5. อยากลองอะไรใหม่ๆ
1232 คำ
เช้าวันใหม่_
ปั้ง! ปั้ง!
"เสียงอะไรว่ะเนี้ย!!!" เสียงเคาะประตูดังปลุกคนเพิ่งนอนหลับสะดุ้งตื่น ร่างสูงยังไม่ทันจะตวัดผ้านวมออกจากตัว ประตูห้องก็ถูกเปิดอย่างไร้การขออนุญาต
"นายพาเรน! ฉันมีเรื่องจะถามนายสักหน่อย?" แครอทถือตระกร้าเสื้อผ้าใส่ชุดของเขาเมื่อวานนี้เข้ามา
ร่างบางในชุดเดรสสีอ่อนสบายตา ผิดกับใบหน้าขมวดยุ่งอย่างครุ่นคิด
"ถึงมันจะเป็นบ้านเธอก็เถอะ แต่มารยาทที่ดีควรรอคนข้างในตอบก่อนไหม" พาเรนเบี่ยงปลายเท้าลงเหยียบพื้น สวมแค่เพียงกางเกงขายาวนอน เลยดึงผ้านวมปิดส่วนบนกาย
"โทษที...ชินไปหน่อย" ช่วงนี้เห็นร่างกำยำบ่อยๆ มันรู้สึกร้อนวาบใบหน้าแก้มเนียน
"รีบว่ามา!"
"ฉันไม่เห็นนายพกบัตรติดตัวเลยอ่ะ แค่สงสัยว่านายจะรวยจริงเหรอ ไม่ใช่แค่เก็บเสื้อผ้าใครมาใส่ใช่ไหม" เมื่อวานนี้เธอหลอกให้เขาถอดชุดทั้งตัว แล้ววานลุงภพไปใส่เครื่องซักผ้า ไม่คิดว่าพาเรนจะมาตัวเปล่าจริงๆ
"ที่ตกใจเพราะกลัวไม่ได้ค่าเช่า?" ถ้าจำไม่ผิดเขาเข้าไปทุกอย่างเมื่อวานแล้วทั้งหมด
"อืม นึกว่าจะต้องเสียเงินฟรีๆ ช่วงนี้มันหายาก" ว่าจบเธอก็เรียกร้องความเห็นใจ นั่งไขว้ห้างลงบนเตียงให้อีกฝ่ายเบะปากหมั่นไส้แทน
"...การละครก็มา" ท่อนแขนใหญ่ยกเท้าเอวสอบ เหลือเชื่อว่าเขาจะเจอคนแบบนี้จริงๆในชีวิต
"แต่เอาเถอะ กลับออกไปจากเกาะเมื่อไหร่ ฉันจะจดเลขบัญชีไว้ให้นายแล้วกันนะ"
"......" นัยน์ตาคมมองเหน็บแนม
"ถ้านายตื่นแล้วก็ดีนะ ออกไปข้างนอกกัน อากาศบริสุทธิ์ยังไงก็ไม่รู้ เร็วๆนะเดี๋ยวรอ" มือเล็กเอื้อมไปตบบ่ากว้าง จงใจกลั่นแกล้งเวลาเห็นใบหน้าหล่อหงุดหงิด
"แมร่งเอ้ย!!" ร่างสูงขาอ่อนนั่งลงบนเตียง ยกมือนวดขมับยิ่งกว่าโมโห เกิดมาทั้งทียังไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงมีผลต่อชีวิต นอกจากพี่สาวกับมารดาที่ยอมปล่อยผ่าน
เวลาต่อมา_
"เธอจะพาฉันไปไหน มันต้องไม่รวมในรายการจ่ายนะบอกไว้ก่อนเลย" พาเรนก้มมองตัวเองใส่เพียงเสื้อยืดบวกกับกางเกงขาสั้นสบายๆ หลังหญิงสาวเอ่ยบอกว่าจะจดทุกรายละเอียดค่าใช้จ่ายของเขา
"นายก็งกพอๆกับฉันนั่นแหละ" สองเท้าเล็กพาคนด้านหลังเข้าไปในป่าหลังบ้าน มันไม่ได้รกร้างเหมือนไม่มีคนดูแล
"แล้วปลุกฉันมาทำไมล่ะ ในเมื่อตังค์ก็เสีย งั้นฉันควรจะอยู่แบบรีสอร์ทไม่ดีกว่าเหรอ"
"นายเลือกได้ป่ะละ"
"ออกไปได้เมื่อไหร่ จับทำเมียแมร่ง!" เธอดูหยิ่งยโสในบางครั้ง และกวนประสาทในเวลาเดียวกัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงไม่คบหาใคร
"นายว่าไรนะ?" ใบหน้าหวานหันกลับมาถาม พร้อมกับชี้มือไปทางต้นมะพร้าวขนาดใหญ่
"หมายความว่าไง?" คงไม่ได้ใช้ให้เขาแปลงตัวเป็นลิงไปเก็บลูกมะพร้าวหรอกเหรอ
"ขอขี่คอหน่อยสิ ฉันหาไม้มาต่อเป็นบันไดไม่ได้เลยอ่ะ" แครอทส่งยิ้มหวานอย่างประดิษฐ์ประดอย แม้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้หวั่นไหวเท่าไหร่นัก
"ฉันไม่เคยให้ใครเล่นหัวนะบอกไว้ก่อน ถ้าจะปีนขี่คอเลิกคิดไปเหอะ!" หญิงสาวตรงหน้าต้องเป็นบ้าไปแล้วแหง่ๆ ระดับมาเฟียมีอิทธิพลจะให้คนอื่นที่ไม่ใช่บุพการีมาอยู่เหนือหัวได้ไง
