ตอนที่ 3 ชื่อตอน ไปหาพ่อ
1495 คำ
กว่าจะจบงานก็สายตัวแทบขาด พริกไทยที่แค่ยืนยิ้มเฉยๆยังแทบตาย ไม่ต้องบอกถึงตาปองและเพื่อนๆที่นอนตายลงไปในชุดหล่อๆในห้องในสตูดิโอเลยทีเดียว ช่างผม ช่างไฟก็ทำงานกันต่อไป มีสาวๆพีอาร์มาถ่ายงานกันทั้งคืน เธอนอนหลับอยู่ในอกของปองปัญญ์ จนถึงตอนเช้าแนฟก็พาพวกเธอมาส่งที่คอนโดแล้วขอตัวไปนอนบ้านก่อน ตาปองจูงเธอเดินขึ้นไปบนคอนโดและพาเปิดประตูเข้าไป พอถึงบ้านแล้วก็หอมแก้มเธอแล้วหัวเราะขึ้นมา
“ปองคิดว่าพริกจะทิ้งปองไปมีผัวใหม่แล้วนะ ปองเครียดมากเพราะไม่ได้เงินมาลงทุนเพิ่ม เกมส์นี้ใช้เงินลงทุนไปสี่สิบล้านแล้ว ถ้าไม่มีแนฟพวกเราก็ตายแน่ ปองไม่มีเงินมากขนาดนั้น และฝันของปองมันก็ไปไกลเกินไปแล้ว ต่อไปถ้าปองทำมันเจ๊ง พริกจะมีแต่หนี้ ลูกของเราจะมีค่าไตข้างล่ะยี่สิบล้านเลยเชียวนะพริก ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
”ปอง ทำไมปองใช้เงินลงทุนเยอะจัง พริกกลัวว่าลงมากขนาดนี้ มันจะลำบากต่อพวกเราได้นะปอง “
“อรืม พริกไม่ต้องกลัว ถ้าปองจะเจ๊ง ปองจะหย่าให้พริกเป็นอย่างแรก แต่ตอนนี้มากอดหน่อย ปองรักพริกมากๆที่อดทนกับคนวิจัยฝุ่นแบบปองได้ ปองสัญญานะว่าจะไม่ทำตัวแย่ๆกับพริกอีก ห้องนี้ปองซื้อมาแล้ว ปองจะใส่ชื่อพริก ที่ให้จ่ายทุกเดือนอ่ะคือค่าผ่อนไม่ใช่ค่าเช่า ”
“กรี๊ด จริงเหรอปอง รักปองที่สุด ”
สองคนกอดรัดกัน ปองกอดรัดพริกและก้มลงกดคางลงมา ชวนพริกไทยดูวิวสวยๆจากที่บนตึกระฟ้านั้น ปองถอนหายใจและบอกความลับออกมาอีกครั้ง
“พริก ปองมีเรื่องตอแหลพริกมานานเลย และที่ปองบอกว่าปองไม่มีพ่อไม่มีแม่ ปองตอแหลอ่ะ พ่อปองไม่เอาปองเพราะปองไม่ยอมไปทำงานดีๆ วันนี้สำเร็จแล้วปองส่งเงินไปที่บ้านไปแสนนึง และโทรขอโทษพ่อของปองลงไปแล้ว แม่บอกให้พาพริกไปที่บ้านด้วย แม่จะไปสู่ขอพริกกับแม่ยายที่บ้าน ”
“ปอง แม่พริกอยู่บ้านนอกนะ บ้านก็ยังธรรมดามาก พ่อปองจะรับไหวเหรอ ”
“พ่อยอมแล้วล่ะ เพราะปองหายมานาน พ่อได้รับโทรศัพย์ยังร้องไห้เลย ที่บ้านของปองอ่ะขายรถมอเตอร์ไซด์ พ่อพอมีเงินอยู่บ้างพริกไม่ต้องกลัว ”
พริกไทยสับสนขึ้นมาน้อยๆ และคนบ้าอย่างอีตาปองก็ดึงมือของพริกไทยขึ้นมา สวมแหวนสีแดงรูปดอกไม้มีเพชรสีขาวอยู่ตรงกลางเล็กๆน่ารักให้กับเธอ
