บทที่ 5 รู้ใจทุกอย่าง

1191 คำ
"เจ้านายบ้าอำนาจ ฉันจะแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉันสิบริษัทไม่มีกฎนี้ซะหน่อย" น้ำอิงบนพึมพำเดินตามไททันเข้าไปในร้าน "บ่นอะไรครับคุณเลขาไม่ใช่ว่ากำลังด่าผมอยู่หลอกนะ" 'หึ รู้ตัวด้วยหรอว่าตัวเองมันด่า' "เปล่านี่คะน้ำอิงยังไม่ได้ว่าอะไรเลยใครจะกล้าด่าเจ้านายล่ะ" น้ำอิงทำเป็นไม่รู้เรื่องรอยหน้ารอยตาดูเสื้อผ้าต่อ "คุณผู้หญิงสนใจชุดไหนเป็นพิเศษไหมคะลองได้นะคะ" "ค่ะ ขอดูก่อนนะ ว่าแต่ร้านนี้ไม่มีชุดที่มันเซ็กซี่กว่านี้หน่อยหรอคะ" ประโยคหลังเธอกระซิบคุยกับพนักงาน ก็ร้านนี้มีแต่เสื้อผ้าที่มันเรียบร้อยกระโปรงก็ยาวเลยหัวเข่าเสื้อก็แขนยาวใส่แล้วร้อนตายเลย "ต้องขออภัยคุณลูกค้าด้วยนะคะร้านนี้มีแต่ชุดแบบนี้ค่ะ" 'หว่าเซ็งเลยฉันต้องใส่ชุดแบบนี้มาทำงานหรอเนี่ย' "เลือกได้หรือยังเดี๋ยวต้องกลับไปทำงานต่อนะฉันไม่ได้ว่างทั้งวันนะ" น้ำอิงหันไปมองคนตัวโต 'แล้วยังไงใครใช้ให้พามาล่ะไม่ได้ขอสักหน่อยฉันนี่ต้องหงุดหงิดที่โดนบังคับมา' "เอาชุดที่มีในร้านไซส์s ชุดไหนก็ได้ที่คิดว่าสวยมา5ชุด แล้วคิดเงินเลย" ไททันหันไปบอกสำนักงานสาว "ได้ค่ะ" "พี่ไททันจ่ายให้น้ำอิงใช่ไหมค่ะ" น้ำอิงถามก็ตอนนี้เธอมีเงินไมมากนักดูจากราคาเสื้อผ้าร้านนี้ถ้าให้เธอจ่ายเองทั้งหมด 5 ชุดเงินคงไม่พอแน่ๆ "คับ พี่จ่ายให้เอง" 'เยี่ยมป๋าสุดๆ เพิ่งรู้จักกันก็เปย์ซะแล้ว' "จะไม่หักน้ำอิงทีหลังใช่ไหมค่ะเนี่ย" เธอถามเขาให้แน่ใจอีกครั้ง "เธอเห็นฉันเป็นคนอย่างไง ฉันไม่หักหรอก" "ดีเลยค่ะงั้นน้ำอิงซื้อเพิ่มอีกได้ไหมพอดีว่ามีที่อยากได้อีกหลายชุดเลย" ไททันพยักหน้าเป็นการอนุญาต 'ดีอยากซื้อให้มากใช่ไหมจะเอาให้เข็ดเลยคอยดู' น้ำอิงเดินหยิบเสื้อผ้าโดยที่ไม่มองไม่เลือกไปอีกสิบกว่าชุด ทำเอาคนจ่ายเงินถึงขั้นต้องเหลือบมอง 'แสบนักนะเราน่ะจะซื้อไปแล้วไม่ใส่แล้วจะจับตีให้ดู' "เอาแค่นี้แหละพอแล้วค่ะ" น้ำอิงบอกพนักงานที่เดินตามถือชุดให้เธอ "จะลองไหมค่ะ" "ไม่ค่ะคิดเงินเลย" พนักงานรีบนำชุดไปคิดเงินให้เธอทันที "เรียบร้อยแล้วค่ะ ทั้งหมด หกหมื่นห้าพันเก้าร้อยบาท " ไททันหันไปมองหน้าน้ำอิงที่หันมองหน้าเขาเหมือนกัน จากนั้นแต่ท่านก็หยิบเงินจ่ายให้พนักงานตามปกติ 'ทำเองที่เห็นอย่างนั้นก็ถึงกับงงทำไมเขาไม่พูดไม่ว่าเธอที่ซื้อของเยอะขนาดนี้ทั้งที่ยังไม่ได้ทำงานให้เขาเลยเนี่ยนะ จะไม่บ่นเลยหรอ?" "ไปกินข้าวกันพี่หิวแล้ว" 'หึ ฉันว่าฉันเจอสายเปย์เข้าแล้วล่ะ' "ค่ะไปคะ" ว่าแล้วร่างสูงก็เดินนำไปที่ร้านอาหาร พนักงานนำเมนูอาหารมาให้ น้ำอิงมองอยู่นานคิดว่าจะทานอะไรดึมีแต่ที่ชอบทั้งนั้นเลือกไม่ถูกเลย 'อันนี้ก็น่ากินปลาทอดก็น่ากินต้มยำก็น่ากินเป็ดปักกิ่งก็น่ากิน สั่งหมดเลยได้ไหมเนี่ย' ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงไม่สนใจสั่งมาทุกอย่างให้มันจบๆไปกินไม่หมดก็ไม่เป็นไร แต่ว่าตอนนี้คงไม่ได้เธอต้องประหยัดที่สุด แต่แล้วไททันที่มองอยู่นานก็ถามขึ้น "ทานได้ไหม หรือว่ายังไม่ชินกับอาการไทย ไปร้านดีอื่นไหม" เขาลืมคิดไปว่าเธอเพิ่งกลับมาเมื่องไทยได้ไม่นานอาจจะไม่คุ้นชินกับอาหารไทยเท่าไรนัก แต่ทว่าเขาคิดผิดความจริงแล้วน้ำอิงเลือกไม่ได้ต่างหากล่ะ "ได้ค่ะน้ำอิงทานได้แต่กำลังคิดอยู่ว่าจะทานอะไรดีมีแต่น่ากินๆทั้งนั่นเลย" น้ำอิงมองอยู่นานก็ตัดสินใจไม่ได้ จึงขอให้ไททันสั่งให้แทน "พี่ไททันสั่งให้น้ำอิงหน่อยได้ไหมค่ะ น้ำอิงไม่รู้จะสั่งอะไรมันเยอะไปหมด" "ได้สิ" ไททันจัดการสั่งอาหารมาห้าหกอย่างอาหารที่เขาสั่งล้วนเป็นแต่ของโปรดของน้ำอิงทั้งสิ้น 'มีแต่ของที่เราชบกิน เขารู้ได้ไงนะ หรือว่าเขาเองก็ชอบเหมือนกัน' น้ำอิงทำหน้าครุ่นคิด ไททันที่เห็นน้ำอิงเหมือนจะสงสัยก็ยิ่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งคู่นั่งทานอาหาร โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลยสักคำ อยู่ๆก็มีร่างนึงเดินเข้ามายังโต๊ะอาหารของพวกเธอ "อ้าวๆๆ คุณหนูน้ำอิงนิ ได้ข่าวว่าทา่บ้านล้มละลายไม่ใช่หรอแล้วทำไมยังมานั่งในร้านอาหารหรูแบบนี้อยู่อีกล่ะ?' เสียงที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้น ่ ไม่ใช่ใครที่ไหน ก้อยอดีตเพื่อนรักของเธอนนั้นเอง น้ำอิงเบะปากมองบนไม่คิดว่าจะมีสัมภเวสีมาขอส่วนบุญในนี้ได้ "นั้นน่ะสิอย่างแกเหมาะที่จะไปกินส้มตำข้าวทางมากกว่านะ มากินร้านแบบนี้ถ้าไม่มีเงินจ่ายเขาเดี๋ยวจะแย่เอานะ ฮ่าๆๆ" บีมเพื่อนอีกคนของเธอที่มากับก้อยเอ่ยขึ้น "เอาแล้วนี่มากับใครอะ อย่าบอกนะว่าแฟนแกอะ แล้วนี่เขารู้เรื่องที่บ้านเธอหรือยัง ?" ก้อยพูดพร้อมมองไปที่ไททัน "นี่คุณ แม่นี้น่ะไม่รวยแล้วนะที่บ้านมันล้มละลายตังจะซื้อข้าวยังไม่มีเลยมั้ง ระวังจะถูกหลอกจนหมดตัวเอานะ" "นี่แกให้มันน้อยๆหน่อยนะที่บ้านฉันล้มละลายแล้วมันไปหนักหัวอะไรพวกเธอไม่ทราบ " ในเมื่อพวกนั้นไม่เห็นว่าเธอเป็นเพื่อนแล้วและยังไม่มีมารยาทใส่เธออีกเธอเองก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจพวกหล่อนเช่นกัน ปากดีนักนะ ฉันตะดูสิว่าแกจะใช้ชีวิตอย่างไงคนเดียวลูกคุณหนูอย่างแกทำอะไรไม่เป็นสักอย่างระวังจะอดตายเอานะ อุ้ยๆๆที่พูดนี่ก็ไม่ใ่อะไรนะเป็นห่วงจ้ะ กลัวไม่มีเงินทำศพให้ตัวเอง" นั้นปากหรอ? "ไม่ต้องห่วงนะ ภึงฉันจะไม่มีเงิน แต่ถ้าเธอตายตอนนี้ฉันทีเงินค่าทำศพให้เธอแน่นอน " "อร๊ายยยย อีน้ำอิง อีคุณหนูตกอับปากดีนักนะมึง" ก้อยและบีมเดินเขามาหมายจะตบน้ำอิง ไททันทีก็นั่งฟังอยู่นานก็รีบลุกขึ้นมาบังน้ำอิงไว้
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม