รอยแค้นซ่อนรอยรัก EP. 08 คนที่หัวใจไม่เคยจำ (2)
1206 คำ
พอถึงห้องรวิสาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหารุ่นพี่สาวทันทีด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้ว่าจะเจอปัญหาอะไรบ้าง หญิงสาวกดหมายเลขที่คุ้นเคยด้วยความเร็ว ก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงนอนอย่างมีความสุข ที่สามารถหนีจากพี่ชายจอมขี้บ่นมาได้
“ฮัลโหล ว่าไงยะแม่ตัวแสบ ทำไมถึงเพิ่งโทรมา”
“ริสาขอโทษ แล้วพี่ผึ้งเป็นไงบ้างคะ พี่กฤษทำอะไรพี่ผึ้งหรือเปล่า”
รวิสาถามด้วยความห่วงใย ก็จะให้ทำอย่างไรล่ะ ในเมื่อไม่มีใครกล้าต่อกรกับพี่ชายของเธอเหมือนกรธิดา แม้ในใจลึกๆ เธออยากได้กรธิดามาเป็นพี่สะใภ้ แต่ความหวังนั้นริบหรี่ เมื่อทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรงเมื่อหลายปีก่อนเพราะเรื่องของเธอ
“เป็นห่วงความปลอดภัยพี่ด้วยเหรอ ริสา” กรธิดาถามด้วยน้ำเสียงกึ่งงอนและไม่พอใจ
“พี่ผึ้ง...ริสาขอโทษนะคะ แล้วตอนนี้พี่ผึ้งอยู่ไหน เป็นไงบ้าง พี่กฤษไปหาเรื่องพี่ผึ้งหรือเปล่า แล้วโอโทรหาพี่ผึ้งหรือยัง”
“ถ้าถามพี่เป็นไงบ้างน่ะเหรอ เฮ้อ...แย่มากๆ” กรธิดาถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดแกมเซ็งเล็กน้อย
“หมายความว่าไงพี่ผึ้ง ที่ว่าแย่มากๆ น่ะ” รวิสาถามด้วยความสงสัย ‘พี่ผึ้งน่ะเหรอแย่’ ยังไม่ทันที่รวิสาจะถามข่าวรุ่นพี่สาวเพิ่มอีก เธอก็ได้ยินเสียงพี่ชายตัวดีแว่วๆ มาตามสาย
กฤษดาเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ก่อนจะเห็นหญิงสาวยืนคุยโทรศัพท์อยู่ ขนาดเขาเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลัง เจ้าหล่อนยังไม่รู้สึกตัวเลย
“ฉันถามว่าเธอคุยอยู่กับใคร ทำไมไม่ตอบ”
“คุณเข้ามาได้ไง ฉันล็อคประตูแล้วนะ คนไม่มีมารยาท”
กรธิดาหันมาโวยวายใส่ชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“เธออย่าลืมสิว่านี่มันบ้านฉัน ฉันจะเข้าจะออกห้องไหนก็ได้ตามสบาย ว่าแต่เธอคุยกับใคร”
“ยัยริสา... อยากคุยไหม ถ้าคุยกันรู้เรื่องแล้วกรุณาให้ฉันกลับบ้านด้วย” เธอหันมาบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะส่งโทรศัพท์ในมือให้ชายหนุ่ม
“ฮัลโหล ว่าไงริสา แกหนีออกจากบ้านทำไม” กฤษดาถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงกร้าว
รวิสาถึงกับตกใจ เมื่อรู้ว่าพี่ชายพารุ่นพี่สาวกลับไปบ้าน ‘นี่หรือเปล่าที่พี่ผึ้งบอกว่าแย่มากๆ พี่ชายตัวดีกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่’
“พี่กฤษทำแบบนี้ทำไม”
“ฉันทำอะไร”
“ทำไมพี่ต้องบังคับพี่ผึ้งไปอยู่ที่บ้านด้วย พี่ผึ้งไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะ พี่กฤษปล่อยพี่ผึ้งไปเถอะ ริสาขอร้อง” เธอบอกพี่ชายด้วยน้ำเสียงอ่อนลง เมื่อรู้ว่ารุ่นพี่ต้องเจออะไรบ้าง กับการที่เธอหนีออกจากบ้านแบบนี้
“แกไม่ดีใจหรือไง ต่อไปแกจะได้ไม่หนีออกไปที่ไหนอีก เพราะฉันจะให้กรธิดามาอยู่กับแกที่นี่เลยจะได้หมดปัญหาเสียที” กฤษดาบอกน้องสาว ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาวที่เขาพูดถึง
กรธิดาหน้าเสีย เมื่อคิดว่าเธอจะต้องมาอาศัยร่วมชายคาเดียวกับชายหนุ่มที่เธอเกลียดอย่างนั่นหรือ ใบหน้าหวานเงยหน้าสบตาคมกล้าอย่างไม่พอใจ
“คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับชีวิตฉัน ฉันจะไม่อยู่ที่นี่”
