ส่วนตัวเล็กรับราชการเป็นครู จึงไม่ได้เดือดร้อนอะไร หากเธอมีครอบครัวก็จะย้ายออกไปเอง แต่ตัวเล็กดูจะไม่ค่อยมีปัญหากับสองแม่ลูกนี่เท่าไร เพราะเธอเอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง
“อยู่กันครบไหม” เขาถามไปถึงคุณปราณีและเปรมมิกาโดยไม่เอ่ยชื่อ
“ค่ะ” เมื่อได้ยินน้องสาวตอบ
เขาก็เดินลิ่ว ๆ เข้าไปในบ้าน
“อะ เจ้าโต ลมอะไรหอบมา” คุณพ่อละสายตาจากจอทีวีหันมาหาพศินธ์
พศินธ์เดินเข้าไปดึงตัวเปรมมิกาที่นั่งเบียดกระแซะอยู่ใกล้ ๆ แม่ของตัวเองออกมา ก้มหน้าหลบสายตากล้าของชายหนุ่ม
คุณปราณีทำสีหน้ายิ้มแย้ม กำลังจะเอ่ยทักทาย ร่างลูกสาวของเธอก็ปลิวขึ้นไปตามแรงมือของเขา
“นับเดือนเขาไปทำอะไรให้เธอ” น้ำเสียงที่เล็ดลอดไรฟันออกไป แล้วจ้องมองดวงหน้าของเธอเขม็ง ความเก่งความกล้าของเปรมมิกาหดหาย ตอนนี้กลัวพศินธ์จนตัวสั่น
“โต...จะทำอะไร” เสียงพ่อเอ่ยขึ้นมา ทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่คุณปราณีดึงท่านไว้
ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่หันไ
