ตอนที่ 4 ชื่อตอน ไปตลาด
1447 คำ
คุณพ่อวัฒนาขอเบอร์โทรศัพย์ของคุณแม่ยุพาเพื่อโทรไปเจรจาขอลูกสาวของคุณแม่ยุพา พอโทรศัพย์เข้าคุณแม่ยุพาถึงกับงงมาก และถามอยู่หลายครั้งว่าปองปัญญ์นั้นจะเลี้ยงลูกสาวของเธอได้จริงๆหรือ คุณพ่อของปองปัญญ์ถึงกับหัวเราะขึ้นมาในทันที
“ที่บ้านเราก็พอมีกินไม่รวยมาก แต่ลูกสาวของคุณแม่ไม่น่าจะอดตายนะ”
“อ้อ แล้วคุณจะให้สินสอดลูกสาวฉันเท่าไหร่ล่ะ ฉันไม่อยากขายลูกสาวกิน แต่ก็ต้องมีหลักประกันบ้างว่าลูกสาวของฉันจะมีอะไรติดมือไวัและจะไม่อดตาย ”
“อรืม คุณแม่เรียกเท่าไหร่อย่าแพงมากนะ พ่อยังมีหนี้สินอยู่เลย ”
“อ้อ ฉันเรียกห้าแสนบาทย่ะ ถ้าไม่มีห้าแสนก็ไปหามาให้ครบ ไม่งั้นไม่ต้องแต่งงานกัน ”
“อ้อ งั้นเดี๋ยวดูฤกษ์ก่อนแล้วจะไปสู่ขอกับคุณแม่อีกครั้ง ขอบคุณมาก เดี๋ยวผมวัฒนาคุณพ่อของเจ้าปองจะติดต่อไปอีกครั้ง ”
“ย่ะ ”
คุณแม่ยุพาของพริกไทยทำเสียงแบบไม่พอใจนัก พ่อวัฒนาหัวเราะขึ้นมาแล้วหันไปบอกปองปัญญ์ในทันที
“แม่หนูพริกไทยเค้าเรียกห้าแสน มีเงินพอแล้วรึเปล่าล่ะ ”
“มีครับพ่อ โยกเงินค่าโฆษณามาก่อนได้ เดี๋ยวค่อยหาไปคืนเดือนหน้าเอา “
”เฮ่อ ต้องมีค่าจัดงานแต่งอีกสามสี่แสน รวมเป็นล้านพอดีนะ ”
“ครับพ่อ ผมหาได้ เพื่อพริกไทยแค่นี้ผมหาได้นะครับพ่อ เงินสินสอดเท่านี้เค้าทำงานปีเดียวก็ได้แล้ว ผมไปกินเงินครอบครัวเค้ามาตั้งนาน อย่างไรก็ต้องทำให้ดีเลยครับพ่อ “
พ่อลูกปรึกษากันอยู่ซักพักแล้วก็ออกมาที่ด้านนอก มองดูแม่ผัวกับลูกสะไภ้นั่งดูอัลบั้มรูปของปองปัญญ์ตอนเล็กๆ ดูแล้วน่ารักมากๆเลย
“แม่ ปองหิวข้าวแล้ว แม่ทำขาหมูให้ปองกินหน่อย ”
“อรืม ขับรถพาแม่ไปตลาดหน่อยซิ แม่จะไปดูของสดที่ในตลาด ”
แล้วคุณแม่ปราณีกับพริกไทยก็นั่งรถที่ด้านหลังให้ตาปองปัญญ์สุดหล่อเป็นคนขับรถไปซะ ในตลาดแม่ค้ามองหน้าพริกไทยกันแปลกๆและทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นไต่ถามคุณปราณีออกไป
“ต๊าย ลูกชายกลับมาบ้านแล้วเหรอคะคุณปราณี นี่คงมีลูกหอบมาให้แม่เลี้ยงรึเปล่าคะ ”
“ยังไม่มีหลานเลยค่ะ นั่นแฟนตาปองเค้าทำงานธนาคารตรงโรงเบียร์ค่ะ เงินเดือนสี่หมื่นบาท ฉันขายรถคันนึงกำไรยังไม่ได้เลยนะคะ ”
คุณปราณีขิงออกไปแล้วยังเกทับตักดินกลบป้าในตลาดจนตายลงไปเลย ป้าแม่ค้าทำหน้าแหยๆแล้วหันมาถามพริกไทยอีกครั้ง
