ตอนที่ 5 ชื่อตอน พวกปากปู
1574 คำ
พริกไทยอดทนไปทำงานที่ธนาคารต่อไป เงินเดือนแรกที่ได้ใช้ส่วนตัวโดยไม่ค่าใช้จ่ายใดๆจากคุณปองนั้นช่างหอมหวานมาก พริกส่งให้แม่ทั้งหมดสี่หมื่นบาท ไม่ใช้เลยซักบาทเดียว พริกดีใจมากแม่ก็ดีใจมาก แม่เอาไปซื้อวัวมาเลี้ยงไปซะงั้น
“กูจะเอาเงินไปซื้อวัวมาเลี้ยง เผื่อวันหน้าขายออกไปยังไงก็กำไรอยู่ดี เผื่อผัวมึงทิ้งแล้วกูมีหลาน กูจะได้เลี้ยงหลานของกูได้ไง ”
“โถ่แม่ หนูกำลังจะแต่งงานกันนะแม่ แม่ก็มาแช่งหนูแล้ว หนูมีหลานให้แม่แล้วแต่ยังไม่เลิกกันเลยนะแม่ “
”เฮอะ ว่าแล้ว ท้องแล้วมันถึงมาแต่งให้ ถ้ามึงยังเด็กอยู่นะ กูจะแจ้งความพรากผู้เยาว์“
“โถ่แม่ หนูแก่แล้วมันพรากผู้เฒ่านะคะแม่ ”
“เฮอะ ผัวที่ทำอะไรไม่เป็นเลย อีกหน่อยมันรวยมากๆมึงแก่แล้วมันก็ทิ้งมึง ”
“โอ๊ยแม่ ให้กำลังใจคนท้องหน่อยแม่ เดี๋ยวหนูแท้ง ”
“เฮอะ มารหัวขน อย่าเอามาให้กูเลี้ยงนะ กูจะไม่เลี้ยง กูจะไม่เลี้ยง ”
“จ๊ะแม่ ไม่เลี้ยงหรอก ไม่ต้องเลี้ยง”
พริกไทยย้ำคำแม่ต่อไป มันก็เหมือนลูกนกตกรังที่แม่เอามา กับหมาที่เอามาให้เธอเลี้ยง คนเอามาหน่ะแม่ คนให้ข้าวหน่ะพริกไทย จนหมากับนก หมูในเล้า มันยังติดพริกไทยมากกว่าคนอื่นอีก สุดท้ายพริกไทยก็พูดอะไรออกไปไม่ได้
“พริกพนันกับตัวเองเลยนะแม่ ถ้าเจ้าอ้วนของหนูออกมา มันจะต้องมีคนหนึ่งล่ะที่รีบมา เฮอะ อย่าบอกนะว่า โอ๋ หลานยาย นี่มันพล็อตนวนิยายชัดๆ ”
พริกไทยบ่นกับตัวเอง ในใจก็ล่องลอยไป หยิบโฟเลตมากินแล้วก็ดื่มนมตามลงไป เธอลูบท้องเบาๆอย่างอ่อนไหวที่สุด วันคืนที่ครอบครัวของเธอจะเป็นครอบครัวจะเกิดขึ้นแล้ว เธอรักแม่ของเธอจังเลย แม่คงผ่านอะไรมาเยอะนะ พริกไทยครางเบาๆขึ้นมา แล้วก็ได้กลิ่นถุงเท้าของคุณปอง เธอกรีดร้องด่าผัวขึ้นมา
“ปะป๊าเอาถุงเท้าออกไปไกลๆนะ พริกจะอ๊วก แหวะ ”
ปองปัญญ์ถอนหายใจเบาๆ เร่งถอดถุงเท้าซักและไปอาบน้ำให้สะอาด อาบน้ำแล้วซื้อทับทิม ส้ม ขนมหวานมาให้เธอกิน แล้วก็ข้าวต้มปลา ถึงจะอร่อยแต่เธอก็แหวะออกมาจนหมดไส้หมดพุง
“แม่ ทำไมพริกแพ้ท้องเยอะแบบนี้ล่ะ ปองทนเห็นพริกทรมานไม่ไหวเลย ”
“อรืม อย่าเลือกของที่มีกลิ่นหรือของคาว เด็กมันเกิดตรงที่ท้องน้อย บางทีมันก็กดทับกระเพาะบ้างอะไรบ้างร่างกายเมียแกคงไม่สบายเท่าไหร่แล้ว ”
“แม่ปองขอโทษ ปองผิดไปแล้วนะแม่นะ ”
“เฮ่อ แกโตแล้วนะตาปอง ยิ่งเมียแกอายุมากกว่า แกยิ่งต้องโตเร็วกว่า อย่าทำตัวแบบเด็กๆ ถ้าได้ลูกชายอย่างไรบางทีเด็กมันก็จะติดพ่อเหมือนแกล่ะ ดังนั้นแกต้องรีบโตแล้วนะ อย่ามัวอยู่แต่ในความฝันเลยตาปอง ”
