ฉันยืนมองตัวเองที่หน้ากระจกใสบานใหญ่ หัวใจดวงน้อยๆ พลันเต้นตุบๆ ไม่เป็นจังหวะเพียงแค่มองเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งใหญ่ของโอโซนที่มันปกปิดมาถึงต้นขาของฉันไม่ต่างจากการสวมชุดเดรสสักชุด
ก่อนหน้านี้ฉันเคยมีแฟน แต่กับคนนั้นมันไม่เคยลึกซึ้งขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกในตอนที่ถูกคนคนนั้นซึ่งเป็นแฟนคนแรก เป็นคนแรกที่ฉันไว้ใจหักหลัง และไม่คิดว่าการที่ฉันมาเจอผู้ชายอีกคน ความรู้สึกแปลกๆ เหล่านั้นมันจะก่อตัวขึ้นอีกครั้ง และมันก็รวดเร็วมากจนฉันเองก็ตกใจ
หากให้พูดตามความรู้สึกจริงๆ มันเร็วกว่ากับเขาคนนั้นซึ่งเป็นแฟนเก่าของฉันด้วยซ้ำไป
กับโอโซน หากจะบอกว่าใจของฉันเต้นแรงตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตากันมันก็คงเป็นไปได้ หัวใจที่เคยมีบาดแผลมาก่อน แทนที่จะระวังตัวมากขึ้น ครั้งนี้ฉันกลับปล่อยให้มันถลำลึกไปไกลมากกว่าเก่า
ก็ได้แต่คาดหวังว่าโอโซนจะใจดีกับฉันแบบนี้ตลอดไป!
“ยังปวดท้องอยู่ไหม”
“นิดหน่อยอ่ะ ใช้แผ่นประคบ
