เสียงสมาร์ตโฟนดังขึ้นพร้อมกับข้อความที่กำลังแจ้งเตือนทำให้มือเรียวละจากแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์หันมาจ้องมองหน้าจอมือถือวูบหนึ่งแต่ไม่ได้ใส่จะเปิดอ่านเพราะรู้ดีว่าคนที่ส่งมาเป็นแก้วเจ้าจอมเหมือนเช่นทุกครั้ง
ชีวิตการทำงานในบริษัทอักษราเวชกรุ๊ปก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร หลังจากที่เข้ามาเรียนรู้งานกับจิตตราได้เพียงไม่นานหญิงสาวก็สามารถเริ่มงานได้โดยที่ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงนอกเสียจากคนเจ้าเล่ห์ที่กำลังนั่งจ้องหน้าอยู่ที่โต๊ะทำงานฝั่งตรงข้าม ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกโต๊ะของเลขาฯ มันอยู่หน้าห้องแต่ศิวาก็ยังดึงดันให้คนยกเข้ามาตั้งไว้ในห้องเดียวกับเขาจนได้
“มองอะไร”
“นี่เธอลืมไปแล้วรึไง..อยู่ที่นี่เธอไม่ใช่เมียแต่เป็นพนักงานของฉัน ดังนั้นโปรดใช้คำพูดใหม่ด้วย พูดคะพูดขาไม่เป็นรึไง” ตัวอันตรายในสายตาของหญิงสาวค่อย ๆ ยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะเข้ามาที่โต๊ะของเลขาฯ คนใหม่ ใช้มือทั้งสองข้างคำไว้บนโต๊ะจ้องหน้าอีกคนนิ่งเพื่
