5
1565 คำ
ฤดีเป็นคนพูดเพราะ อ่อนหวาน ขี้อ้อน เธออยากกินอะไรเขาจึงเลี้ยงเต็มที่ แม้ว่าอาหารที่เธออยากกินจะแพงขนาดไหนก็ตามที ตลอดเส้นทาง มีหนุ่มๆ มองฤดีไม่วางตา เขารู้ว่าเธอเป็นคนสวยเป็นดาวเด่น ฤดีเองก็ชม้ายชายตามองกลับไปด้วยเช่นกัน นั่นทำให้เขารู้สึกว่าฤดีค่อนข้างเจ้าชู้ ถ้าได้เป็นแฟนกับเธอจริงๆ เขาคงหึงจนแทบไม่ต้องทำอะไร
ฤดีไม่เหมือนกับเอื้องจันทร์ เพราะเอื้องจันทร์ไม่ชม้ายชายตาให้ผู้ชายคนอื่นเวลาไปไหนมาไหนกับเขา ทั้งๆ ที่เอื้องจันทร์ก็มีหนุ่มๆ สนใจมากมาย ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าฤดีเลย
การได้ออกมารับประทานอาหารกับฤดีทำให้เขาได้รู้จักรู้นิสัยใจคอและรสนิยมของเธอพอสมควร แถมยังทำให้เขาเป็นที่สนใจของนักศึกษาร่วมสถาบันเดียวกันอีกด้วย เพราะมากับสาวสวยประจำมหาวิทยาลัย
ตอนไปเข้าห้องน้ำเขายังแอบได้ยินผู้ชายพวกนั้นคุยกันว่าเขาเป็นเหยื่อ คนต่อไปให้ฤดีปอกลอก เขาไม่ค่อยชอบแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร คิดเสียว่าคนเรามีปากเอาไว้สักแต่พูดและใส่ร้ายคนอื่น ถ้าฤดีเป็นคนเช่นนั้นเอื้องจันทร์คงห้ามเขาไปแล้ว แต่นี่เธอก็ยังสนับสนุน
รักษ์เดินกลับมาที่โต๊ะรับประทานอาหาร เขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งคุยกับฤดีอยู่ น่าแปลกที่ถ้าเป็นสมัยก่อนเขาคงรู้สึกไม่ชอบใจ แต่ตอนนี้เขากลับไม่รู้สึกอะไร เขาเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะแบบไม่ได้พูดอะไร หนุ่มคนนั้นหันมายิ้มให้เขาแบบแปลกๆ ก่อนจะเอ่ยขอตัว
“ใครเหรอฤดี” รักษ์เอ่ยถาม
“เพื่อนจ้ะ” ฤดีตอบแล้วยิ้มหวาน
“ฤดีจะสั่งอะไรอีกไหม”
“ขอเป็นผลไม้ดีกว่าจ้ะ” เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่งคุยแชทและเล่นเฟซบุ๊ก ทั้งๆ ที่มากับเขา เธอสนใจโลกโซเชียลมากกว่าเขาเสียอีก รักษ์รู้สึกเบื่อหน่าย เอามากๆ เขานึกเปรียบเทียบกับผู้หญิงอีกคน ถ้าเป็นเอื้องจันทร์เธอจะคุยกับเขาไม่เอาแต่เล่นโทรศัพท์มือถือนอกจากว่ามีคนโทร. มาเท่านั้น
“รักษ์”
“ครับ” รักษ์รับคำหลังจากมองเธอเล่นโทรศัพท์นิ่งๆ อยู่แบบนั้น
“เอื้องบอกว่ารักษ์แอบชอบฤดีเหรอ” ฤดีถามตรงๆ รักษ์เองก็ไม่คิดว่าเธอจะถามตรงๆ เขากะพริบตาปริบๆ แอบขัดเขินอยู่พอสมควร
“ครับ” เขายอมรับแต่ก็ไม่ค่อยเต็มเสียงนัก
“งั้นเราลองมาคบกันไหม” ฤดีเอ่ยถาม รักษ์ใบ้กิน น่าแปลกที่เขาไม่ได้ดีใจเลยสักนิด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงร้องไชโยโห่ฮิ้วดีใจไปแล้ว
“จริงเหรอ” เอื้องจันทร์ถามอย่างแปลกใจไม่น้อยเมื่อฤดีเล่าว่ารักษ์ไม่ยอมเป็นแฟนด้วยแถมยังตอบปฏิเสธว่าเราไม่เหมาะสมกัน
