ทำไมพี่ต้องโกรธคุณเขมของพุดกรองด้วยล่ะจ้ะ”
“ก็พี่ปัทเป็นเมียคุณเขมนี่คะ”
“จริงๆ แล้ว...” ปิ่นปัทมาทำท่าจะพูดแต่ก็เงียบไป เธอไม่ควรมาเล่าเรื่องสัญญาหนี้สินให้คนอื่นฟัง แม้จะไว้ใจพุดกรอง แต่มันก็ไม่สมควร อีกอย่างถ้าพุดกรองไปเผลอพูดให้ใครๆ รู้เข้า คนที่จะไม่พอใจเธอคงไม่ใช่แค่เขมชาติคนเดียว แต่คุณนวลแขอาจจะโกรธจนยึดบ้านเธอไปก็ได้ เรื่องแบบนี้มันน่าอายเกินกว่าจะไปป่าวประกาศให้ใครๆ ได้รับรู้ เพราะคนที่น่าอายที่สุดไม่ใช่สองป้าหลานเจ้าหนี้หน้าเลือดของเธอ แต่กลับเป็นตัวเธอเองที่ยอมเอาตัวเข้าแลกกับหนี้สินก้อนนั้นที่มารดาเลี้ยงสร้างเอาไว้
“จริงๆ แล้วอะไรคะพี่ปัท” พุดกรองถามอย่างสนใจ
“จริงๆ แล้วไม่มีอะไรหรอกค่ะ พี่ไม่มีสิทธิ์หึงคุณเขมของพุดกรองหรอก เพราะคุณเขมเองก็คงไม่ได้รักใคร่ไยดีอะไรพี่หรอกค่ะ” พุดกรองถอนใจเฮือกใหญ่ อยากจะเล่าใจจะขาด ไม่ห่างใย รักใคร่ไยดีอะไรเล่า พอรู้ว่าป่วยก็รีบให้คนไปตามหม
