ตอนที่ 6 ชื่อตอน เริ่มกังวล
1464 คำ
“ปองไม่ทำงานเหรอวันนี้ หนี้ของพวกเราตั้งเยอะนะ แล้วลูกก็จะออกมาแล้ว ถ้าใช้หนี้ไม่หมดต่อไปพวกเราจะเอาที่ไหนกิน ”
พริกไทยกังวลไปหมด เธอเหมือนคนบ้า ที่คิดวนๆไปในหลายๆเรื่องแล้วในตอนนี้ ปองปัญญ์หัวเราะขึ้นมาแล้วหอมแก้มคนน่ารัก ก่อนจะรีบทำให้คนสวยของตัวเองสบายใจก่อนในเรื่องแรก
“เมื่อเช้าปองไปส่งน้องๆพีอาร์ที่งานซอฟแวร์แฟร์ แล้วก็ส่งน้องๆออกไปถ่ายงานกัน ได้สปอนเซอร์กับขายลิขสิทธิ์ของตัวละครเกมส์ได้ไปหลายอย่าง มีคนมาซื้อลิขสิทธิ์ไปทำพวกสินค้าขาย แล้วก็มีเดินไปแปะโปสเตอร์ที่ร้านเกมส์ ขายบัตรเติมเงินต่างๆแบบแพ็คเกจให้ร้านเกมส์แถวนี้ได้อยู่หลายสิบร้านเลย ปองเห็นว่าถึงเวลาพริกเลิกงานแล้วเลยมารับก่อน ปองรักพริกมากนะ พริกอย่าด่าปองเยอะซิ โกรธมากเครียดมากไม่ดีนะ “
”จะไม่ให้เครียดมากได้ยังไง พริกกลัวลูกเกิดมาแล้วมีค่าใช้จ่ายเยอะ พริกจริงจังมากกับเรื่องอนาคตปองก็รู้ พริกกลัวความไม่แน่นอนของพวกเรา “
”อรืม เดี๋ยวเดือนหน้าให้เงินอีก เดือนนี้ให้ไม่ได้แล้ว ปองต้องเตรียมใช้เงินในงานแต่งงานของพวกเราครับ “
ปองปัญญ์หอมแก้มพริกไทยแรงๆและช่วยรัดเข็มขัดนิรภัยให้ สองคนขับรถไปจนถึงคอนโดแล้วแวะที่ซุปเปอร์แถวๆบ้านซื้อของกินและของใช้ วันนี้ใจของพริกอยากไปตลาด แต่ว่าปองปัญญ์กลัวพริกไทยลื่นเลยขับรถมาที่ห้างแบบเอาแต่ใจ สุดท้ายพริกไทยได้ของลดราคามาเยอะแยะก็หน้าบาน เธอชอบของลดราคาที่สุด สองคนยังได้เดินดูของใช้เด็กๆแล้วจดราคาเอาไว้อีกด้วย
”พริกอย่าเครียดนะ พริกจะคิดมากไปเรื่องค่าใช้จ่ายก็ไม่ดี คอนโดของพวกเราก็จ่ายหมดแล้ว คนอายุเท่าพวกเราอ่ะมีเงินไม่มาก หลายคนยังผ่อนบ้านอยู่อีกหลายสิบปีเลย พริกก็อย่าเครียด ตั้งแต่พรุ่งนี้ปองจะสู้แล้วจะล็อคเงินส่วนหนึ่งแยกเอาไว้ให้ตัวเล็ก ต่อไปลูกของพวกเราจะต้องมีอนาคต ต้องส่งไปเรียนดีๆได้แน่ๆนะครับพริก “
”อรือ อย่าลืมที่สัญญาเอาไว้ล่ะกัน “
”ครับ คุณแม่ พ่อขอสัญญาครับ “
ปองปัญญ์กอดเอวพริกเอาไว้จนแน่นหนึบ สุดท้ายคนทำกับข้าวในวันนี้ก็คือปองปัญญ์ โดยมีกระทะไฟฟ้าและมีพริกไทยคอยกำกับ เพราะไม่อยากไปทำกับข้าวในครัว เดี๋ยวพริกไทยจะยืนนาน
