ตอนที่ 5 งานใหม่
1431 คำ
ตอนที่ 5 งานใหม่
เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสก็มาถึงเสียที่ นี่แหละนะที่เขาพูดกันว่าฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอหลังจากที่เมื่อคืนฝนตกอย่างหนักตลอดทั้งคืน ฉันตื่นแต่เช้าเปิดหน้าต่างรับกับแสงตะวันที่แสนจะแจ่มใสเมื่อมองไปยังถนนยังก็จะเห็นว่ามีสภาพที่ชื้นแฉะอยู่ไม่แห้งดี
ต้นไม้ใบหญิงก็ยังมีหยาดน้ำฝนแกะอยู่เป็นบางแห่งจึงทำให้ตอนเช้านี้มีอากาศที่ค่อนข้างจะเย็นกว่าวันอื่นๆ
เมื่อฉันมองไปที่เตียงนอนก็เห็นร่างเล็กๆ นอนขดตัวใต้ผ้าห่มอย่างน่ารักน่าชัง ตัวฉันจึงเสี่ยงเดินไปที่ห้องครัวเล็กๆ เพื่อทำอาหารให้ซีเจนได้ทานก่อนไปโรงเรียน
วันนี้ฉันตั้งใจจะทำทอดไข่ใส่ชะอมและต้มจืดเต้าหู้หมูสับของชอบของซีเจนให้ลูกทานเพราะเห็นว่าบ่นอยากทานมาหลายวันแล้วจึงจัดการทำอย่างรวดเร็ว เมื่อทำเสร็จแล้วก็นำอาหารมาจัดวางไว้ที่โต๊ะทานข้าวก่อนที่จะไปปลุกซีเจนให้ตื่นนอนเพื่อไปอาบน้ำพร้อมกัน
“ซีเจนลูก ตื่นได้แล้วค่ะสายแล้ว”
ฉันเข้าไปนั่งยองๆ ข้างๆ เตียงก่อนที่จะใช้มือเขย่าไปที่ตัวของลูกเบาๆเพื่อเป็นการปลุกให้ซีเจนตื่น
“ตื่นแล้วค่ะหม่ามี๊จุ๊บตอนเช้าค่ะ”
ซีเจนลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับเสียงตอบกลับมาอย่างงัวเงียก่อนที่จะทำท่าบิดขี้เกียจจากนั้นก็ลุกขึ้นจากที่นอนและตรงเข้ามากอดคอหอมแก้มฉันทันที
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าซีเจนเลียนแบบมาจากใครแต่ตอนนี้มันเป็นกิจประจำวันของซีเจนไปแล้ว ซีเจนจะเข้ามาหอมแก้มฉันทุกครั้งหลังตื่นก่อน หลังจากเลิกเรียนและก่อนนอน ทุกๆ ครั้งลูกจะใช้คำว่าจุ๊บ
“งั้นเราไปอาบน้ำก่อนจะได้สดชื่น”
ฉันพูดพร้อมลุกขึ้นอุ้มซีเจนที่กอดคอตัวเองอยู่แล้วขึ้นมาก่อนจะตรงไปเข้าห้องน้ำทันทีเพื่ออาบน้ำให้ตัวเองและให้ซีเจนลูกรักของฉันด้วย
ตอนนี้เราทั้งสองแม่ลูกก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วด้วยกันทั้งคู่ ฉันเลือกสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกระโปรงทรงเอยาวเหนือหัวเข่าขึ้นมานิดหนึ่งส่วนซีเจนสวมเสื้อแขนยาวสีขาวมีขนฟูๆ หน่อยบวกกับมีรูปการ์ตูนลายพิกเล็ตที่ชอบติดตรงหน้าอกและก็ใส่กระโปรงสีชมพู
“อร้อย อร่อยคะหม่ามี๊ ซีเจนชอบ”
