รอยแค้นซ่อนรอยรัก EP. 09 ต้นเหตุของความไม่พอใจ (1)
1333 คำ
เกือบห้าวันแล้วที่เขาตามหากรธิดาไม่พบ ชายหนุ่มไม่รู้จริงๆ ว่าหญิงสาวแอบไปอยู่เสียที่ไหน เพราะเขาสั่งให้ลูกน้องไปคอยเฝ้าอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไร้วี่แวว
“เป็นไง เจอกรธิดาแล้วหรือยัง”
“ยังเลยครับท่านประธาน ตอนนี้ผมสั่งให้นักสืบสืบหาที่อยู่ของเธออยู่”
กรรชัยก้มหน้าก้มตาตอบผู้เป็นนายด้วยความสงสัย แต่เขาก็ไม่กล้าถามผู้เป็นนายอยู่ดีว่าเพราะอะไรถึงต้องให้เขาไปจ้างนักสืบ คอยสืบหากรธิดากันแน่
“ห้าวันแล้วน่ะคุณกรรชัย แค่ผู้หญิงเพียงคนเดียวทั้งคุณและนักสืบยังไม่มีปัญญาหาให้เจอ แล้วนี้จะทำงานอะไรสำเร็จฮะ”
น้ำเสียงห้าวเริ่มโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงผู้หญิงงี่เง่า ดื้อรั้นอย่างกรธิดา กฤษดาเริ่มคิดแผนการขึ้นมาและแน่นอนว่าครั้งนี้เขาจะต้องรอบคอบให้มากกว่านี้ เขาจะไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายสามารถขัดคำสั่งของเขาได้อีกแล้ว
“ขอบโทษครับท่านประธาน”
กรรชัยเอ่ยขอโทษผู้เป็นนายอีกครั้ง เขาเองก็พยายามตามหาหญิงสาวอย่างเต็มความสามารถแล้ว เขาอยากรู้จริงๆ เลยว่า กรธิดาแอบไปหลบอยู่ที่ไหนห้าวันแล้วที่เขาและนักสืบคอยสืบหา แต่สุดท้ายก็ไร้วี่แวว
“ไปได้แล้ว ผมหวังว่าอีกสองวัน คุณคงได้ตัวของกรธิดามาให้ผม เพราะไม่อย่างนั้นคุณเตรียมหางานใหม่ได้เลย เข้าใช่ไหมคุณกรรชัย”
เขาคงต้องใช้มาตรการเด็ดขาดกับลูกน้องแล้วเหมือนกัน กรรชัยนั้นเป็นคนสนิทแล้วก็เลขาส่วนตัวของเขาอีกคนหนึ่ง หากมีเรื่องอะไรที่เกินความสามารถของพิมญดาแล้ว เขาจะให้กรรชัยจัดการต่อทันที แต่ดูเหมือนว่างานในครั้งนี้คนสนิทจะทำงานได้ไม่ดีอย่างที่เขาหวังเอาไว้เลย
“ครับ”
กรรชัยพยักหน้าตอบอย่างเครียดชัด ก่อนจะขอตัวไปจัดการเรื่องที่ผู้เป็นนายสั่ง ใช่ว่าเขาจะไม่พยายามตามหากรธิดา แต่เขาเองไม่รู้ต่างหากว่าหญิงสาวแอบไปอยู่เสียที่ไหน เขาถึงหาไม่เจอ ขนาดใช้นักสืบแล้ว แต่ก็ยังไร้วี่แววเหมือนเดิม
/////////////////
ณ บ้านพักตากอากาศ เจ้าของร่างสูงจ้องมองภาพของสาวน้อยหน้าตาน่ารักด้วยความเอ็นดู เกือบห้าวันแล้ว ที่เขาต้องหยุดงานมาคอยดูแลรวิสา ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาเองก็ชักจะให้เหตุผลกับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
ร่างสูงก้าวเดินไปริมชายทะเลด้วยรอยยิ้มสวยที่แต้มอยู่บนใบหน้าคมสัน ส่วนสายตาก็จับจ้องอยู่ที่ร่างเล็กบางที่นั่งอยู่ริมชายหาด สองมือเล็กกำลังสาละวนอยู่กับการสร้างปราสาททราย หากมองแล้วก็เหมือนกับเด็กน้อยที่นั่งยิ้มหวานอยู่กับปราสาททรายที่กำลังเริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา
“มีฝีมือเหมือนกันนิ ริสา” เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของเจ้าของร่างเล็ก ก่อนจะย่อตัวลงนั่งตรงกันข้ามกับหญิงสาว
รวิสาชะงักมือที่กำลังจับกระป๋องใส่ทรายเทลงบนปราสาททราย หญิงสาวเงยใบหน้าขึ้นมามองเจ้าของร่างสูงที่นั่งอยู่ตรงข้ามอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไรนัก เมื่อชายหนุ่มเข้ามาวุ่นวายกับเวลาอันเป็นส่วนตัวของเธอ
ห้าวันแล้วที่เธอต้องอยู่กับเพื่อนรักของพี่ชาย เธอได้แต่สงสัยเหลือเกินว่าผู้ชายคนนี้พูดกับพี่ชายของเธอยังไง ถึงสามารถทำให้ผู้เป็นชายยอมให้เธอมาพักผ่อนและอยู่ในความดูแลของเขา ถึงแม้ว่ามันจะดีก็เถอะที่เธอสามารถหนีออกมาจากพี่ชายจอมบ้าอำนาจได้