“นี่แหวนหมั้น ปองซื้อมาแค่สี่หมื่นเท่ากับเงินเดือนของพริก ต่อไปทุกๆเดือนปองจะคืนพริกเดือนล่ะสี่หมื่นบาทจนกว่าจะครบสองปีกับหกเดือนที่เรานั้นคบกันมา จากนั้นพอจดทะเบียนกันแล้ว ปองจะใส่ทุกอย่างยกเว้นบริษัทที่ยังมีหนี้ในชื่อพริก ปองรักพริกมากที่ลำบากมาด้วยกัน ขอบคุณคนดีของผมที่อดทนจนมีวันนี้ได้ บอกตรงๆปองคิดจะเลิกกับพริก ให้พริกไปมีคนอื่นหลายครั้งแล้ว เพราะปองแม่งไม่ได้เรื่องเลยซักนิด แต่วันนี้ปองทำได้แล้ว เพราะเงินของไอ้แนฟกับเงินเดือนของปองมาหลอมรวมกัน ปองรักพริก พริกให้อภัยปองนะ ”
พริกไทยน้ำตารื้นขึ้นมา ทั้งดีใจทั้งรู้สึกสับสน ที่ถูกปองมันตอแหลไปทุกเรื่อง สุดท้ายเลยค้อนใส่และทุบคนลงไปหลายๆที ปองหัวเราะขึ้นมาแล้วหอมแก้มพริกไทยแรงๆ รัดคนไว้จนแน่นในอกของปองปัญญ์
“ผมมีเมียที่เก่งมาก ต่อไปปองว่ามันต้องวุ่นวายมากไปอีก เพราะเงินลงทุนมากมาย ไอ้แนฟมันก็ต้องการกำไร ปองก็คงต้องตั้งใจกับงานมากไปอีก ปองอาจให้พริกทำงานไปก่อนในช่วงนี้ เผื่อว่าปองทำงานได้ไม่ดี พริกจะได้มีที่ยืนไม่ต้องมานั่งเครียดไปกับปองอีกต่อไป”
“อรืม พริกชอบงานที่ธนาคารมาก ถึงปวดหัวแต่มันก็นั่งในแอร์สบายๆทุกวัน เงินสี่หมื่นมันเนรมิตของหรูหราได้ มากพอ พริกไม่ต้องจ่ายอะไรแล้ว พริกจะส่งเงินให้แม่เพิ่มอีกหนึ่งหมื่นเป็นหมื่นห้า แม่จะได้ซ่อมบ้าน ทำคอกหมูหรือทำอะไรได้ ที่บ้านก็มีรายจ่ายเยอะ แม่พริกด่าพริกแทบทุกวัน ”
“อรืม ปองขอโทษ ปองคิดอะไรไม่เข้าท่าซักอย่าง ดีที่มันสำเร็จแล้วในเรื่องเปิดบริษัท ไม่งั้นปองก็คงแย่ ”
สองคนในวันนี้นอนกอดกันอยู่ที่พื้น เพราะในห้องนอนของพวกเธอมีแต่อุปกรณ์ทำงานของตาปอง พริกไทยไปงานสดชื่นมากกว่าที่เคย สุดท้ายเธอซื้อแก้วเก็บความเย็นถูกลิขสิทธิ์มาหนึ่งใบ แล้วไปกดกาแฟฟรีมาดื่มหน้าตาเฉย พวกที่ทำงานทำซุบซิบๆขึ้นมา เธอยิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆในทันที
“ที่พริกมากินกาแฟฟรีตอนนี้ เพราะว่ามีคนที่บ้านลองเอากาแฟปกตินอกจากร้านสตาร์เบิร์กมาให้ชิม พริกรู้สึกว่ามันก็ดีถ้าชงให้เป็น ตอนนี้เลยติดใจค่ะ มาใช้สวัสดิการของธนาคารไปให้คุ้มค่าเลยล่ะค่ะ “
