@คฤหาสน์ประภากร
“เพลงหายไปไหนมา พี่บอกว่าจะมาส่งเองทำไมเพลงถึงหนีกลับ แล้วโทรหาทำไมไม่รับ เพลงทำแบบนี้ทำไม!” หลายคำถามหลุดออกมาจากปากของภีมพล หลายความรู้สึกมันทับซ้อนอยู่ในแววตา มือหนาเลื่อนออกไปด้านหน้าหมายจะแตะตัวทว่าเพลงถอยห่าง ตาแดงๆ ของเธอทำให้คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันทันที
“เพลง…”
“เพลงทบทวนแบบที่พี่ภีมบอกแล้วนะคะ” ภีมพลมองสบตาคนตัวเล็กนิ่ง ที่จริงเขาอยากดึงตัวเธอเข้ามาใกล้ตัวเขามากกว่าฟังอะไรในตอนนี้ แต่ติดที่เพลงไม่ยอมให้แตะ ซ้ำยังร้องไห้และเช็ดน้ำตาต่อหน้าเขาอีกต่างหาก
“พี่ไม่ได้จะทิ้งเพลงนะ”
“ทั้งที่เขาคนนั้นกลับมาแล้วน่ะเหรอคะ”
“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับอลิซ อย่าเอาเข้ามาเกี่ยวข้อง”
“เพลงไม่แปลกใจหรอกที่เห็นพี่ภีมปกป้องเขา ขนาดความลับระหว่างเราพี่ภีมยังบอกให้เขารู้เลย กลัวเขาเข้าใจผิดมากเลยใช่ไหมคะ”
“เลิกประชดพี่ได้ไหมเพลง นี่ไปไหนมา รู้ไหมว่าคุณแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน”
“เ
