียงเห่าอย่างพร้อมเพรียงกัน
กล้าตามมาดีนัก แน่จริงก็ผ่านด่านนักเลงคุมซอยไปให้ได้ก็แล้วกัน
โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!
เจ้าตูบจ่าฝูงเริ่มส่งเสียงทักทาย ศิวาสะดุ้งสุดตัวกระโดดเกาะไหล่เล็กของคนตรงหน้าแจด้วยความหวาดกลัว
“อะไรกันคุณ...ตัวโตกว่ามันตั้งเยอะ ทำเป็นกลัวไปได้” เกศรินทร์แกล้งแหย่เมื่อศิวายัง