เธอสบตากฤษดาแล้วกลับหลังหันหมายเดินไปทางประตู ทำไมเธอจะต้องอยู่ร่วมกับคนที่เคยทำลายชีวิตเธอด้วย ทว่าเดินไปยังประตูได้เพียงไม่กี่ก้าวก็โดนกระชากกลับมาอย่างรวดเร็ว กฤษดาปิดโทรศัพท์ทันที
“จะไปไหน”
“ฉันจะกลับบ้าน” กรธิดาพยายามแกะมือที่บีบต้นแขน “ในเมื่อริสาก็ได้คุยกับคุณแล้ว ฉันก็คงหมดหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ”
“เธอจะต้องอยู่ที่นี่ อย่าให้ฉันต้องลงไม้ลงมือกับเธอน่ะกรธิดา”
“คุณมันแย่ ไอ้ผู้ชายบ้า ไอ้คนไม่มีหัวคิด”
“หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้น่ะ กรธิดา”
กฤษดาตวาดใส่กรธิดาเสียงดังลั่น ก่อนจะดึงร่างบางให้พ้นจากประตูห้องนอน ใบหน้าคมจ้องมองคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด
“เดี๋ยวฉันจะไปเอาเสื้อผ้ายัยริสามาให้”
พูดจบชายหนุ่มก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนของกรธิดาอย่างหัวเสีย ขืนให้เขายืนอยู่ตรงนี้อีกนิด เขาคงจะทำร้ายผู้หญิงปากเสียคนนี้ให้หายแค้น ชายหนุ่มทั้งโมโห ทั้งหงุดหงิด และอารมณ์แค้นเคืองไม่น้อยเมื่อกรธิดาพยายามจะขัดคำสั่งของเขา
////////////////
เช้าวันต่อมา กฤษดาเดินมาหยุดตรงหน้าประตูห้องนอนของกรธิดาอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจเคาะประตู ชายหนุ่มเริ่มไม่พอใจเมื่อเขายืนเคาะประตูอยู่หลายครั้งแล้ว ก็ไม่มีทีทางว่าเจ้าของห้องจะเปิดประตูให้เขา
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ กรธิดา”
เจ้าของเสียงห้าวตะโกนขึ้น ตอนนี้อารมณ์ของเขาก็ชักจะเริ่มเดือดเข้าไปทุกทีแล้ว เมื่อเห็นว่าประตูห้องยังปิดอยู่ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจล้วงกุญแจสำรองจากในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเปิดประตูห้องนอนของกรธิดาเอง
กฤษดาเปิดประตูเข้ามาแล้วก็ต้องหัวเสียเมื่อเขาพบว่า ภายในห้องนอนไม่มีแม้แต่เงาของกรธิดา ชายหนุ่มรีบสาวเท้าเดินเข้าไปดูในห้องน้ำ แล้วก็เดินออกมาดูหน้าระเบียงห้อง ก่อนจะสถบขึ้นมาอย่างโมโห เมื่อเขาเดินหากรธิดาจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่พบแม้แต่วี่แวว
“ยัยบ้าเฮ้ย คิดว่าจะหนีจากเงื้อมมือของฉันไปได้ยังงั้นเหรอ”
เสียงปิดประตูดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดินลงบันไดไปด้วยความเดือดดาด เขาไม่เคยรู้สึกโกรธใครเท่ากับผู้หญิงคนนี้เลย ให้ตายสิ...เขาไม่น่าประมาทผู้หญิงอย่างกรธิดาเลยจริงๆ
กฤษดาเดินออกมาเจอแม่บ้านใหญ่ที่ยืนจัดอาหารให้เขา ชายหนุ่มสาวเท้าเดินตรงเข้าไปหา ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามเรื่องของกรธิดา
“กรธิดาล่ะครับป้า”
“อ้าว ก็ไหนคุณผึ้งบอกป้าว่า เธอขออนุญาตจากคุณกฤษแล้วนิคะ คุณผึ้งเธอเพิ่งออกไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเอง” ป้าเมตตายังพูดไปเรื่อย นางไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้คุณหนูใหญ่ของนางกำลังทำสีหน้าน่ากลัวขนาดไหน “ว่าแต่คุณผึ้งจะมาอยู่ที่นี่หรือคะ”
“ครับป้า”
กฤษดาตอบรับคำถามของแม่บ้านใหญ่เพียงแค่นั้น ก่อนจะตัดสินใจเดินออกมาจากห้องโถงด้วยความรีบร้อน เห็นทีเขาคงจะต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดกับกรธิดาเสียที หากหญิงสาวยังเรื่องมาก ไม่ยอมเชื่อฟังเขา เห็นทีเขาจะต้องจับขังเอาไว้เสียแล้ว
“ในเมื่อฉันบอกว่าอยู่ เธอก็ต้องอยู่กรธิดา ในเมื่อพูดกันดีๆ ไม่ฟัง อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน”
////////////////////
โปรดติดตามตอนต่อไป....
- ผู้เขียน