“แต่งกันวันไหนล่ะ ฉันอยากจะไปกินโต๊ะจีนฟรี แถวนี้คนไม่ค่อยมีเงินใส่ซองกันหรอกนะ จัดงานแต่งแถวนี้ อย่างไรก็ต้องมีขนมจีนเลี้ยงเพื่อทำบุญ ”
พริกไทยยิ้มขึ้นมาแล้วพยักหน้าบอกออกไปในทันที
“ได้ค่ะป้า เดี๋ยวพริกแต่งกับปองแล้วจะเชิญคุณป้าด้วยนะคะ ”
ปองปัญญ์ฟังแล้วอ้าปากค้างที่พริกไทยทนตอบป้าแกไปได้ยังไง ไอ้ตลาดบัดซบนี่กับแม่แล้วก็เมีย ทำไมถึงเข้ากันได้ดีแบบนี้ล่ะ ปองปัญญ์ที่ไม่ค่อยมาตลาดโครตจะงงมากว่าแม่กับเมีย ที่ทำไมปรับตัวกับชีวิตบัดซบได้ดีมากมายจริงๆ เดินไปสิบร้านคนก็ทักทายพริกไทยถึงสิบร้าน ไม่พลาดเลยซักคน สุดท้ายปองปัญญ์ต้องทำใจคิดว่าต่อไปก็ต้องทำตัวให้ชินตามคนที่บ้านไปบ้างแหล่ะ
เดินวนตลาดไปจนเมื่อย ได้ไก่ตัวหนึ่งกับขาหมูไปหนึ่งขา และเครื่องแกงอีกมากมาย ปองปัญญ์ก็บ่นขึ้นมา
“โอ๊ย ทำไมพวกผู้หญิงถึงเดินตลาดได้หลายรอบจริงๆ ไม่เมื่อยหรือไงนะ ”
“แล้วแกไปอยู่กับเมียแบบไหน ถึงไม่เคยเดินรอบตลาดดูราคาของเลยนะตาปอง อย่าบอกนะว่าแกปล่อยเมียหาเลี้ยงทุกเดือนยังไม่พอ แกยังปล่อยเมียแกไปตลาดอยู่คนเดียว นี่แกมันแย่ถึงขนาดนี้เลยหรือนี่ ”
“โถ่ คุณแม่ ก็ผมงานยุ่งแทบทุกวัน ผมก็ไม่รู้ว่าต้องเดินตลาดกันหลายรอบกันแบบนี้ ตื่นเช้ามาในตู้เย็นก็มีกินแล้ว พริกทำกับข้าวให้ผมกินทุกเช้า ผมก็ไม่รู้จริงๆอ่ะ โอ๊ย แม่อย่าตีปอง โอ๊ย ”
คุณแม่ปราณีตีเจ้าลูกไม่รักดีไปหลายที โทษฐานที่ทำตัวเหมือนแมงดาเกาะเมียกินทุกวัน แล้วยังไม่ช่วยทำอะไรอีก แม่ลูกทะเลาะกันไปตลอดทาง จนพริกไทยเริ่มเวียนหัวขึ้นมา สุดท้ายก็ทนไม่ไหว พริกไทยแหวะออกมาจนหมดไส้หมดพุงแล้วทีนี้ คุณปราณีตกใจมากรีบออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้พริกไทยในทันที และเร่งพริกไทยให้ไปตรวจครรภ์เดี๋ยวนี้
“ไปตรวจในห้องน้ำเดี๋ววนี้เลย เกิดท้องไส้ขึ้นมาจะได้เลือกของกินให้ดีๆ ”
พริกไทยพยักหน้าขึ้นมาเบาๆและเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะตรวจครรภ์แล้วภาวนาว่าน้องอย่าพึ่งมานะ เธอยังไม่พร้อมในตอนนี้ พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง พริกไทยก็โลกหมุนไปเลยทีเดียวเป็นลมไป
“พริก พริก โอ๊ย แม่พริกเป็นลม ”
”แกดูที่ตรวจครรภ์ซิว่ากี่ขีด “
ทั้งบ้านตื่นตกใจ แต่แม่ปราณีไม่ยอมพลาดสิ่งที่ดีๆไปอย่างแน่นอน