“จริงสิ”
“สงสัยแกน่ะแรดเกิน เบื่อจริงมีเพื่อนแรด” เอื้องจันทร์แกล้งว่า
“น้อยๆ หน่อยยายเอื้อง แกเพิ่งไปนอนกับอีตาเฉิ่มนั่นมา”
“ไม่เฉิ่มนะ ตอนเข้าพระเข้านางอย่างแซ่บ” เอื้องจันทร์แกล้งทำเสียงซี้ดใส่เพื่อน ฤดีตาโตใส่เพื่อนทันที
“ยายโรคจิต” ฤดีกระแทกไหล่เพื่อน
“น่าแปลกที่เขาไม่ชอบแกแล้วอะ” เอื้องจันทร์เคาะนิ้วไปมาบนโต๊ะด้วยความสงสัย
“แกไม่หึงเหรอ แอบชอบเขามานานแล้ว จู่ๆ มายกให้ฉัน”
“แค่อยากทดสอบจิตใจคน”
“ถ้าเขาเกิดยอมเป็นแฟนฉันขึ้นมาจริงๆ แกจะทำยังไง”
“ก็แล้วแต่เขา”
“แกจะยอมเสียจิ้นให้เขาฟรีๆ เหรอ”
“ก็ฉันชอบเขา อยากให้เขามีความสุข การเสียจิ้นเพราะอยากได้เขาสักครั้ง ฉันผิดอะไร”
“โอ๊ย! ยายแรด”
“ฉันไม่เคยแรดเหมือนแกนะ ไม่เคยนอนกับใคร เพิ่งเสียจิ้น ครั้งแรก”
“พูดอย่างกับฉันนอนกับใครไปทั่ว” ฤดีจิ้มหน้าผากเพื่อน เอื้องจันทร์หัวเราะคิกคัก
“อ้อ... ลืมไป แกแค่หลอกกิน” เพื่อนเธอดูแรดๆ ยั่วๆ มีแฟนไปทั่ว สับรางแทบไม่ทัน แต่ก็รักนวลสงวนตัว ไม่ยอมให้ใครง่ายๆ หรอก เธอรู้เรื่องนี้ดีเพราะ อยู่ด้วยกันมาหลายปี ถ้าใครไม่รู้จักฤดีก็จะหาว่าอีกฝ่ายง่าย แต่จริงๆ ไม่ใช่เลยสักนิด ฤดีเคยมีแฟนตอนอยู่กรุงเทพฯ แฟนนอกใจไปมีคนอื่น ฤดีเลยไม่คิดจะรักใครจริงๆ อีก ถ้าผู้ชายเข้ามาเธอก็พร้อมหลอก เหมือนกับที่แฟนเก่าหลอกเธอนั่นแหละ เธอเองก็เห็นใจฤดีเหมือนกัน เคยพูดไปเสมอว่าผู้ชายไม่ได้เหมือนกันทุกคนในโลก แต่ฤดีก็จำฝังใจไม่คิดรักใครอีก
“อาทิตย์หน้าจะสอบแล้ว แกเรียนจบแล้วจะเอายังไงต่อ” ฤดีเอ่ยถามเพื่อนรัก
“คงกลับบ้านจ้ะ พ่อแม่รออยู่ ทำอะไรเสร็จเรียบร้อยก็คงเดินทางเลย”
“แล้วนายคนซื่อสามีตามพฤตินัยล่ะจะทำยังไง”
“ฉันคงขอให้แกช่วย”
“ช่วยยังไง” ฤดีเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ยื่นหูมาสิจ๊ะ” เอื้องจันทร์กระซิบกระซาบก่อนที่ฤดีจะหัวเราะเบาๆ
“โหย... ร้ายกาจมากเพื่อนฉัน คิดแผนการเสียสลับซับซ้อนเลย นี่ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อน ฉันไม่กล้าคบแกแล้วนะ”
“ถ้าฉันไม่รู้จักแกมาก่อนก็ไม่กล้าคบเหมือนกัน เบื่อจริงมีเพื่อนแรดๆ”
“ฉันไปไลฟ์สดขายครีมก่อนดีกว่า หมั่นไส้เพื่อนไม่แรดอย่างแกเต็มทน”
ฤดีมุ่ยหน้าใส่ แม้ฐานะทางบ้านมีอันจะกิน แต่ฤดีก็ชอบทำงานหาเงินตอนเรียน เธอบอกว่าสนุกดีและรู้สึกว่ามีคุณค่าขึ้น ไม่เหมือนสมัยก่อนที่โดน แฟนเก่าดูถูกว่าเป็นคุณหนูงอมืองอเท้าทำอะไรไม่เป็น