ฉันมองไปยังใบหน้าของลูกที่ตอนนี้ตักอาหารเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มทั้งสองข้างป่องดูแล้วช่างมีความสุขเสียจริง ซีเจนคงจะได้เค้าโครงทั้งหมดมาจากโซฟัสทั้งนั้น ทั้งจมูกริมฝีปากตารวมถึงเวลายิ้มอีกเหมือนโซฟัสเอามากๆ ไม่รู้ว่าถ้าซีเจนเจอกับโซฟัสโดยบังเอิญโซฟัสจะรู้หรือไม่ว่านั่นเป็นลูกของเขา
“อร่อยก็ทานเยอะนะลูกร่างกายจะได้แข็งแรง”
ฉันพูดพร้อมกับคว้านมกล่องมาเจาะลูกแล้วส่งไปให้ซีเจนเมื่อเห็นว่าซีเจนอิ่มแล้ว การให้ซีเจนดื่มนมทุกๆ วันเพื่ออยากให้ลูกมีร่างกายแข็งแรง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นนมกล่องเล็กๆ ไม่มีราคาที่แพงเท่าไหร่ก็เถอะแต่มันก็มีสารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายของลูก
หลังจากที่ทานข้าวเช้าเสร็จแล้วเราสองคนก็ออกจากบ้าน ฉันจูงมือซีเจนเดินไปตามซอยเล็กๆ ของบ้านเช่าสักพักหนึ่งก็ถึงโรงเรียนเตรียมอนุบาลที่ซีเจนเรียนอยู่
สถานที่แห่งนี้คล้ายกับเป็นที่ฝึกเด็กก่อนที่จะโตขึ้นและเข้าไปเรียนในโรงเรียนจริงๆ ซีเจนเรียนมาได้สักพักหนึ่งแล้วซึ่งก็แปลกเหมือนกันวันแรกที่มาเธอไม่ร้องไห้เลยสักนิดเอาแต่ยิ้มอย่างเดียวทั้งๆ ที่เด็กคนอื่นๆ ต่างก็ร้องไห้กันอย่างหนักกอดพ่อแม่ไม่ให้ทิ้งตัวเองไป
“ถึงแล้วหม่ามี๊”
เท้าเล็กๆ ของซีเจนหยุดเดินก่อนที่จะเงยหน้ามาพูดกับฉันด้วยรอยยิ้มและสายตาที่แสนสดใส ฉันจึงย่อตัวเพื่อนั่งลงยองๆ เพื่อมองหน้าลูกก่อนที่จะใช้มือลูบศีรษะของซีเจนเบาๆ ไปมา
“ตั้งใจเรียนนะซีเจนลูกรักคนสวยของหม่ามี๊”
“ค่ะ ซีเจนรักหม่ามี๊ที่สุดในโลกเลยค่ะ สวัสดีค่ะหม่ามี๊”
ซีเจนเข้ามากอดฉันก่อนที่จะบอกรักจากนั้นก็ผละออกไปทำท่าไหว้ฉันอย่างน่ารักที่สุด
“หม่ามี๊ก็รักลูกมากๆ นะคะซีเจนเดี๋ยวตอนเลิกเรียนหม่ามี๊มารับนะคะ”
“ค่ะ หม่ามี้”
ฉันคว้าตัวลูกมาหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนที่จะปล่อยตัวของซีเจนให้เดินเข้าไปในตัวอาคารของโรงเรียนไปกับคุณครูที่เดินออกมารับจนร่างของซีเจนลับสายตาของฉันไปแล้วฉันก็ค่อยเดินออกจากตรงนั้นมา
เฮ้อ...
ฉันถอนหายใจเสียงหนักๆ เมื่อเดินมาสักพักหนึ่งเลยก็ว่าได้ สมองของตัวเองก็เอาแต่คิดว่าจะไปสมัครงานที่ไหนอีกดียิ่งเดี่ยวนี้งานก็หายากขึ้นทุกๆ วัน
ทุกๆ คนต่างก็แกร่งแย่งกันอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้ ฉันจึงเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงของผู้หญิงวัยทำงานสองคนพูดคุยกันที่ป้ายรถเมล์ว่ามีห้างดังแห่งหนึ่งรับสมัครพนักงาน
“ขอโทษนะคะ ฉันได้ยินพวกคุณคุยกันเกี่ยวกับการรับสมัครงานไม่ทราบว่าห้างอะไรหรอคะ?”
