“นมปีบกำลังจะบอกผมหรือครับว่าที่ไม่เลือกรักเพราะเรากลัว”
“นมอยากบอกคุณรามนะคะว่ามันอยู่ที่คุณรามจะเลือก เลือกที่จะรักหรือไม่รัก หรือเลือกที่จะอยู่ระหว่างกลาง คืออยู่อย่างไม่รักและไม่ต้องพบกับความเจ็บปวด แต่ใครกันล่ะคะที่จะเลือกอยู่กับความกลัวเพียงแค่ไม่อยากรักเพราะตัวเองต้องเจ็บ คุณรามของปีบ...”
หญิงวัยกลางคนลุกขึ้นมายืนข้าง ๆ ชายหนุ่มพลางใช้มือลูบหลังอย่างรักใคร่
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ ถึงทำให้คุณรามหวั่นกลัวได้ถึงเพียงนี้ แต่ปีบแน่ใจว่าต้องไม่ใช่ลูกสาวของคุณเขมนิจกับคุณพงพจน์เป็นแน่”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างแห้งแล้ง นมปีบเป็นคนเดียวที่มองเขาได้ทะลุปรุโปร่งและเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไร ความหวั่นกลัวเช่นนั้นหรือ?......รามเฝ้าถามตัวเองว่ามีสิ่งใดน่ากลัวรอเขาอยู่ สิ่งที่น่ากลัวสำหรับเขาคือการที่ต้องต่อสู้กับความรู้สึกหวั่นไหวที่มันกัดกินทิฐิในตัวตนเขาอยู่ตอนนี้ จิตสำนึกของเขาเริ่มซ
