ปิ่นโตของติณ#2
1111 คำ
“ไม่เอาน่า เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนี่นา คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจสิ”
ผมดึงเธอเข้ามากอด ถึงเธอจะน้อยใจอยู่แต่ก็ยอมโอนอ่อนให้ผมอย่างว่าง่าย สำหรับเธอมันคงเป็นอะไรที่ยากลำบาก ที่จะต้องเลิกรากับผมไปทั้งที่ยังรัก แต่สำหรับผมแล้ว ผมไม่เคยเผลอรักใครเลย
เพราะทุกคนก็เหมือนกันหมด ผู้หญิงที่ผมจ้างให้มาทำหน้าที่ตรงนี้ ทุกคนก็ทำดีเหมือนกันหมด ถ้าผมจะรู้สึกเสียใจที่ต้องเสียเนตรดาวไป แปลว่าผมก็ต้องเสียใจที่ทิ้งผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาไปด้วยเหมือนกัน
ถ้าเสียใจก็คงไม่ทิ้งหรอกจริงไหม?
อ้อ อย่าเรียกว่าทิ้งเลย เรียกว่าหมดสัญญาจะดีกว่า
“เนตรอยากจะรู้จริงๆ เลยว่าผู้หญิงคนไหนกันที่จะทำให้ติณตกหลุมรักได้”
รักเหรอ?
ผมยังไม่รู้เลยว่าความรักคืออะไร
แต่ถ้ามันหมายความว่าผมต้องติดแหง็กอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งไปตลอดชีวิตจนแก่ แบบนั้นผมไม่เอาด้วยหรอก ไม่สนุกเลย
“ก็คุณไง” ผมพูดเอาใจ แต่ทุกคนก็รู้ว่ามันไม่ใช่ความจริง
“เฮ้อออ!” เนตรถอนหายใจ ผมว่าจริงๆ แล้วเธอเองก็คงรู้อยู่แก่ใจ “ยังไงเนตรก็คงไม่สามารถเปลี่ยนใจติณได้ใช่ไหมคะ?”
ผมไม่ชอบคำถามนี้เลย ให้ตายสิ ยังไงเธอก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจผมได้หรอก ต่อให้เธอจะไปทำหน้ามาใหม่ทั้งหมดก็เถอะ
เพราะเมื่อหมดสัญญาแล้ว คนอย่างผม ไม่กลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าแน่นอน!
“วันนี้คุณฉีดน้ำหอมกลิ่นใหม่เหรอ หอมจังเลย”
ผมเปลี่ยนเรื่อง พลางใช้จมูกไล้ไปทั่วซอกคอขาวเนียนของเธอ ไม่มีอะไรที่จะทำลายสมาธิของเธอได้ดีไปกว่าวิธีนี้แล้ว
และมันก็เป็นอย่างที่ผมต้องการทุกครั้ง เพียงแค่ผมแสดงออกว่าต้องการเธอ เธอก็ยอมโอนอ่อนตามโดยไม่ขัดขืนใดๆ
เพราะเธอเองก็รู้ดีกว่า สถานะของเธอตอนนี้ คงทำอะไรไม่ได้นอกจากการเอาใจผม ทำให้ผมที่เป็นคนควบคุมความสัมพันธ์ทั้งหมดพอใจมากที่สุด เพื่อหวังว่าผมจะใจอ่อนในวินาทีใดนาทีหนึ่ง
แต่คงไม่มีวันนั้น....
……
หลังจากที่เสร็จธุระกับเนตรดาว ทุกคืนผมก็จะกลับมาที่ The phantom ผับที่ผมเป็นเจ้าของ แน่นอนว่าพายุกับมาวินเองก็จะอยู่ที่นี่ด้วยเสมอ พวกเราทั้งสี่คนรวมภูมิ ลูกน้องคนสนิทของผม จะอยู่ประจำที่โซนวีไอพีชั้นสอง ซึ่งเป็นที่ที่สามารถมองเห็นพื้นที่ทั่วทั้งผับ
และตอนนี้ผมก็ได้โทรศัพท์มือถือของครองขวัญที่ภูมิได้ทำการปลดล็อคให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เอาล่ะ เรามาดูกันสิว่า จะเจออะไรในนี้บ้าง
ผมเริ่มต้นค้นคลังรูปภาพเป็นอย่างแรก เผื่อว่าเธอจะมีรูปเด็ดๆ ที่ทำให้ผมตื่นตาตื่นใจ
แต่ช่างน่าผิดหวัง...
