ปึก! ปึก! ปึก!
คีรันกระแทกเอวสอบสาดใส่คนตัวเล็กอย่างหนักหน่วง ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ โมโห และไม่พอใจที่มีใครมายุ่งกับคนของเขา หมาบ้าเอาแต่กระแทกกระทั้นรุนแรงด้วยความลืมตัว
"ฮึก ฮือออ...ฉันเจ็บ" เอวาส่ายหน้าไปมาน้ำตาสีใสเต็มพวงแก้ม มือบางพยายามดันแผงอกหนาของคนตัวโตให้ออกจากตัว
ปึก ปึก ปึก!
ร่างหนาไม่เอ่ยตอบกลับ เขาหวังแค่ว่าอยากระบายความหงุดหงิดจนเลือดขึ้นหน้า เขาพยายามระบายทุกอย่างลงกับร่างเล็กโดยการกระแทกใส่ร่างกายของเธออย่างไม่ยั้งแรง
"คีรัน...หยุดสักที..." ขณะที่เอวายังคงร้องขอให้เขาหยุดการกระทำที่แสนป่าเถื่อน แรงตอกอัดทำให้ร่างเล็กสั่นสะเทือนไปทั้งตัว จุดกลางลำตัวไม่มีความเสียวปะปนอยู่เลยสักนิด
ปึก ปึก ปึก!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วคอนโดหรูใจกลางเมือง โซฟาหนังราคาแพงโยกไปตามแรงกระแทกกระทั้นจากคนบ้าคลั่งที่ควบคุมสติอารมณ์ไว้ไม่อยู่
"ฮืออ...เจ็บไปหมดแล้ว"