พอแม่ปราณีพูดแบบนั้น ปองก็สลดลงไปในทันที คอยอาบน้ำและกอดเมียเอาใจเมีย หอมแก้มเมียอยู่ตลอด สุดท้ายแล้วก็กอดกันหนีความหนาวลงไป พริกไทยเริ่มนอนนานไปมากขึ้น เช้ามาก็ไม่ค่อยจะอยากตื่น พอมีรถแล้วปองปัญญ์ก็ไปส่งเมียทุกๆเช้า เธอยื่นใบลาออกแล้วและร่อนการ์ดแต่งงานออกไปด้วย คนนินทาเธอกันใหญ่บีบให้เธอนั้นเร่งออกไปให้ไกลๆไปเสียที เพราะตำแหน่งของเธอกำลังเป็นที่ต้องการของหลายคน
ในธนาคารมีเด็กเส้นของประธานภาคกลางอยู่คนหนึ่งชื่อว่ามยุรี มยุรีรอคอยเสียบตำแหน่งของพริกไทยใจจะขาด พอเมื่อเธอยื่นใบว่าจะลาออก มยุรีถึงกับฉลองล่วงหน้าขึ้นมาเลยทีเดียว
พริกไทยเครียดขึ้นมาเลยจริงๆ งานตำแหน่งดีในยุคนี้มันหายาก เธอทำงานมาตั้งหลายปีกว่าจะได้ตำแหน่งผู้จัดการมา แล้วอยู่ๆเธอก็ท้อง เธออยากมีลูกกับปองปัญญ์แต่ว่าตอนนี้มันอยู่ในช่วงที่โครตสับสนในจิตใจ
ปองปัญญ์นั้นเพิ่งเริ่มธุรกิจ แล้วธุรกิจบ้าๆนี่มันมีหนี้ถึงสี่สิบล้านบาทเลยเชียวนะ แล้วแต่ล่ะปี ดอกเบี้ยของธนาคารมันจะขึ้นไปแบบไหน ถ้าปองปัญญ์นั้นหาเงินมาจ่ายกันไม่ได้หน่ะ
พริกไทยเครียดจนวิ่งไปอาเจียรในห้องน้ำ แล้วเร่งกินโฟเลตลงไปอีกครั้ง อย่างน้อยถ้าเธอกินอะไรไม่ได้ เจ้าโฟเลตโง่ๆนี่ล่ะ คงจะทำให้ลูกของเธอออกมาครบสมประกอบดี
“คิก เมื่อเช้าฉันเห็นใครก็ไม่รู้ล่ะ นั่งรถไฟฟ้าราคาสองสามแสนบาทมาทำงาน ไหนมีใครบอกว่านางมีผัวรวยไงนะ เงินเดือนสามสี่หมื่นใช้รถราคาสามสี่ล้านยังได้เลย จะว่าไปเสื้อผ้าคอลเล็คชั่นใหม่ก็ไม่เห็นนางใส่มานานแล้วนะ ช่วงนี้มีแต่ชุดเก่าๆกับยูนิฟอร์มของธนาคาร ชุดไปรเวทหรูๆก็ไม่มี รองเท้าเสื้อผ้า ไม่รู้ซื้อมาจากตลาดนัดที่ตรงไหนกันแน่นะ ”
“คิก คิก นี่ท้องแล้วยังจะลาออกไปอีกด้วย บางทีผัวเด็กของนาง อาจจะเกาะนางกินจนหมดแล้วรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ”
เสียงพนักงานสาวๆปากแจ๋วคุยกันดังลั่นในห้องน้ำของธนาคาร ที่ควรจะมีคนสลับกันออกไปทีล่ะคน แต่ว่าสุดท้ายแล้วกลับคุยกันดังลั่นขึ้นมาหลายๆคน แสดงว่าในเคาร์เตอร์ตอนนี้มีคนทำงานหนักที่ข้างนอกอยู่คนสองคนเท่านั้นเอง
“นั่นไงล่ะ อีพวกปากปู ไม่มีหูรูด ชิส์ ดีนะที่ตาปองนั้นทำเกมส์สำเร็จขึ้นมาได้ ไม่งั้นนะ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกัน อย่างน้อยตอนนี้ตาปองบ้าก็เป็นคนดังในหมู่เด็กๆขึ้นมาแล้ว พอให้รู้ว่ายังมีอาชีพอยู่ล่ะนะ “