“จ้ะ” เอื้องจันทร์รับคำยิ้มๆ ฤดีเพื่อนของเธอเป็นคนขยันขันแข็งมาก เพราะทำงานไปเรียนไป ถึงแม้ที่บ้านจะส่งเงินมาให้ก็ขยันทำงาน เงินที่พ่อแม่ ส่งให้ก็เก็บฝากธนาคารเอาไว้ ฤดีเป็นคนสวยพอโพสต์ขายอะไรก็มีคนแห่กันมาซื้อ ฤดีขายครีม ขายโลชั่นทาผิว ขายเครื่องสำอางพวกสบู่ล้างหน้าและอีกหลายอย่าง ทุกวันก็จะมีสอนแต่งหน้าด้วยทำให้เธอเป็นดาวเด่นในมหาวิทยาลัยและเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป ฤดีมีกฎอยู่อย่างหนึ่งคือเวลาจะขายครีมหรือรีวิวอะไร ไม่ว่าจะเป็นอาหารเสริมหรืออะไรก็ตามที เธอจะทดลองใช้ดูก่อน ถ้าเป็นพวกอาหารเสริมก็จะตรวจสอบ อ.ย. ให้ดีเสียก่อน ถ้าไม่แพ้ถึงโพสต์ขายเพราะถ้าโพสต์ขายสุ่มสี่สุ่มห้า เจอสารอันตรายขึ้นมาเธอคงได้เข้าไปนอนในคุกแน่ ดีไม่ดีทำให้คนอื่นถึงแก่ความตายได้
“ทำงานแบบแกนี่ดีจริงๆ โพสต์ขายแป๊บๆ แพ็กแทบไม่ทันเลย” เอื้องจันทร์เอ่ยชม และเธอก็เป็นคนที่ช่วยเพื่อนแพ็กของด้วย เรียกว่าแพ็กส่งทุกวันเพราะมีออร์เดอร์ทุกวัน มีขนส่งเอกชนอยู่ใกล้ๆ ที่พัก ตอนเช้าก็ลงไปส่งของได้เลยไม่ต้องเดินทางไกล หอพักที่เธออยู่ก็กว้างขวางมีพื้นที่สำคัญสต็อกสินค้า แต่ถ้าสินค้ามีมาไม่พอ สายส่งก็จะช่วยแพ็กส่งให้ เรียกว่าสนิทชิดเชื้อกันเป็นอย่างดีคอยช่วยเหลือกัน ทำงานกันเป็นทีม ทำให้ไม่มีปัญหาเรื่องการค้าขาย แถมเพื่อนของเธอยังโอนเงินเร็วอีกด้วย ส่งของให้ลูกค้าก็เร็วไม่มีเรื่องการโกงกันเพราะทุกอย่างสามารถตรวจสอบได้
เนื่องด้วยกลางคืนต้องแพ็กสินค้าส่งให้ลูกค้า สองสาวจึงอัดเสียงบรรยายของอาจารย์ที่สอนวิชาต่างๆ เอาไว้ แพ็กไปฟังไปดูไป ไม่เข้าใจก็ฟังใหม่ ทำให้ ทุ่นเวลาในการอ่านหนังสือไปได้เยอะ เพราะส่วนใหญ่สิ่งที่อาจารย์สอนในห้องเป็นเนื้อหาที่คั้นมาเป็นอย่างดีแล้ว เรียกว่ามีแต่เนื้อๆ ถ้าเราเรียนเข้าใจตั้งแต่ในห้องและมาทบทวนซ้ำๆ ก็จะทำข้อสอบได้ไม่ยาก ถ้าไม่สนใจคิดว่าค่อยอ่านเอา แบบนั้นทำเอาหลายคนสอบตกมาแล้ว
ทางด้านรักษ์ เขากลับถึงห้องแล้วรู้สึกว้าวุ่นใจเอามากๆ เขารู้สึกเหมือนโดนเอื้องจันทร์ขโมยหัวใจไปเสียแล้ว หัวใจของเขาไม่ปกติสุขอีก เฝ้าคิดถึงแต่เธอ เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้กระทั่งฤดีที่เข้าใจมาตลอดว่าแอบชอบเธอมาตลอดหลายปี แต่วันนี้เขาปฏิเสธเธอกลับไป ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้โกรธอะไร กลับหัวเราะออกมาเสียมากกว่า
“รู้ไหมว่าเกิดมาฤดีไม่เคยโดนผู้ชายปฏิเสธ รักษ์เป็นคนแรกเลย”
กับแฟนเก่าเธอจับได้ว่าเขานอกกายนอกใจ เธอก็เป็นฝ่ายทิ้งเขามาก่อน นั่นเป็นประโยคที่เธอบอกกับเขา
รักษ์กดโทรศัพท์ไปหาเอื้องจันทร์ เขาอยากคุยกับเธอใจแทบขาด แต่เสียงที่ตอบกลับมาหลังกดรับกลับเป็นอีกคน
- ผู้เขียน
