4
1497 คำ
“อยู่ในกระเป๋าจ้ะ” เธอตอบเขา รักษ์เอื้อมมือไปหยิบมาถือเอาไว้
“เตรียมพร้อมมากเลยนะ”
“คนเป็นแฟนกันก็ต้องเตรียมพร้อมแบบนี้แหละ”
“พร้อมหรือยัง” เขาเอ่ยถาม กลีบสาวของเธอกำลังหยาดเยิ้มอย่างเต็มที่ ดวงตาของเธอก็ปรือเยิ้มเชิญชวนเป็นอย่างยิ่ง
“พร้อมแล้ว ตอนนี้เลยได้ไหม”
“ได้สิ” เขาตอบรับ แยกขาของเธอออก ค่อยๆ ลากส่วนปลายของความแข็งแกร่งกับปากถ้ำสวาทอันฉ่ำเยิ้ม
“ครั้งแรกอาจจะเจ็บ”
“รู้ด้วยเหรอ”
“พอรู้บ้างแต่ไม่มาก จะทำเบาๆ นะ” เขาค่อยๆ สอดกายเข้าหา เธอกัดปากใบหน้าเหยเก ผงกศีรษะขึ้นมอง
“ของรักษ์ใหญ่จัง”
“เจ็บเหรอ”
“แข็งมาก” เธอซู้ดปากเบาๆ เขาก็ค่อยๆ กดลงมาหา ถอยออกห่างและกดเข้าหาซ้ำๆ เธอจิกมือกับแขนแกร่งแน่นแต่ยินยอมพร้อมใจให้เขาเข้ามาฝากฝังในเรือนกาย พอเขาขยับเธอก็หยัดกายขึ้นไปหา ใช้ขาเกี่ยวสะโพกสอบของเขาเอาไว้
“อ๊า...” เขาครางด้วยความรัญจวนเมื่อเธอตอดรัดเขาทุกทิศทาง
“เสียวจัง” เขาเสียวไปหมดทั้งลำกายจนต้องร้องครางออกมาด้วยความรัญจวน มือใหญ่ลูบไล้สะโพกผายของเธอไปมาเบาๆ
“สะ... เสียวเหมือนกัน” เธอร้องบอกเขาเสียงสั่นๆ เกร็งสะท้านยามที่เขาขยับบุกรุกคลุกเคล้าเข้ามาหา
“อ๊า... มันเข้าไปเกินครึ่งแล้วเอื้อง”
“เอื้องสัมผัสว่ามันกำลังเสียดสีอยู่ภายในของเอื้อง” เธอร้องบอกเขาเสียงสั่นระริก หอบหายใจสะท้านเมื่อเขาขยับเข้าออก เขาซอยกายเข้าหาลึกๆ แต่ไม่กระแทกกระทั้นรุนแรง แต่นั่นก็ทำให้เธอเสียวซ่านจนน้ำตาเล็ด
“อ๊า... เสียวจัง” เธอร้องออกมา จิกมือกับผ้าปูเตียงแน่น ทั้งเจ็บทั้งเสียว แต่เสียวมากกว่าเพราะเขาค่อยๆ ขยับงัดท่อนเนื้อเข้าออกขึ้นลงทำเอาเธอครวญครางไม่เป็นภาษา
“เจ็บไหม” รักษ์ถามเสียงหอบๆ ใบหน้าแดงก่ำ
“ไม่จ้ะ เสียวมากกว่า แต่ตึงๆ คับๆ ในร่อง”
“ถ้าทำให้เจ็บบอกนะ” เขาเอ่ยออกมาอย่างใส่ใจ
“รักษ์รู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง” เธอลูบไล้แผ่นหลังของเขาด้วยความรัญจวน
“สะ... เสียวไปหมดเลย” เขาร้องบอกเธอด้วยใบหน้าเหยเกยามที่เธอบีบรัดท่อนเนื้อของเขาทุกทิศทาง เธอทิ้งศีรษะลงบนหมอน เป่าลมออกมาจากปากยามที่ถูกชำแรกเนื้อกายออกจากกัน
เขาช้อนสะโพกของเธอขึ้นเร่งเร้าจังหวะรักจ้วงถี่ๆ ขึ้นเรื่อยๆ เธอหายใจหอบอย่างรุนแรง ครวญครางอยู่อีกครู่ใหญ่ก่อนที่เขาจะร้องบอกว่าเสร็จแล้วน้ำรักแตกเต็มถุงยางอนามัย เขาบดบี้เข้าหา ซุกหน้าที่ซอกคอชื้นเหงื่อหอบหายใจแรงๆ
“อุ้มไปล้างตัวหน่อยสิ เหงื่อเต็มเลย” เธออ้อนเขา รักษ์ทำตามอย่างว่าง่าย เขาพาเธอไปอาบน้ำอุ่นอีกครั้ง ยอมรับว่าเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นร่างเปลือยของผู้หญิงเต็มๆ ตาเช่นนี้ เธอจับมือของเขามาลูบไล้ไปตามเรือนร่างเนียนละเอียด มือของเขาสั่นนิดๆ ยามสัมผัสผิวเนื้อผุดผ่อง
“เป็นแฟนกันก็ทำแบบนี้แหละ” เธอบอกยิ้มๆ เขามองเธอนิ่งด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“มองเอื้องแบบนี้หมายความว่ายังไงเหรอ”
“ทำไมถึงได้ยอมให้ทำแบบนี้”
“ทำแบบไหน”
“ให้รู้ว่าเป็นแฟนกันทำอะไรกันบ้าง”
“ไม่ดีเหรอ จะได้เอาไปทำกับแฟนในอนาคตไง เราง่วงแล้ว ไปนอนกันเถอะ” เธอตัดบท รีบเดินหนีไปนอนบนเตียง สิ่งที่ทำให้รักษ์อึ้งๆ คือเธอไม่ได้เรียกร้องให้เขารับผิดชอบ ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายว่าพลาดไปแล้วอะไรเทือกนั้น เขาเลยได้แต่กะพริบตาปริบๆ งงๆ เบลอๆ เมื่อเธอตบที่นอนข้างๆ เรียกเขาไปหา
“มานอนได้แล้วรักษ์ ดึกแล้วนะ” เธอกวักมือเรียกเขาซ้ำ รักษ์เดินไปทรุดตัวนอนลงข้างๆ กับเธอ
“กอดได้ไหม” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น เธอครางรับ ดึงมือเขามากอดเอวบางเอาไว้ รักษ์รู้สึกหวงแหนคนในอ้อมแขนแปลกๆ เหมือนกับว่าเขาได้เป็นเจ้าของเธอแล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าแสดงออกไปมากกว่าสิ่งที่เธอให้
“กอดได้ เวลามีแฟนก็กอดแฟนแบบนี้นะ มันทำให้รู้สึกอบอุ่นไง” เธอซุกหน้าเข้าหาหมอน หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข รักษ์กอดรัดมาจากทางด้านหลัง เขาขยับเข้าไปหากระซิบถามเบาๆ
“หลับแล้วเหรอ” ลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดอยู่ตรงข้างแก้ม เธอนอนนิ่งอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไร รักษ์จุมพิตกลุ่มผมนุ่มสลวยของเธอเบาๆ
รักษ์กอดเธอแน่นขึ้น เขาวางคางแนบกับศีรษะเล็กๆ ของเธอ กลิ่นหอมของเรือนผมนุ่มสลวยทำให้เขาเผลอสูดดมเข้าปอดแรงๆ เอื้องจันทร์หลับไปในอ้อมแขนของเขา นี่คือสิ่งที่เธอรอคอยมานานแสนนาน อยากอยู่ในอ้อมแขนของเขาแบบนี้ทั้งคืน
เขาตื่นขึ้นมาก็พบแต่ความว่างเปล่า หญิงสาวที่เขานอนกอดตลอดค่ำคืนได้หนีหายไปเสียแล้ว เธอไม่ได้ทิ้งข้อความอะไรเอาไว้ ไม่มีแม้แต่คำลา ไม่มีความอาลัยอาวรณ์ นั่นทำให้เขาว้าวุ่นใจไม่น้อย
รักษ์ลูบไล้ที่นอนข้างๆ ที่มีรอยยับย่นจากการนอนของเธอ อดใจไม่ได้จนต้องซุกจมูกเข้าไปสูดกลิ่นหอมจางๆ ที่เธอทิ้งมันเอาไว้ เขาตัดใจลุกจากเตียงมานั่งตรงขอบเตียง ลูบใบหน้าตัวเองแรงๆ รู้สึกเหมือนโดนฟันแล้วทิ้งยังไงก็ไม่รู้
รักษ์รีบกดโทร. หาเธอ แต่ปลายสายปิดเครื่องหรือไม่ก็แบตฯ อาจจะหมด จึงรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เขาอยากไปหาเธอ อยากคุยกันให้รู้เรื่อง ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่คนแกล้งเป็นแฟนกันหรอกนะ เขาเป็นลูกผู้ชายพอ ต้องรับผิดชอบเธอให้ถึงที่สุด
