“คุณไม่จำเป็นต้องมาทำดีกับฉันแบบนี้ ไม่จำเป็นเลย สิ่งที่คุณทำไว้กับฉันมันก็มากเกินพอ ให้ฉันตายไปเถอะ จะไม่มีใครรู้เลยว่าที่ฉันตายเพียงเพราะไม่ได้รับความกรุณาเล็กๆ น้อยๆ จากคนอย่างคุณ”
“ทำไมคุณดื้อแบบนี้ คุณคิดว่าคุณตายไปเรื่องมันจะจบทุกอย่างงั้นหรือ แล้วแม่ของคุณล่ะ คุณบอกผมว่าแม่ของคุณไม่สบายไม่ใช่รึ”
“แล้วทำไมคุณถึงได้เชื่อคำพูดของคนโลเลใจง่ายอย่างฉันล่ะ คุณไม่คิดว่าฉันจะโกหกคุณอีกหรือไง”
ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกลงไปราวกับเธอต้องการจะค้นคำตอบในดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มที่บัดนี้แววตาอ่อนลงจนดูคล้ายเปลวเพลิงแห่งความเคียดแค้นได้มอดดับลงไปชั่วขณะ
“ผมจะป้อนยาให้คุณ” ว่าพลางก็หันไปหยิบยาและแก้วน้ำมาไว้ในมือ
“ไม่ต้องค่ะ...ฉันกินเองได้” หญิงสาวดื้อดึงทว่าร่างที่เปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มทำให้ต้องยื่นแขนออกมาอย่างทุลักทุเล ไหล่ขาวนวลและเนินอกที่โผล่พ้นชายผ้าออกมาทำให้ชายหนุ่มต้องสะกดความรู้สึกบางอย่าง
