รักนี้ที่เคยสัญญา

บทที่ 4 ปากแข็ง

เวลาต่อมา

น้ำอิง งัวเงียตื่นขึ้น

"ฮือออ!! นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ยตายแล้วท่านประธานจะว่าไหมเนี่ย"

เธอเงยหน้าขึ้นมองหาคนตัวโตก็พบว่าเขายังคงก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ไม่ได้สนใจเธอที่นอนหลับไปสักนิด

แต่พอเงยหน้ามองดูเวลาที่ติดฝาผนังก็พบว่าใกล้จะเที่ยงแล้ว

'อะไรกันเนี่ยฉันหลับนานขนาดนี้เลยหรอ?'

ปกติน้ำอิงก็ชอบนอนกลางวันอยู่แล้วเธอเหมือนค้างคาวที่ชอบตื่นในเวลากลางคืนออกเที่ยวตามผับบาร์เป็นประจำ

"ตื่นแล้วหรอ?" เสียงทุ่มพูดโดยที่ไม่มองเธอเลยสักนิด

"ค่ะ ตื่นแล้ว เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ฮ่าๆ" น้ำอิงบอกไม่ค่อยเต็มเสียงนัก ดีนะที่คุณไททันไม่ดุเอา

"อืม เตรียมตัวนะจะพาออกไปทำธุระ"

ไททันกลั่นหัวเราจะอยู่ เมื่อได้เห็นท่าทางร้อนรนของเธอที่กลัวโดนเขาดุ

'คนอะไรน่ารักตั้งแต่เด็กยันโต' เสียอย่างเดียวเธอจำเขาไม่ได้นี่สิ แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้แกล้งให้สนุกไปเลย

ไททันยังคงวางมาดให้ดูเคร่งขรึมอยู่

"ไปกันได้แล้วล่ะ" ร่างสูงลุกขึ้นเดินมาที่หน้สโต๊ะทำงาน

น้ำอิงเห็นอย่างนั้นก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินไปทันที

ไททันเมื่อมองคนร่างเล็กเต็มตาก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักกับการแต่งตัวของเธอในวันนี้

"ชุดนั่นมันโป๊เกินไปนะ"

"ค่ะ?"

"นี่คือชุดที่เรียบร้อยที่สุดที่มีในห้องน้ำอิงแล้วค่ะ" เธอตอบเขาไปแบบหน้าตาเฉย เธอไม่คิดว่ามันจะโป๊มากตรงไหน" ก็ปกตินะแค่อาจจะรัดไปนิดนึง

ไททันหรี่ตามองคนตัวเล็ก ก่อนจะเดินนำออกไป

น้ำอิงเดินตามเขาไปติดๆ ระหว่างอยู่ในลิฟท์เขาก็ยังคงมองการแต่ตัวของเธออยู่ ไม่ใช่ว่ามันไม่เหมาะสมหรืออะไรเพราะที่บริษัทเขาก็ไม่ได้มีกฎเรื่องการแต่ตัวพวกพนักงานผู้หญิงก็แต่งแบบนี้กันเยอะแยะขอแค่ใส่เสื้อสูททับก็ไม่มีปัญหา

แต่กับน้ำอิงเขาไม่ค่อยพอใจเท่าไรนักที้เห็นเธอแต่ตัวแบบนี้ไม่ใช่ไม่สวย แต่มันสวยแถมยังเซ็กซี่อีกเขาไม่ชอบให้ใครมองว่าที่แฟนตัวเอง

'เห้ออ จะมองอะไรนักหนาเนี่ย' น้ำอิงรู้สึกอึดอัดอยากจะถามให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าเขามีปัญหาอะไรกับชุดเธอนักหนา!

ติ้ง!

ทันที่ที่ลิฟต์เปิด ท่านประทานหนุ่มหล่อ พร้อมกับเลขาสาวสวยคนใหม่ก็เดินออกมา พนักงานต่างก็พากันมอง เพราะทั้งคู่สวยหล่อเหมาะสมกันมาก ไม่เหมือนเป็นเลขากับเจ้านาย ทั้งคู่เหมาะที่จะเป็นแฟนมากกว่า หลายคนคิดอย่างนั้น

แต่ก็มีคนบางพวกที่คิดว่าน้ำอิงน่าจะอ่อยไททันถึงได้ทำตำแหน่งนี้

"เชิญคุณเลขาขึ้นรถคับ"

"ขอบคุณค่ะ" น้ำอิงถึงกับงงที่อยู่เขาก็เปิดประตูให้เธอซะงั้น

'เออดีเหมือนกันมาทำงานวันแรกก็เจอใจเจ้านายดี'

ไททันปิดประตูให้คนตัวเล็กก่อนที่จะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วก็ขับรถออกไป

"ท่านประทานไม่มีคนขับรถหรอค่ะ?"