จะว่าฉันหน้าด้านเกินทนก็ได้แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจเรื่องอะไรอีกแล้วนอกจากการหางานทำเพื่อจะได้ทำเงินมาเลี้ยงปากท้องของตัวเองและก็ลูกสาวตัวน้อยถึงจะถูกว่าฉันก็ยอม
“คุณสนใจหรือคะ ดิฉันได้ยินว่าห้าง MISCREANT ค่ะ” หญิงคนหนึ่งหันหน้ามาถามฉัน
“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่บอก”
ฉันยกมือไหว้ผู้หญิงสองคนนั้นอย่างรีบเร่งก่อนที่จะเดินขึ้นรถเมล์ที่จอดรับอยู่ก่อนที่จะไปนั่งตรงที่ว่างบนรถเมล์ ยังไงๆ ฉันจะต้องไปสมัครงานที่ห้าง MISCREANT ให้ได้เพราะมันเป็นความหวังเดียวที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้อีกด้วย ฉันจะไม่ยอมให้ซีเจนต้องมาอดยากเด็ดขาดลูกจะต้องได้ทานอาหารครบทั้งสามมื้อ
ตอนนี้ฉันลงรถเมล์ลงมาถึงหน้าห้าง MISCREANT แล้ว เป็นห้างที่ยอมรับว่ามีขนาดใหญ่มากทั้งหรูหราทันสมัยข้างในคงมีครบทุกอย่างตามความต้องการของลูกค้าที่มาใช้บริการ ฉันจึงเดินเข้าข้างในเพื่อมุ่งหน้าไปที่ฝ่ายบุคคลทันทีที่ฉันรู้ก็เพราะมองป้ายขนาดใหญ่ที่บอกนั่นเอง
“ขอโทษนะคะ เอ่อ.. ฉันมาสมัครงานค่ะ”
ฉันเดินมาถึงเคาน์เตอร์ของฝ่ายบุคคลที่มีพนักงานสาวสวยคนหนึ่งกำลังทำงานอยู่จึงได้ถามเธอขึ้นมา
“มาสมัครงานหรอคะ นี่ค่ะเชิญกรอกข้อมูลตามความเป็นจริงได้เลยนะคะอย่าเขียนโกหกเด็ดขาดเพราะท่านประธานเข้มงวดมากค่ะ”
พนักงานคนดังกล่าวตอบฉันขึ้นมาก่อนที่จะนำกระดาษมาให้ฉันกรอกข้อมูลของตัวเองลงไป
“อ๋อค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ฉันเอามือไปรับกระดาษมาก่อนที่จะเอ่ยขอบคุณเธอเบาๆหลังจากนั้นก็มานั่งที่โต๊ะเล็กๆ ซึ่งถูกจัดไว้สำหรับการนั่งให้กรอกข้อมูล หลังจากที่ฉันกรอกข้อมูลทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว
ฉันก็นั่งมองสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวของห้างนี้มีรูปทรงที่ถูกการออกแบบมาอย่างดีเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่คงจะอยู่ในระดับกระเป๋าหนักๆ เท่านั้นนอกจากนักท่องเที่ยวแล้วก็ยังมีการจัดการบริหารแบ่งโซนการขายของต่างๆ ได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยที่สุด
เฮ้อ... คนรวยไม่ว่าจะหยิบจัดอะไรมันก็ดีไปเสียหมดสินะแต่ไอ้คนอย่างเราควรจะต้องสู้ไปอีกเยอะแค่พอมีพอกินไปวันๆ ก็ดีถมเถไปแล้วเจนิส
- ผู้เขียน