"แต่ฉันตัวเล็กนะ น้ำหนักไม่เยอะเลย ถือว่าเป็นการชดเชยที่ช่วยนายไว้ดีกว่าไหม" พอเห็นว่าเขาจะเดินหนี ร่างเล็กรีบไปกอดแขนใหญ่รั้งไว้ แล้วใช้มืออีกข้างยื่นไปล็อคคอหนา
"อุ๊บ๊ะ!...ใหญ่จังหว่ะ?" มันต้องใช่แน่ๆ สองเต้าอวบแนบแผ่นหลังกว้างไม่ใช่แค่บราเซียร์
พอการกระทำชวนนึกเห็นภาพวาบหวิว มุมปากหยักกระตุกยิ้มขึ้น ยอมยืนเฉยให้คนด้านหลังรัดลำคอ
"มะพร้าวเหรอ เห็นไหมล่ะว่ามันน่ากิน ถ้าให้ฉันขี่คอนะ รับรองได้เลยว่าวันนี้มีของหวานแล้ว" เสียงหวานกระซิบใกล้หูใหญ่ ราวกับอีกฝ่ายจะยอมอ่อนเอน
"ก็ได้ สงสารหรอกนะผู้หญิงตัวเล็กๆนิสัยแสบๆหน่ะ" ไม่ได้ตรงๆก็ได้ทางอ้อมยังดี ถือว่าชดเชยของขาดไปหลายวัน
"งั้นนายย่อตัวลงหน่อย"
"อืม ปีนดีๆล่ะ ฉันไม่รับผิดชอบนะถ้าตก...เฮ้ย!!" ร่างสูงยอมย่อตัวลง ทันใดนั้นหญิงสาวดันมากระโดดใส่ ทำเขาแทบจะล้มคว่ำตรงนั้น
"โทษที ไม่น่าใส่กระโปรงเลยปีนไม่ถนัด" เธอรวบชายกระโปรงไว้ระหว่างขาอ่อน ปีนกอดคอคนตัวสูง ใช้สองมือจับศีรษะใหญ่ พยามจะตะเกียกตะกายเกาะลำต้นมะพร้าว
"......." อารมณ์หื่นกามเริ่มทำงาน ส่งไปยังส่วนล่างชายดีดผงาด กลิ่นหอมละมุนพอแนบชิดใบหน้าหล่อ มันชวนให้ร้อนลุ่มพล่านไปยังเลือดในกาย
"นายยืนเฉยๆหน่อย...มันใกล้แล้ว" สองเท้าเลยเหยียบลงบนบ่ากว้างแทน จับไม้ยาวข้างลำต้นไปตีให้ลูกมะพร้าวหล่นลงพื้น
"ให้หมดต้นไปเลย!" เสียงเข้มตะโกนบอก พอเงยขึ้นเห็นเนินสาวในเพนตี้ลายลูกไม้อ่อน มันดูผิวขาวสะอาดน่าขย้ำ รวมถึงการดูแลขนปกคลุม
"นายไม่ว่าแล้วเหรอ"
"ไม่อ่ะ เพลินดี...ซู๊ด" มือใหญ่ข้างนึงเผลอลูบเป้าตุงตามอารมณ์
"นายจะดิ้นทำไมนักหนาเล่า ฉันจะตกแล้วนะ!" เธอทั้งกอดลำต้นมะพร้าว แถมยังต้องเขย่งพยามเขี่ยให้ขั้วมันหลุดจากลูก จนตอนนี้ได้บ้างแล้ว
"เยอะแล้วก็พอ ฉันไม่ไหว" น้ำเสียงแหบพร่าบอก กลิ่นกายสาวมันเย้ายวนต่อนิสัยเสือผู้หญิง
"ได้ๆ แค่นี้ก็อิ่มแล้ว...อ๊ะ!" เธอพยามจะปีนลง ย่อตัวจับศีรษะใหญ่ยึดไว้ แต่คนตัวสูงไม่ได้หยุดเฉยๆ เขาโอบล็อคเอวบางให้ลงมาหันหลังแนบลำต้น โดยที่ตัวเขาเองยืนดันร่างบอบบางไว้
"ที่ฉันทนไม่ไหว ไม่ใช่เพราะน้ำหนักเธอ" มือใหญ่บีบเค้นสะโพกมน แล้วใช้อีกข้างรวบสองข้อมือเล็กขึ้นเหนือศีรษะอีกฝ่าย
"แล้วอะไรล่ะ! ปล่อยได้แล้วคนหิวน้ำหวาน!" ใจเต้นตุ้มต่อมตอนถูกลมหายใจร้อนราดเหนือริมฝีปากบาง
"ได้หวานแน่ แต่ขอชิมก่อน!"
"อื้อออไออ้าาาา" เสียงหวานอุดอู้อยู่ในลำคอ ไม่คิดว่าพาเรนจะมาช่วงชิงจูบอย่างหนัก จนเธอไม่สามารถต้านทานแรงกระแทกขอบปากล่าง ต้องอ้าเผย่อออกรับลิ้นสากเข้ามาพัวพัน
"อื้มมม..." ร่างสูงครางพึงพอใจทั้งกลิ่นและรสชาติหอมละมุน ชวนให้ล้วงเข้าไปในกระโปรงลูบสัมผัสกลีบเนื้อผ่าน แม้มีผ้าบางๆกั้น
"อออแอ้วว...!!!" แครอทพยามส่งเสียงต่อต้าน ทั้งหนีบสองขาอ่อนแน่น กลัวการรุกรานในกายสาว
"อยากลองอะไรใหม่ๆป่ะ?"
...........................................
เรื่องนี้พอ.เราพร้อมยัดเยียดตลอดเวลา 555
- ผู้เขียน