"หึ เมื่อกี้เรียผมกว่าอะไรนะ"

"ก็เรียกว่า ท่าน..." น้ำอิงหยุดพูดทันืีมือนึกขึ้นได้

"ทะทะท่านพี่ไททัน ค่ะ"

"หืมม ท่านพี่ไททันเลยหรอ เรียกพี่ไททันก็พอ"

"แต่ว่าถ้าคนอื่นได้ยินไม่ดีมั้งค่ะ"

เธอคิดว่าเรียกเขาว่าพี่มันดูจะสนิทสนมกันเกินไปหากใครมาได้ยินเข้ามันจะไม่ดีต่อเธอและเขา

"ช่างมันสิใครกล้าก็ลองดู"

"ผมบอกให้เรียกก็เรียกสิ ผมอยากให้เราผ่อนคลายเวลาทำงานร่วมกันอีกอย่างเราต้องสนิทกันเข้าไว้จะได้ทำงานด้วนกันง่ายหน่อย อย่าคิดมากสิ " ไททันพยายามอธิบาย

'แค่เรียกพี่มันจะอะไรนักหนา ที่ตอนเด็กเอาแต่ตามเขาต้อยๆ เรียกพี่ไททันทั้งวัน'

แล้วบรรยากาศในรถก็เงียบสงัด เพราะคนตัวโตดูเหมือนจะงอนจนไม่อยากพูดกับคนตัวเล็กแล้ว น้ำอิงที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนงอน ก็ยังทำเฉยๆอยู เธอยังคงคิดอะไรเพลินจนไม่ทันสังเกตว่าเขาพาเธอมาที่ไหน

เอี๊ยด!

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

"คุณ... พี่ไทยทันพายน้ำอิงมาที่นี่ทำไมค่ะ"

ที่แรกเขาว่าจะงอนไม่พูดกับเธอสักชั่วโมง แต่พอได้ยินเสียงหงานเรียกพี่เท่านั้นแหละ ใจที่เคยแข็งก็เหลวเป็นน้ำไปแล้ว

คนถูกเรียกพี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนคนเรียกงงว่าเขาเป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า หรือว่าเธอทำงานกับคนบ้าเนี่ย !!!

"ไปซื้อของกันคับ" ไม่นอให้น้ำอิงคิดนานเขาเดินน้ำเธอขึ้นไปด้านบน

ร้านเสื้อผ้า

น้ำอิงยินมองไททันสลับกับร้านเสื้อผ้าที่อยู่ตรงหน้า

ไหนบอกมาทำธุระ นี่มันร้านเสื้อผ้าผู้หญิงเขาจะซื้อให้ใครนะ

"เธอคือพี่ไททันจะซื้อเสื้อผ้าให้แฟนหรอคะ?"

เธอคิดว่าไททันจะต้องซื้อเสื้อผ้าให้แฟนแน่ๆถ้าไม่ใช่แล้วเขาจะพาเธอมาร้านเสื้อผ้าผู้หญิงทำไมล่ะ

"เปล่าหรอกผมไม่มีแฟน"

"อ้าว!!!"

คิ้วหนาเลือกสูงขึ้นเจอเด็กคนนี้ขี้สงสัยจริงๆจะถามอะไรนักหนา

"ไม่ได้ซื้อให้แฟนซื้อให้เธอนั่นแหละ"

"ซื้อให้ฉันซื้อทำไมคะฉันก็มีชุดใส่อยู่เยอะแยะ"

"ชุดที่ว่าเยอะชุดแบบนี้น่ะหรอ หึ"

"ไม่ได้หรอคะชุดแบบนี้มันไม่ดีตรงไหน"

'ท่านประธานนี้ตาไม่ถึงจริงๆเลย'

"ไม่ดีคับไม่ใช่ว่าผมตาไม่ถึงนะแต่คุณต้องไปพบลูกค้ากับผมเยอะแยะมากมายโดยเฉพาะส่วนมากจะเป็นลูกค้าผู้ชายคุณแต่งตัวแบบนี้เขาไม่คิดว่าผมเอาคุณไปหลอกล่อพวกเขาหรอ?"

'เห็นกระโปรงขาดขึ้นมาเธอจะเห็นกางเกงในอยู่แล้ว เสื้อก็รัดแน่นเหลือเกิน คิดว่าไม่มีเงินซื้อก็เลยพาไปซื้อให้ไง'เขาอยากจะบอกกับเธอแบบนี้เหลือเกินแต่ติดที่ว่าหากเขาจะพูดหยอกเธอตอนนี้มันจะดูว่าสนิทกันไวเกินไป

น้ำอิงถึงกับอึ้งที่ได้ยินที่เขาพูด

'นี่เขาได้ยินเสียงความคิดฉันด้วยหรอเนี่ย'

"ก็ได้ค่ะ"

น้ำอิงจำเป็นต้องเดินเข้าร้านเพื่อไปซื้อเสื้อผ้ากับเขา

ทำไมไม่บอกน้องไปให้มันจบไปว่าเรารู้จักกันล่ะค่ะคุณพี่🤣

มาวันแรกก็พาไปซื้อเสื้อผ้าซะแล้วดูไม่มีพิรุธอะไรเลยนะยังดีที่ทำเองเป็นคนไม่คิดมากจึงไม่ค่อยสงสัยเท่าไรว่าทำไมไททันถึงปฏิบัติกับเธอแบบนี้