สองคนช่วยกันทำกับข้าว ทำเนื้อย่างและอาหารที่ไม่เผ็ดไม่ให้ลูกในท้องป่วยและไม่สบายตัว พริกจะกินได้แค่น้ำคั้นผลไม้สดและนมกล่องเท่านั้นเอง พอกินข้าวเสร็จปองปัญญ์ก็มาเข้าระบบดูกราฟการเติมเงินและนั่งทดสอบเกมส์ไปด้วย
“พริกอยากเล่นเกมส์บ้าง อยู่แต่ในบ้านแบบนี้ พริกเบื่อ ”
“หึ หึ งั้นเอาตัวนางเอกของเรื่องไป พริกจะต้องเป็นเทพีแห่งความรักที่อัศวินจะต้องฝ่าไปขอแต่งงานด้วย และปองจะเป็นอัศวิน ที่สุดท้ายจะต้องกลับไปช่วยเทพีแห่งความรักให้ได้เลย ”
พริกไทยทำหน้าบูดๆและขยับตัวไปเอนตัวนอนและนั่งเล่นเกมส์ไปหน้าตาเฉย พ่อปัญญ์หัวเราะขึ้นมาหรี่แอร์ลงแล้วเอาผ้ามาห่มให้คนตัวบาง ก่อนจะกดเปิดคอมพ์ที่มีจอขนาดใหญ่หลายจอ แล้วนั่งแก้โปรแกรมของตัวเองลงไป สองคนตัวติดกัน แล้วปองปัญญ์ก็หันมาหอมแก้มของพริกไทยแรงๆ แล้วหัวเราะคนเดียวขึ้นมา
“หึ หึ ใครจะไปทนปองได้แบบพริกนะ พริกอ่ะใจดีกับปองที่สุด ปองจะต้องพยายามให้มากๆเพื่อพวกเราเลย ”
ปองปัญญ์หัวเราะตลอด จนสุดท้ายแล้วพริกก็หลับไป กิจกรรมทุกวันจนถึงวันลาออกไม่มีอะไรมาก พอเธอลาออกได้ ปองปัญญ์ก็ขับรถพาเธอไปหาแม่ ตอนที่รถจอดลงที่หน้าบ้านแล้ว แม่ของเธอมองขึ้นมองลงว่าที่ลูกเขยแล้วเบะปากขึ้นมา
“มิน่าล่ะ หลงผัวมากกว่าแม่ ถ้านี่ไม่ท้องไม่ไส้ขึ้นมาคงไม่นึกถึงกูหรอกนะ ”
“โถ่แม่ อย่าพูดไม่เพราะซิ เดี๋ยวหลานใจร้อนนะแม่นะ ”
“เออ กูเห็นแก่หลานกูหรอกนะ จะยอมให้ แล้วนี่มีอะไรมาฝากแม่ ”
“อรืม หนูเอากะปิน้ำปลาของใช้ที่จำเป็นมาฝาก แล้วก็ผ้าห่มกันหนาว กับของกินจุกจิกนะแม่ ”
พริกไทยรีบเข้าไปอ้อนแม่ จนแม่มองตาเขียวปั้ดๆนั่นล่ะ พริกไทยถึงยอมคลายวงแขนลง แม่ขยับไปหยิบมะม่วงกวนมาให้ พริกไทยยิ้มแฉ่งขึ้นมาในทันที
“หนูชอบมะม่วงกวนของแม่ที่สุด ในโลกนี้อะไรจะดีไปกว่ามะม่วงกวนของแม่หนูกัน“
”อรืม พอเรื่องกินก็ปากดีแบบนี้ ทีเงินล่ะไม่ค่อยจะส่งมา “
คุณแม่ยุพาตวาดแหวขึ้นมา แต่ไปยกกับข้าวที่ทำเตรียมรอลูกสาวไว้มาให้อีกเยอะแยะ ปองปัญญ์เร่งตามไปช่วยยกอย่างเอาใจ แม่ยุพาเลยเงียบเสียงลงไปได้เพราะลูกเขยก็เข้าท่าดี ผ่านไปครึ่งวันปองปัญญ์ก็หลับคร่อก ตื่นมาอีกครั้งก็รีบกินข้าวแล้วไปคอยดูเมียตอนอาบน้ำ กลัวว่าจะลื่นลงไป ปองปัญญ์นอนกอดพริกไทยแน่น ตื่นเช้ามาก็ไปช่วยแม่ขับรถไถและตัดสินใจเอาเงินซื้อที่ดินข้างๆแม่ทิ้งเอาไว้อีกผืนนึง