“สองขีดครับแม่ ”
“ตาปองแกอุ้มเมียไปฝากครรภ์เลย แล้วไปลาออกให้เมียซะ อ่อนแอแบบนี้ไปทำงานทั้งที่แพ้ท้องไม่ได้หรอก แล้วอย่าให้กินน้ำอัดลม ชา กาแฟนะ ไม่งั้นลูกแกออกมาไม่สมประกอบแน่ ”
“ครับแม่ โอ๊ย พริก ปองขอโทษ ปองขอโทษ ”
แล้วคนทั้งบ้านก็วุ่นวายกันที่สุด พ่อวัฒนาให้ลูกจ้างดูร้านให้แล้วอาสาขับรถไปในทันที พอถึงมือหมอให้น้ำเกลือจบ แม่รีบไปบอกหมอว่าตรวจครรภ์มาแล้ว คุณหมอยิ้มและพยักหน้าเจาะเลือดไปอีกครั้งแล้ว ให้รอผลตอนช่วงบ่าย พริกไทยหลับลึกลงไป คุณหมอบอกว่าเพราะขาดสารอาหารและนอนน้อยทำให้แพ้ท้องแล้วอ่อนเพลียสะสมมาก ทีนี้ก็เลยมียาบำรุงให้ทางน้ำเกลือแล้วก็ปล่อยให้คนไข้นอนไม่ให้คนรบกวน
“ปองปัญญ์น้ำตาร่วงเลยทีเดียว ที่มัวแต่ตามความฝันแล้วไม่ได้สนใจเลยว่าเมียเป็นอย่างไร แล้วความจริงพริกอ่ะกินยาคุมตลอด ที่มีลูกได้ในตอนนี้คงเพราะลืมกินยาคุมเพราะงานยุ่งๆอย่างแน่นอน ปองปัญญ์ทำหน้าหงอยขึ้นมาและเรียกแม่ขึ้นมาคำหนึ่ง
”แม่ “
”อะไร “
”ดีนะที่เราไปขอลูกสาวเค้าไว้แล้ว แล้วก็ดีนะที่ตัวเล็กมาในตอนนี้ ไม่ใช่ตอนที่ปองเกาะกินเค้าอยู่อ่ะ โอ๊ย ”
“ไม่ได้เรื่องเลย มีลูกต้องมีเงินเยอะ ที่ผ่านมาเพราะยัยหนูพริกมีเงินเดือนเยอะถึงไปรอด แล้วนี่ท้องแบบนี้แล้วไปทำงานไม่ได้คงหงุดหงิดแย่”
“อรืม ลาออกก็คงต้องใช้เวลาอีกหลายเดือน หรือทำไปจนกว่าจะคลอดนะแม่ ”
“อรือ ถามความเห็นเมียแกก่อนล่ะกัน เดี๋ยวแม่ไปเร่งคนจัดงานให้ จะได้ไม่อายคนที่ท้องมาก่อนแต่งแล้วแบบนี้อ่ะ ”
“อรือ แม่รีบๆนะ ปองอยากให้พริกมีความสุข ปองรักพริกนะแม่ เราลำบากมาด้วยกัน ”
พอผลตรวจออกมาสามคนก็ท้องร้องจ๊อกๆ ไม่มีใครได้กินข้าวก่อนมาซักคน สุดท้ายเลยจบที่ร้านข้าวแกงข้างโรงพยาบาล และปองปัญญ์ก็นอนเฝ้าเมียอย่างห่วงใย จนพริกไทยตื่นขึ้นมาก็เรียกปองเบาๆ
“ปอง พริกเป็นลมเหรอ ”
“อรืม พริกท้องสองเดือนแล้ว พริกไม่ยอมบอกปองเลยว่าประจำเดือนไม่มาอ่ะ ”
“พริกนึกว่าตัวเองเครียด แต่พอประจำเดือนไม่มาก็ไม่ได้กินกาแฟแล้ว ”
“อรือ ดีแล้ว หมอบอกเลือดจาง ขาดสารอาหารด้วย ปองขอโทษ ปองแม่งบ้ากับพริกไปทุกเรื่องเลย ไม่สนใจพริกเลย ปองโครตเลวอ่ะ ”
พริกไทยฟังแล้วถอนหายใจเบาๆ และยิ้มขึ้นมา
“เอาน่า พริกบอกแล้ว ปองไม่ต้องพริกเคลียร์เอง พริกสายเปย์นะรู้ไหม ”
- ผู้เขียน