พริกไทยคิดวุ่นวายแล้วก็เปิดประตูเดินออกไป หลายคนทำตาโตขึ้นมาแล้วยกมือทาบอกก่อนจะหัวเราะเธอขึ้นมา เวลาที่คนในที่ทำงานเราลาออก ใครมีเพื่อนมาก เพื่อนก็เลี้ยงส่งบอกลาอย่างเสียดาย แต่พริกไทยไม่ค่อยมีเพื่อน เธอทำงานไปเรียนไป มนุษย์สัมพันธ์เธอย่ำแย่และทั้งชีวิตที่มาจีบเธอก็เห็นจะมีแต่ตาปองปัญญ์ พริกไทยเครียดจนหน้ายุ่งแต่สุดท้ายโทรศัพย์ของเธอนั้นก็ดังขึ้นมา
”ที่รัก ผมเอาผลไม้มาส่ง วันนี้อาการแพ้ท้องดีขึ้นรึเปล่า เป็นอย่างไรบ้าง “
”เฮ้อ พึ่งจะแหวะไปแต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว วันนี้ปองไม่ทำงานเหรอไงนะ “
”ทำแล้ว วันนี้มีออกมาคุมเค้าถ่ายงาน แล้วก็ส่งเด็กกับพริตตี้ไปออกอีเว้นที่งานซอฟแวร์แล้ว ขายลิขสิทธิ์เกมส์กับลายการ์ตูนได้ไปหลายอย่าง ขับรถผ่านมารถติดเลยมารับแม่พริกกลับบ้านด้วย “
”อรืม สามโมงครึ่งเค้าเลิกงาน “
”อรือ เดี๋ยวปองไปนั่งรอที่ร้านกาแฟแถวๆนี้ เดี๋ยวเอาผลไม้เข้าไปให้พริกก่อน “
วางสายจบคนก็โผล่หน้าเข้าไปส่งผลไม้ให้พี่ยาม แล้วออกมานั่งรอที่อินเตอร์เน็ตคาเฟ่ ปองปัญญ์ขอติดโปสเตอร์เกมส์ลงไปบนกระจกของร้านอินเตอร์เน็ตแล้วขายแพ็คเกจเติมเงินให้ร้านเกมส์กับโฆษณาขายของไปอีกจนยืดยาว พอพริกไทยโทรมา ปองปัญญ์ก็เดินยิ้มแฉ่งขึ้นมาแล้วขับรถเบนซ์ของพ่อ มารอรับเมียคนสวยกลับบ้านกัน คนที่กำลังจะสอดรู้สอดเห็นหุบปากฉับ ก็ทะเบียนรถคันนี้มันเบอร์ตอง ต้องใช้เงินอยู่หลายบาทเพื่อประมูลมา
พริกไทยเหลือบมองไปที่รถแล้วถามปองออกไปดังๆในทันที
”ไปเอารถใครมา แล้วรถของพวกเราไปไหนแล้วล่ะปอง “
”อ้อ รถเราพ่อยืมไปใช้อ่ะ นี่เอารถพ่อมารับ พ่อบอกให้มาฝากเงินที่นี่ด้วยแต่ปองมาไม่ทัน “
”อ้าว คุณพ่อเป็นลูกค้าที่ธนาคารนี้ด้วยเหรอเนี่ย ไกลกันอยู่นะ “
”ฮ่า ฮ่า อาม่าปองอยู่บนตึกนั้น อาเจ็คของปองเคยเป็นหมอ พ่อเลยเปิดบัญชีไว้ที่นี่ตั้งแต่แรก เงินที่ร้านก็เอามาเข้าที่นี่ตลอดเลยนะ “
”อ่อ งั้นเหรอ ถ้าแบบนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พริกเอาเงินมาฝากให้ “
สองคนคุยกันหงุงหงิงเพิ่มแรงอิจฉาให้คนต่อไปอีก มยุรีเบะปากคว่ำแล้วเร่งขึ้นรถคันหรูที่มีตาแก่รุ่นพ่อมารอรับเธอไปทันที
”คนหนึ่งผัวคราวพ่อ คนหนึ่งผัวคราวน้อง นี่มันวาสนาผู้ได๋น้อ ”
พี่ยามมองแล้วเอ่ยเปรยดังขึ้นมา พริกไทยหัวเราะคิก แล้วส่งผลไม้ออกไปให้พี่ยามถุงหนึ่งเลย ในข้อหาพูดถูกใจเธอจริงๆ
- ผู้เขียน
