7.00 น.
สุดท้ายฉันก็ต้องย้ายกลับมาอยู่บ้าน แต่พี่เรย์ยังให้กุญแจคอนโดฉันไว้และบอกว่าอยากไปอยู่ตอนไหนก็ไป แอบสงสัยว่าเขาไม่มีแฟนหรือไงนะ ช่างเถอะช่วงนี้ฉันมีที่หลบภัยใหม่ ก็คือบ้านยัยพาเซล และพวกแม่ก็กลับมาแล้วด้วย
“พราว จะออกไปไหน” แม่ถามฉันหลังจากที่ฉันแต่งตัวสวยออกจากห้อง
“ไปเดทกับพาเซล” ฉันตอบท่านไปนิ่งๆ เพราะเล่าเรื่อง ยัยนั่นให้ท่านฟังไปพอสมควรผ่านไลน์
“อย่ากลับค่ำนักล่ะ” แม่พูดพร้อมหยิบกาแฟจิบ
“ค่ะ” ฉันรับปากท่านที่ทำท่าที่เป็นกังวล
วันนี้ไม่มีใครลงมากินข้าวเลยแฮะแปลกชะมัด ถ้าอย่างน้อยก็ต้องมีพี่ภูผา อยู่ทุกวันนี่หน่า
“คนอื่นไปไหนกันหมดหรอคะ” ฉันเอ่ยถาม แม่กับคุณลุงโยชิดะ
“ไม่รู้สิ รู้แต่เจ้าภูกับเจ้าดิน เห็นว่าไปหัดเรียนขับรถ จะซื้อรถมั้ง อายุเจ้าภูก็ทำใบขับขี่ได้แล้ว” คุณลุงตอบแบบไม่สะทกสะท้านสักนิด เหมือนเป็นเรื่องปกติที่ลูกชายเขาจะมีรถ
“อะไรง่ะ ขี้โกงไม่เห็นชวนพราวเลยพรา
