ศิวาหายหน้าไปเลยนับตั้งแต่ตอนที่มีปากเสียงกันเมื่อหลายวันก่อน แม้จะเจอกันในที่ทำงานแต่ก็แทบจะพูดคุยกันแต่เรื่องงานเท่านั้น หลังเลิกงานต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ
วันนี้ก็คงจะเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา
เกศรินทร์ลงจากรถตู้ประจำบ้านที่รุจิราเป็นคนจัดหาไว้ให้เพื่อจะเข้าไปทำงานเพราะเห็นว่าผู้เป็นสามีนั้นไม่ได้กลับบ้านมาหลายวัน โดยให้เหตุผลว่าผู้หญิงอย่างเราไม่ควรจะง้อผู้ชายให้เสียหน้า
“คนเจ้าชู้อย่างศิวา ถ้าเขาไม่ยอมหยุด...คิดเหรอว่าเขาอยากจะมีลูกมาผูกมัดเขาไว้จริง ๆ ”
คำพูดของคุณหญิงรุจิรายังลอยวนเวียนอยู่ในหัวไม่จางหายไปไหน ทำให้ตลอดหลายวันที่ผ่านมาหญิงสาวแทบไม่กะจิตกะใจจะทำงานเลยด้วยซ้ำ ยังโชคดีที่ศิวาไม่ได้เข้ามาบริษัทบ่อย ๆ เธอจึงได้หลบหน้าหลบตาเขาให้สบายใจขึ้นมาได้บ้าง
“คนอย่างคุณจะรักใครได้จริง ๆ เหรอ...โอ๊ย!”
เป็นเพราะมัวแต่เหม่อลอยเลยทำให้น้ำร้อนที่กำลังกดอยู่เพื่อชงกาแฟให้เขาตา
