ใต้ความปรารถนา NC25+

โรงแรมชื่อดัง_ "คุณพาเรนขา...เรามาเล่นอะไรที่มันสนุกกันก่อนดีไหมคะ" นางแบบสาวทำเสียงสดใสเอาใจผู้ว่าจ้าง ใส่ชุดสุดเซ็กซี่ถือริบบิ้นแดงลากบนกายแกร่ง ตอนที่มาเฟียหนุ่มนั่งพิงโซฟา หลังอาบน้ำเสร็จนุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว โชว์กล้ามลอนท้องน่าลูบไล้ "จะเล่นยังไงดีล่ะ?" มุมปากหยักสีเข้มกระตุกยิ้ม รูปหน้าหล่อสมบูรณ์แบบเชิดขึ้นมอง นิ้วมือยาวร่ายล้อมเส้นเลือด ยกมวนบุหรี่สูบจนแก้มสองข้างตอบ รอดูลีลาอีกฝ่ายปรนนิบัติ "ลูกปลาอยากโยกบนแท่งเทียนจังเลยค่ะ" เธอก้าวขายั่วยวนมายืนเบื้องหน้าสายตาคมเข้มสีน้ำตาล แล้วเปลื้องชุดทั้งหมดออก โชว์เนื้อหนังให้ชายแกร่งอยากต้องการ "รีบขึ้นมาสิ แท่งเทียนฉันมันอยากพ่นไฟแล้ว" "ลูกปลาจะไม่ทำให้คุณพาเรนผิดหวังนะคะ" เธอใช้ริมฝีปากขบงับผ้าขนหนูให้หลุดออกจากเอวสอบ พรมจูบไล่ขึ้นบนกล้ามลอนท้องอันแข็งแรง แล้วคล่อมนั่งตักปลุกความหื่นกระหาย "ฉันจะอยู่นิ่งๆดีไหม" ร่างกำยำเอนพิงโซฟาแต่ยังถือบุหรี่สูบไม่วาง ปล่อยให้นางแบบสาวจับแก่นกายร้อนชักรูด แล้วสวมถุงป้องกันขนาดไซส์พิเศษ "ใหญ่อย่างนี้ลูกปลาจะคุมมันไหวไหมคะ" น้ำเสียงกระเซ้าบอกเอาใจ ยกตัวขึ้นแล้วเน้นกระแทกลงครอบครองแท่งเอ็น จำวิธีปรนเปรอที่ลูกน้องเขาบอกมา ว่าเจ้านายชอบความรุนแรงในเรื่องบนเตียง "อ่าส....เธอแรงได้อีกฉันรู้" หัวนิ้วโป้งใหญ่ปาดริมฝีปากสีจัดจ้าน เอื้อมมือหนามาควบคุมสะโพกมน ให้กระหน่ำรัวใส่ความเป็นชาย "คะคุณพาเรน...อื้อจะจุกแล้วค่ะ...มันระแรงไม่ไหว" ใครจะคาดคิดว่าเซ็กส์ของเขาจะป่าเถื่อน รัวแรงกระแทกใส่ทำเธอปวดหน่วงทรมาน ขนาดไม่ใช่ว่าเป็นครั้งแรกก็ตาม "ค่าตัวแพง ไม่คิดจะให้มันคุ้มหน่อยเหรอ" เขายิ่งล็อคสะโพกทั้งสองข้าง โยกขึ้นโยกลงถี่ระรัว เกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่น แม้แต่ขาโซฟายังอิดออดรับจังหวะ "แต่มันจะจุก..อื้อออ...คะคุณพาเรน...อ๊า" "ขมิบหน่อย มันหลวมอยู่!" คิ้วดกเข้มขมวดยุ่ง จับหญิงสาวหมุนตัวหันหลังแนบกล้ามท้องแทน "ละแบบนี้ยิ่งจุกค่ะ..