“แม่อย่าบอกพริกเค้านะครับว่าผมฝากแม่ซื้อที่ดินไว้ที่นี่ แม่ใส่ชื่อแม่ไปก่อนก็ได้ เอาไว้หลานเกิดมาแล้วค่อยบอกเค้าก็ได้ ผมอยากกระจายเงินไปเยอะๆ กลัวว่าวันหน้ามีหนี้มากแล้วมันจะย้ายไม่ทัน ”
“ย่ะ ฝากฉันเอาไว้ไม่หายไปไหนหรอก ฉันได้จากยัยพริกไทยเดือนล่ะห้าพันบาททุกเดือน ทุกวันนี้ฉันยังเก็บเอาไว้ทุกบาทเลย เฮอะ เงินเดือนสี่หมื่นให้แม่ห้าพันแถมพาผัวกลับมาด้วย ”
แม่ยุพาบ่นๆขึ้นมาเยอะแยะจนปองปัญญ์แทบสำนึกผิดไม่ทัน พอช่วยงานแม่ในนากับในไร่กันเสร็จ ปองปัญญ์ก็รีบกลับไปทำงาน ทิ้งเจ้าสาวไว้ที่บ้านแม่ก่อน ให้พริกไทยคุยปรึกษาเรื่องแต่งงานกับแม่ไป ถึงคอนโดได้ก็หลับเป็นตาย พอตื่นมาอีกทีจะคว้าเมียมากอดอย่างเคยๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าเมียอยู่กับแม่ยายแล้ว ปองปัญญ์ขยี้หัวยุ่งๆและร้องครางคนเดียวออกมา
“โอย เหนื่อยชิบหาย กูแม่งทำอะไรเกินตัวไปมั๊ยวะเนี่ย ”
ปองปัญญ์ครางขึ้นมาและโทรหาแนฟให้เอาข้าวมาให้กิน แนฟหัวเราะขึ้นมาแล้วพาเพื่อนๆมาอีกหลายคน ช่วยปองปัญญ์ทำงานและสรุปผลการขายต่างๆกันขึ้นมา
“เกมส์เดอะไวท์วิงออฟอารีน่าแม่งโครตเจ๋งเลยว่ะ สัปดาห์เดียวขายตัวแมพเกมส์กับบัตรเติมเงินออกไปได้เยอะมากเลย สุดยอดเลยว่ะ ถ้าเป็นแบบนี้เรื่อยๆน่าจะดีนะ ขอให้ยอดมันขึ้นเรื่อยๆกูก็พอใจแล้ว แค่คืนทุนแล้วแบ่งยอดคนล่ะสิบเปอร์เซนต์กูว่ากูก็พอใจว่ะ “
”อรืม ขอให้ขายออกไปนอกประเทศได้ก็พอ ถ้าขายได้มันคงจะดีมากกว่านี้ จะได้ดังๆแบบเกมส์อินเตอร์ทั่วไปได้ จะได้เอาไว้ขายของพวกของเล่น ลิขสิทธิ์การ์ตูนไรงี้ “
”อรืม มึงแม่งก็เก่งว่ะ เขียนซอฟแวร์คนเดียวแล้วสามารถทำออกมาได้แบบนี้ กูนับถือมึงจริงๆ รู้งี้ตอนแรกช่วยไปนายแล้ว ฮ่า ฮ่า “
แนฟหัวเราะขึ้นมา เจตน์มองไปรอบๆแล้วคุ้ยตู้เย็นหาของกิน พอเจออะไรในตู้เย็นก็เอามาผัดมั่วๆ สรุปว่าในบ้านนี้มีอาหารเส้นๆเก็บอยู่ในตู้เยอะ แต่ไอ้ปองเสือกทำไม่เป็น
”แล้วที่ผ่านมามึงอยู่มายังไงวะ “
”ก็พริกไทยทำให้กูทุกอย่าง กูตื่นมาก็ไม่เจอเมียแล้ว เมียตื่นไปจ่ายตลาด หุงข้าว ซักผ้า กลับมาก็มาทำกับข้าวให้อีก “
”โหย ไอ้เชี่ย เค้าโง่รึเปล่าว่ะที่เอามึง กูว่าเค้าโง่ว่ะ “
- ผู้เขียน
