เช้าในวันรุ่งขึ้นรมิตาก็ไปส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนปกติทุกวัน...กิจวัตรประจำวันเธอก็เหมือนเดิมซ้ำๆ คือทำทุกอย่างเสร็จก็มานั่งทำงานอยู่ๆ เธอก็นึกถึงใครคนหนึ่ง
"สงสัยจะเข็ดหลาบ ที่แท้ก็เป็นพวกขี้ป๊อด" ได้ยินคำขู่เธอเมื่อวานก็คงรีบวิ่งแจ้นกลับกรุงเทพไปแล้วมั้ง ก็ดีแล้วนิกลับๆ ไปเลย จะไปคิดถึงเขาทำไม...
ไม่ได้คิดถึงแค่สะใจเถอะ...
หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้สนใจคิดถึงเรื่องนั้นอีกอะไรที่คิดแล้วไม่เกิดประโยชน์เธอก็ลบมันออกจากหัวได้อย่างรวดเร็ว...
เก่งจริงๆ เลยแม่เอย ลบๆ ลบไปเลย
ภายในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังประจำจังหวัด..
"เดี๋ยวหมอจะให้ยาฆ่าเชื้อ ยาแก้ปวดอักเสบแล้วก็ยาแก้แพ้ไปทานนะครับ หลังจากอาการดีขึ้นก็หยุดยาได้เลยนะครับ แต่ตัวยาฆ่าเชื้อต้องทานให้หมดตามที่หมอสั่งนะครับ ไม่งั้นจะดื้อยาได้"
"ครับ"
"ความจริงแล้วหมอคิดว่าควรฉีดยาป้องกันพิษสุนัขบ้าเพิ่มอีกสักสองเข็มนะครับ ถึงจะเพิ่งฉีดมาก็ตาม ถ้าเป็