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเขาก็หมุนซ้ายแลขวาอยู่หน้ากระจก ปกติไม่ค่อยพิถีพิถันกับการแต่งตัวมากนัก แต่วันนี้รู้สึกว่าอยากหล่อไปเจอสาว และสาวคนนั้นคือเอื้องจันทร์ ไม่ใช่ฤดีอย่างที่ควรจะเป็น
รักษ์ขับมอเตอร์ไซค์มาหาเอื้องจันทร์ที่หน้าหอพักของเธอ เขาเจอเข้ากับเธอพอดิบพอดีโดยมีฤดีอยู่ด้วย
“อ้าว... มาทำอะไรแต่เช้าน่ะรักษ์” คนที่ทักทายคือฤดี รักษ์เหลือบไปมองหญิงสาวอีกคน
“เอ่อ... คือว่า” เขาหน้าแดงอ้ำอึ้งเหมือนคนติดอ่าง
“สงสัยรักษ์มาหาเธอไง อย่างที่บอกนั่นแหละ” เอื้องจันทร์พูดยิ้มๆ ท่าทีของเอื้องจันทร์ที่หันไปยิ้มให้ฤดีทำให้รักษ์ต้องหันไปมองฤดีด้วย เธอกำลังยิ้มหวานให้เขาอยู่ นั่นทำให้เขายิ้มตอบกลับไป
“ฤดีกำลังจะออกไปกินข้าวอยู่พอดี รักษ์ไปเป็นเพื่อนฤดีหน่อยสิ ทำตามที่เราบอกนะ รับรองว่าจีบติดแน่นอน ใกล้เรียนจบแล้วรักเขาชอบเขาก็บอกเขาไปสิ” เอื้องจันทร์รีบพูดเปิดทางให้เพื่อน รักษ์มองเอื้องจันทร์นิ่ง เธอยิ้มกว้างให้เขาก่อนจะเอ่ยขอตัว
“งั้นเราไปก่อนนะ ฤดีหิวข้าวไม่ใช่เหรอ ไปกินข้าวกับรักษ์เลย เราอยากจะอยู่ห้องซักผ้าน่ะ ไปเลยๆ” เอื้องจันทร์ดันแผ่นหลังเพื่อนไปหารักษ์ ก่อนจะโบกไม้โบกมือให้คนทั้งสองแล้วเดินเข้าไปในหอพัก รักษ์ทำท่าจะเรียกเอื้องจันทร์เอาไว้แต่ฤดีรีบกอดแขนชายหนุ่มไว้เสียก่อน
“หิวแล้วค่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ” ฤดีพูดอย่างออดอ้อน ที่เธอต้องไปกินข้าวกับรักษ์เพราะอยากช่วยเพื่อน นิสัยของเธอ เธอคิดว่ารักษ์คงไม่ชอบ รักษ์ไม่ใช่ผู้ชายเจ้าชู้ พร้อมเปย์หรือมีอารมณ์ขัน ไปไหนไปกัน เขาเป็นผู้ชายเรียบร้อยอยู่ด้วยแล้วชวนน่าเบื่อ
ฤดีรู้ว่าเมื่อคืนเอื้องจันทร์หายไปไหนมา เลยคิดว่าวันนี้จะทำให้รักษ์ได้รู้ใจตัวเอง ทุกครั้งที่เธอเห็นรักษ์มองเอื้องจันทร์ มันเต็มไปด้วยความรักความห่วงใย แต่คำว่าเพื่อนมันกั้นความรู้สึกดีๆ พวกนั้นเอาไว้ เธอรู้ว่าเธอกับรักษ์ไม่เหมาะสมกันด้วยประการทั้งปวง แต่เขาเหมาะสมกับเอื้องจันทร์เพื่อนของเธอมากกว่า
“อ้อ...ครับ” รักษ์รับคำ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ไปกินข้าวกับผู้หญิงที่แอบชอบมานานถึงสี่ปี แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกดีใจหรือตื่นเต้นเลยสักนิด
“สวมให้หน่อยสิ” พอเขายื่นหมวกกันน็อกให้ เธอก็อ้อนให้เขาสวมให้ เขาก็จัดการสวมให้อย่างง่ายดาย รักษ์ขับมอเตอร์ไซค์พาฤดีออกไปรับประทานอาหารยังร้านที่เธออยากไป
- ผู้เขียน