รวิสาอดคิดไปถึงรุ่นพี่สาวไม่ได้ ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง หลังจากคุยกันเมื่อ ห้าวันก่อน เธอก็ติดต่อรุ่นพี่สาวไม่ได้เลย เธออยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้จอมบ้าอำนาจอย่างคุณกฤษดา พัฒนาพิชิตชัย พี่ชายตัวร้ายของเธอจะสร้างเรื่องวุ่นวายให้กับรุ่นพี่สาวที่แสนดีของเธอสักแค่ไหน
“คุณไม่คิดจะกลับไปทำทำงานเลยเหรอ” ห้าวันแล้วที่อัครพลหยุดงาน แล้วมาอยู่กับเธอที่นี่ รวิสาสบตามองใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างแปลกใจ
“ถ้าพี่ไปทำงาน แล้วริสาจะเห็นพี่เหรอ” น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาทำให้คนถามถึงกับหน้าหงิกงอด้วยความไม่พอใจ หญิงสาวสะบัดหน้าหันไปมองทางอื่น นึกโมโหในท่าทางกวนโอ๊ยของเขาไม่ได้
“ว่าแต่ริสาหิวหรือยัง พี่ว่าเราไปหาอะไรทานกันดีไหม นี่ก็เย็นแล้วด้วย”
“ไม่หิว”
“ริสาไม่หิว แต่พี่หิวแล้ว ไปเถอะนะ”
ชายหนุ่มทำเสียงอ้อนๆ พลางส่งสายตาไปให้อย่างเอาใจ เขาเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกัน ว่าชีวิตนี้เขาจะต้องมานั่งง้อ น้องสาวของเพื่อนรัก หัวใจของเขาเริ่มหวั่นไหวขึ้นมาทุกครั้งยามที่สบตาคู่สวยของสาวน้อยคนนี้ หรือว่าตอนนี้เขาดันหลงรักน้องสาวของเพื่อนกัน
‘บ้าน่า ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก อย่างแกนี่นะ ที่จะตกหลุมรัก ยัยน้องสาวตัวแสบของไอ้กฤษ’
คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวสมองในตอนนี้ กลับทำให้อัครพลรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย หากเกิดเขาหลงรักรวิสาขึ้นมาจริงๆ แล้วเขาจะทำยังไง ในเมื่อหญิงสาวก็มีแฟนอยู่แล้ว เสียงถอนหายใจดังขึ้นมาหลายครั้งจนทำให้ เจ้าของร่างเล็กบาง หัวใจที่เคยเข้มแข็งกลับเริ่มหวั่นไหวเพราะสาวน้อยผู้นี้
อัครพลเริ่มทบทวนความรู้ของตัวเอง จนสุดท้ายเขาก็พบคำตอบ ที่ทำให้เขาแทบจะหัวเราะให้กับความบ้าของตัวเอง เขาแอบหลงรักน้องสาวของเพื่อน สาวน้อยที่เอาแต่ใจ คอยหาเรื่องเขาไม่หยุดหย่อน...
รวิสาหันมามองคนถอนหายใจอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่เลย แต่เมื่อเธอเงยขึ้นมามองใบหน้าของอัครพล ความร้อนก็เริ่มวิ่งขึ้นมากระจายอยู่บริเวณใบหน้าและลำคอ ก็จะอะไรเสียอีก ก็ไอ้สายตาหวานเชื่อม กับรอยยิ้มหวานที่ส่งมาให้เธอนั่นไง ที่ทำให้หัวใจเธอสั่นๆ ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อจนกลายเป็นแดงเถือกเลยทีเดียว
“ไปเถอะน่ะ พี่หิวแล้ว”
“เอ่อ...”
รวิสาถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว กับน้ำเสียงและท่าทางของเขา แต่เธอจะรู้สึกหวั่นไหวไปกับดวงตาและน้ำเสียงที่ชวนหวานนั้น แต่เธอจะไม่มีทางหลงไปติดบ่วงที่ชายหนุ่มสร้างขึ้นอย่างแน่นอน เพราะเธอมีแฟนที่รักและเป็นห่วงเธออยู่แล้ว
‘ให้ตายสิ ริสา แกลืมสัญญากับโอได้ยังไงกัน’
รวิสาถึงกับหน้าซีดเลยทีเดียวเมื่อนึกถึงแฟนหนุ่ม ไม่รู้ว่าเดชาจะขึ้นมารับเธอแล้วหรือยัง ห้าวันแล้วนี่นา เธอยังไม่ได้โทรศัพท์บอกแฟนหนุ่มเลย รวิสาขยับกายลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งกลับขึ้นไปยังบ้านพัก โดยไม่ได้สนใจสายตางุนงงของชายหนุ่มที่นั่งอึ้งไปกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเธอ
“จะรีบไปไหนของเขา”
อัครพลพึมพำเบาๆ สายตาคมจ้องมองร่างเล็กบางที่วิ่งขึ้นไปบนบ้านพักอย่างสงสัย แต่เขาก็ไม่กล้าถามหญิงสาวหรอกว่าเป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้นถึงได้แสดงอาการตกใจ จนหน้าซีดซะขนาดนั้น
////////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