ผมเดาว่าเธอน่าจะเพิ่งเป็นเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้ได้ไม่นาน เพราะรูปภาพมีน้อยมาก มีรูปที่เธอถ่ายเซลฟี่เพียงสองสามรูปเท่านั้น นอกนั้นก็เป็นป้ายทะเบียนแท็กซี่ที่เธอนั่ง
ผมคาดว่าผู้หญิงส่วนมากมักจะถ่ายไว้ก่อนขึ้นรถเพื่อความปลอดภัย ไม่รู้สิ เกิดมาผมก็มีคนขับรถให้เลย ไม่จำเป็นต้องนั่งแท็กซี่นี่นา
ว่าแต่ว่า พอเห็นรูปเธอแล้วก็อยากเห็นตัวจริงขึ้นมาเลยแฮะ
“นั่งยิ้มบ้าอะไรอยู่คนเดียววะ” พายุแซว
“กำลังดูอะไรสนุกๆ อยู่” ผมตอบ
“อะไรวะ เอามาดูบ้าง” มาวินทำท่าจะแย่งโทรศัพท์ไปจากมือผม แต่ผมชักมือหนีทัน
“กูยังดูไม่เสร็จ” ผมพูดเสียงเข้ม
“แหม ดูท่ามึงจะถูกใจผู้หญิงคนนี้มากเลยนะ ยังไม่ทันคบก็หวงเพื่อนซะแล้ว”
ผมไม่ตอบ และกดเข้าไปดูใน Facebook ของเธอต่อเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
จะหาว่าผมเป็นพระเอกนิยายที่ไม่มีมารยาทและละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวก็ได้ แต่ใครจะสนล่ะ
หึ ดูเหมือนเธอจะเพิ่งโดนหักอกมานะ โพสต์เพลงอกหักซะเยอะเชียว แล้วเดี๋ยวนะ สเตตัสล่าสุดนี่มันหมายถึงผมหรือเปล่าเนี่ย!?
‘ผู้ชายมันก็เฮงซวยเหมือนกันหมดทั้งโลกนั่นแหละ’
เห้ย เธอจะมาเหมารวมว่าผู้ชายทั้งโลกเฮงซวยไม่ได้นะ เมื่อคืนผมยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย เธอนั่นแหละที่ทำร้ายผมจนหัวแตก ผมไม่มีทางยอมรับคำด่านั้นเข้าตัวแน่นอน!
คำว่าเฮงซวยมันไกลจากตัวผมเยอะ!
ผมเข้าดู Messenger และ Line ของเธอต่อเพื่อดูว่าเธอคุยกับใครบ้าง แต่เท่าที่เลื่อนอ่านผ่านๆ เธอแทบจะไม่คุยกับผู้ชายเลย
ไม่ใช่ว่าไม่มีใครทักมาจีบเธอนะ ด้วยความที่เธอมีรูปเซ็กซี่ในเฟส ทำให้มีผู้ชายทักมาหาเธอมากมาย แต่เธอหลีกเลี่ยงที่จะไม่ตอบ หรือตอบเป็นมารยาท ไม่คุยจริงจังกับใครสักคน
เหอะ สงสัยพวกนั้นคงไม่มีคุณสมบัติมากพอสำหรับเธอล่ะมั้ง ลองเป็นผมสิ ไม่มีทางนกแบบนี้แน่นอน ผมมั่นใจ!
หืม แล้วไอ้พันเทพนี่มันเป็นใครล่ะเนี่ย? ทักมาทำซากอะไรตั้งเยอะแยะ
‘กินข้าวหรือยัง’ ‘ทำอะไรอยู่เหรอ’ ‘ไม่ตอบเลย ไม่ว่างเหรอครับ’ ‘คิดถึงนะ’ ‘ฝันดีนะ’
ถุย! บทสนทนาปัญญาอ่อนมาก จีบหญิงง่อยๆ แบบนี้ชาตินี้ก็คงจีบไม่ติดหรอก สงสัยไอ้นี่จะเป็นผู้ชายจอมตื๊อที่มาตกหลุมรักเธอล่ะมั้ง
หึ ความหล่อสู้ผมไม่ได้เลยสักนิด อย่าไปใส่ใจดีกว่า
ผมเลื่อนดูแชทของเธอไปเรื่อยๆ จนถึงแชทของผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อเจตน์ และพอเปิดเข้าไปอ่านก็รู้ทันทีเลยว่าต้องเป็นแฟนเธอแน่นอน
ไม่สิ ดูจากบทสนทนาแล้ว น่าจะเป็นแฟนเก่ามากกว่า
เธอดูเสียใจมากในสิ่งที่ไอ้เวรนี่ทำกับเธอ เพราะมันนี่เองที่ทำให้เธอมากินเหล้าย้อมใจที่ผับของผมเมื่อคืน ผมควรจะขอบคุณมันที่ทำให้ผมได้เจอเธอดีไหมเนี่ย?
ว่าแต่อ่านแล้วหงุดหงิดชะมัด...
เพราะเธอรักมันเธอถึงเสียใจขนาดนั้นไง เหอะ
- ผู้เขียน
