“ใครคะแม่ต๋า” หนูมิ้นกระซิบถาม ขณะที่แม่อุ้มขึ้นลิฟท์ไปยังห้องพัก สายตาของเธอแอบมองผู้มาใหม่ด้วยความแปลกใจ
ทั้งๆ ที่เคยเจอกันตอนอยู่โรงพยาบาลครั้งหนึ่งแล้ว แต่เด็กหญิงก็จำไม่ได้
“น้าเคทค่ะ เป็น...คนรู้จักของแม่” เภตราตอบลูก
สามคนออกจากลิฟท์และเดินไปที่ห้องพัก เภตราไม่ได้กลัวอันตราย เพราะเธอสัมผัสได้ว่าภรรยาของอมันต์คนนี้ไม่ใช่คนร้ายกาจ แววตา สีหน้า และน้ำเสียงสื่อให้เห็นถึงความน่าไว้วางใจมากกว่าจะหวาดระแวง
และเธอเองก็อยากคุยเรื่องอมันต์เหมือนกัน เพราะรู้สึกว่าชายหนุ่มจะล้ำเส้นมากไปแล้ว ถ้าเป็นภรรยาของเขา ก็น่าที่จะพอช่วยปรามๆ กันได้
“เชิญนั่งก่อนนะคะ ฉันขอตัวพาหนูมิ้นไปอาบน้ำก่อน” เพราะเป็นเรื่องสำคัญ และเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เภตราไม่อยากให้ลูกต้องมารับรู้ จึงเชื้อเชิญให้สุคนธรสนั่งรอตรงมุมรับแขก ส่วนตัวเองก็พาลูกเข้าห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นให้แม่หนูน้อยได้ลงไปแช่ตัวในอ่า
