ตอนที่ 37

1017 คำ

“ไม่ใช่หรอก ท่านไม่ได้สร้างที่นี่ไว้ให้ฉัน ท่านสร้างไว้ให้ราช ฉันก็แค่มาช่วยไม่นาน อีกหน่อยพอน้องฉันหายดี มันก็จะกลับมาดูแลที่นี่เอง” “อีกกี่ปีกันล่ะเพื่อน มันเป็นไปซะขนาดนั้น นี่รึเปล่าวะที่เขาเรียกว่าบ้าเพราะรัก แกอย่าคิดมากไปหน่อยเลย ถ้าน้องแกกลับมาทำงานไม่ได้ฉันถามหน่อยเหอะแกจะใจดำทิ้งให้แม่แกดูแลที่นี่คนเดียวรึไง”พูดพลางก็ค่อยๆ ละเลียดน้ำสีทับทิมในแก้วไวน์ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ “เอ...แล้วไหนเลขาคนสวยของแกที่ฉันเจอวันก่อนล่ะ” “ที่แกมานี่จะมาดูแค่เลขาฉันใช่มั้ยไอ้พี แกนี่มันคบได้จริงๆ” ไม่ทันที่รามจะพูดอะไรอีก พีรพลก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้างทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปตามสายตาคู่นั้น ร่างระหงในชุดราตรีผ้าไหมจับเดรสสีน้ำเงินเดินเคียงคู่กันมากับชายหนุ่มอีกคนและหยุดตรงที่ทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่ นัยน์ตาสีเข้มของรามมองเลขาของเขาอย่างมีความหมาย แสงไฟในยามค่ำคืนช่วยขับผิวขาวเนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม