“วันนี้ไม่เปรี้ยวเลยนะ”
ญาณีที่นั่งอยู่ด้านหน้าคู่กับคนขับรถอย่างกชมนเอ่ยทักทายเพื่อนอย่างพราวมุกขึ้นในทันทีที่รายนั้นก้าวขาขึ้นรถมา
ด้วยสะดุดตากับการแต่งตัวของพราวมุกเป็นที่สุดจนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยทักออกไป ก็รายนั้นเล่นแต่งตัวด้วยเสื้อยืดกับกางเกงยีนตัวใหญ่ ไม่ได้แต่เซ็กซี่จนแทบปิดอะไรไม่มิดเหมือนอย่างที่เคย
พราวมุกไม่เคยแต่งตัวด้วยชุดที่ใกล้เคียงกับคำว่าป้าแบบนี้ออกจากบ้านมาก่อน เพื่อนของเธอคนนี้เปรี้ยวเยี่ยวราดตลอดเวลา
“ไม่มีอารมณ์จะแต่งวะ ทำใจไว้แล้วแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจ”
พราวมุกตอบคำถามเสียงราบเรียบราวกับคนไร้วิญญาณ ด้วยไม่มีกะจิตกะใจจะพูดอะไรกับใครทั้งนั้น
ความเสียใจที่เกิดจากการสูญเสียนั้นยังคงเข้าครอบครองจิตใจของเธออยู่อย่างมากล้น
เธอทำใจไว้ตั้งแต่เมื่อวานที่เดินทางไปรับยามาให้กับแม่วัวของเธอแล้ว ว่าไม่ช้าไม่เร็วมันก็ต้องจากเธอไป
แต่พอถึงเวลาที่แม่วัวนั้นจากไปจริงๆ เธอก็ทำ