ทุกคนอึ้งลงไป สุดท้ายพริกไทยก็ทำหน้าแบบมีความสุขมากๆ เธอจะทำอย่างแรกก็คือซื้อรถยนต์ก่อน เธออยากขับรถมาทำงานแทนนั่งรถไฟฟ้ากับรถเมล์แล้ว อยากขับรถไปหาแม่และพาแม่ไปเที่ยวบ้าง แม่ของเธอลำบากมานานแล้วเพราะเธอติดผู้ชายจนลืมแม่ เธอช่างเป็นลูกที่ทรพีจริงๆเลย
พริกไทยทำงานไปจนถึงวันหยุด ปองก็เซอร์ไพรซ์เธอด้วยรถไฟฟ้าคันเล็กๆ ที่มีราคาสามแสนบาทมาคันหนึ่ง ปองขับพาเธอไปบ้านที่เป็นร้านขายรถจักรยานยนต์แบบสดผ่อน ในบ้านมีแต่รถจักรยานยนต์จอดอยู่เรียงรายเต็มไปหมด พ่อของปองนั่งขายรถเอง พอปองเรียกพ่อไปเท่านั้น พ่อถอดแว่นตาออกมาและร้องไห้เลย ปองรู้สึกผิดสุดๆวิ่งไปกอดพ่อควักเงินไปให้อีกแสนนึงแล้วบอกพ่อขึ้นมา
”พ่อปองเขียนเกมส์ขาย เอาโปสเตอร์กับไอแพดที่เซฟงานมาให้พ่อดูด้วย ว่าเงินนี่ปองไม่ได้ไปทำผิดกฎหมายมา แต่หามาด้วยการสนับสนุนเงินจากพริก ปองให้พริกผ่อนคอนโดที่เคยขอพ่อซื้อแล้วพ่อไม่ให้ แล้วเงินซื้อของทำงานทุกอย่าง ปองก็ไถแฟนมาสองปีกว่าที่หายไปจากบ้านเลย ปองท้อมาก คิดถึงพ่อที่เคยสอนปองในทุกวัน ดีที่มันเป็นความจริงได้ เพราะไอ้แนฟมันให้ยืมเงินและชวนคนมาลงทุนสี่สิบล้าน ผมเลยมีหนี้พร้อมๆเพื่อนสี่สิบล้าน และหยิบกำไรมาใช้กันก่อนในหนึ่งปี ตอนนี้เกมส์ขายได้วันล่ะล้าน แต่แบ่งทุนออกไปใช้หนี้กับจ้างคนงานอยู่ครับพ่อ “
”อรืม ช่างมันเถอะ กลับมาบ้านก็ดีแล้ว พ่อมีลูกคนเดียว ร้านนี้มันก็มีกำไรบ้างขาดทุนบ้างเพราะส่งคนเรียน ก็หวังอยากมีคนมาช่วยเข็นรถเข้าออกบ้าง ไม่ได้หวังอะไรเยอะ มีหนี้มากก็เหนื่อยมากไม่ดีหรอก จะหาเงินมากไปทำไม ถ้าไม่มีลูกไม่มีหลานมาช่วยใช้ “
”โถ่ พ่อ ปองขอโทษ ปองแม่งผิดเองแหล่ะพ่อ “
สองพ่อลูกกอดกันแน่น จนพริกไทยยืนยิ้มแหยๆ พอปองรู้สึกตัวได้ก็แนะนำคนออกไป
“พ่อนี่พริกไทยแฟนปอง บ้านเค้าไม่รวยอยู่ต่างจังหวัดแต่ทำงานธนาคารเดือนล่ะสี่หมื่น พริกส่งปองให้ทำเกมส์มาจะสามปีแล้ว พ่อไปขอพริกให้ปองนะ ปองมีเงินสินสอดเอง พ่อไม่ต้องออกเงินแล้ว ”
“อรืม มีเมียดีก็ดีแล้ว เดี๋ยวรอร้านปิดก่อนแล้วไปกินข้าวกัน แม่มึงร้องไห้ทุกวันที่ลูกหายไปจากบ้าน ไอ้ลูกก็ใจดำไม่คิดถึงแม่คิดถึงพ่อมันเลย ว่าจะอยู่กันยังไงได้กันแค่สองคน “
”โถ่ พ่อ ปองสำนึกผิดแล้ว ปองจะรีบใช้หนี้แล้วมีหลานมาช่วยพ่อทำร้านมอเตอร์ไซด์ “
- ผู้เขียน