อ๊ะอ๊ะ..." เสียงละล่ำละลักบอก ลงเล็บจิกหน้าขาแกร่ง ไม่อาจขัดแรงอารมณ์ของมาเฟียหนุ่มได้ ขนาดความยาวเสียดสีผนังโพรงสวาท ถึงมีถุงป้องยังพาลให้เสียวหวั่นไหว "ทีนี้เด้งรัวๆลงมา!" สะโพกแกร่งแอ่นขึ้น ปล่อยให้นางแบบสาวร่างเปลือยควบคุมลำเอ็น กระแทกลงมาใส่จนซ่านเสียว "ละลูกปลาจะไม่ไหว..อ๊ะอ๊ะ..จริงๆ..อ๊าาา" สองขาสั่นระริก กระดกสะโพกมนให้คนข้างหลังสอบใส่ มันร้อนร่านอย่างสุขอารมณ์และทรมานในเวลาเดียว "ให้มันแรงอีก!" "อื้ออ๊ะ...อ๊ะอ๊ะ" "อ่าสส์...ก็ยังไม่สุดอยู่ดี!" พอสะโพกแกร่งเกร็งกระตุกปล่อยน้ำกามเสร็จ ฝ่ามือหนาดันคนบนตักให้ลุกออก หยิบเอาทิชชู่มาเช็ดคราบสกปรกรอบตัว "แค่นี้ลูกปลายังยืนไม่ไหวแล้วนะคะ ของคุณพาเรนมันใหญ่จริงๆ" เธอทิ้งกายตรงที่ว่างบนโซฟา พยามใช้มารยาเผื่อมาเฟียหนุ่มเรียกใช้งานอีกรอบ "รูเธอก็หลวมด้วยนะเผื่อไม่รู้" ร่างสูงหยิบเอาเครื่องแต่งกายมาสวมใส่ต่อ ไม่สนใจว่าคู่นอนชั่วคราวจะทำอะไร "รอบหน้าลูกปลาจะทำรีแพร์มารอคุณนะคะ" "ฉันไม่กินซ้ำ เธอน่าจะจำข้อตกลงได้" "ก็ได้ค่ะ" คนบอกก้มหน้ากลบเกลื่อนรอยยิ้มบางอย่าง แสร้งแสดงท่าทีเสียดาย หันหน้าไปซุกตรงเป้าตุง "จะกลับตอนไหนก็แล้วแต่ล่ะกัน" มือหนาโยนธนบัตรปึกนึงให้ แล้วคว้านาฬิกาแบรนด์ดังใส่ข้อมือใหญ่ พลักนางแบบสาวออกจากตัว "ลูกปลาเสียดายคุณจัง" "ฉันให้คิดใหม่?" ขายาวยกออกประตูไป ไม่ทันได้เห็นว่าคนในห้องกำลังต่อสายหาใครอีกคน ครืน~ ครืน~ "โทรจิกอย่างกับกูเป็นเมียมึงเลยเนอะ!" พอเห็นสายเรียกเข้าเพื่อนรัก พาเรนเลยเลือกหยิบโทรศัพท์พูดคุยอยู่ข้างตัวรถก่อน ~มึงแมร่งช้าว่ะ! หายหัวไปไหนเป็นชั่วโมง~ ปลายสายคือคาเรนคนสนิทในกลุ่มมาเฟีย "เขาเรียกว่าใช้จ่ายเงินให้เป็นประโยชน์อยู่เว้ย" สายตาคมเข้มดันเห็นรอยลิปสติกบนเต้าตุงที่คู่นอนจงใจทิ้งไว้ เขาเลยล้วงเอาทิชชู่ภายในรถ มาทำลายคราบสกปรกนั้นทิ้ง ~นอนกกผู้หญิงดิไม่ว่า รีบมาก่อนไอเซนโซ่บ่น กูขี้เกียจรำคาญ~ "เออ ไม่เกินครึ่งชั่วโมง" คนบอกผิวปากราวกับสมองปลอดโปร่ง นึกขำกับพวกคนมีครอบครัว ไม่ยอมมาหาความสนุกข้างทางแบบเขาบ้าง มือใหญ่กดปลดล็อคประตูรถหรู เตรียมจะเปิดเข้าไปนั่งฝั่งคนขับ แต่ทว่ามีเสียงคนจำนวนนึงวิ่งกรูเข้าหา ตุ๊บ!!! .................................................. เปิดเรื่องมาพระเอกก็เกือบตุยแล้ว 555 ##และพระเอกเรื่องนี้ไม่ใช่คนดีย์100% โปรดเปิดใจให้อิพาเรนหน่อยนะคะ??