พอเหมยฮวากับมู่เจินเดินกลับมาถึงบ้านท่านย่าเฉินก็ต้องแปลกใจที่หลานๆไปเพียงไม่นานก็ได้ห่อผ้าขนาดใหญ่กว่าตัวคนกลับมาด้วย แต่ไม่รู้ว่าด้านในเป็นอะไร
" นั่นหลานพากันได้อะไรมา วางลงก่อนเร็วเข้า " ท่านย่าเฉินเดินเข้าไปประคองห่อผ้าช่วยหลานๆ
" ลูกเดือยเจ้าค่ะท่านย่า หลานเห็นมันขึ้นอยู่ตรงไหล่เขาเยอะแยะเต็มไปหมดเลยเก็บมา " เหมยฮวารีบตอบท่านย่าเฉยในขณะที่กำลังวางห่อผ้าลง
" แล้วมันกินยังไงรึ " ท่านย่าเฉินที่ยังไม่เคยกินก็อดที่จะถามออกมาไม่ได้
" ต้องตากให้แห้งแล้วกะเทาะเปลือกออกเอาเนื้อข้างในมาต้มกินเจ้าคะเดี๋ยวหลานทำให้กิน " เหมยฮวาตอบกลับท่านย่าเฉินในขณะที่มือก็เอาลูกเดือยออกมาผึ่งไว้ที่ลานบ้าน
ยังพอมีเวลาอีกหน่อย เหมยฮวากับมู่เจินเลยพากันกลับไปเก็บลูกเดือยมาตากอีกรอบก่อนจะค่ำ พอใกล้จะค่ำทุกคนก็รีบจัดการกับตัวเองแล้วปิดบ้านอย่างมิดชิดเนื่องจากว่าบ้านอยู่ใกล้ภูเขาอีกทั้งยังมืดไม่มีไฟ เลยต้องระวังมากเป็นพิเศษ
รุ่งเช้าวันต่อมา ทุกคนตื่นแต่เช้ามืดเหมยฮวากับมู่เจินรีบพากันไปขึ้นเกวียนที่หน้าบ้านท่านย่าหม่า มีชาวบ้านหลายคนที่เตรียมตัวเข้าเมืองเช่นกัน บางคนก็ไปเพื่อซื้อของ บางคนก็ไปเพื่อขายของ
เกวียนวัวขับเคลื่อนไปตามทางบางช่วงก็มีทิวทัศน์ที่สวยงามให้มองดู บางช่วงก็มี ต้นไม้ทึบทั้งสองฝั่งซ้ายขวา ประมาณครึ่งชั่วยามเกวียนก็เคลื่อนเข้ามาถึงในตัวเมืองก่อนจะพาทุกคนไปจอดให้ลงตรงจุดรับฝากเกวียนและนัดเจอกันที่นี่ในอีก 1 ชั่วยามข้างหน้า
" อาเจิน พี่ว่าเราเดินไปร้านตะกร้ากันก่อนเถอะแล้วค่อยไปซื้ออย่างอื่นเพิ่ม " เหมยฮวาชวนน้องชายเดินไปทางร้านขายตะกร้าสานก่อนเป็นอันดับแรก
" ขอรับท่านพี่ " มู่เจินเดินตามพี่สาวไปอย่างว่าง่าย
" เชิญเข้ามาดูก่อนสิแม่หนู ชอบตะกร้าใบไหนเดี๋ยวยายลดให้ " หญิงสูงวัยเห็นเหมยฮวามองดูตะกร้าอยู่เลยเรียกให้เข้าไปใกล้ๆ
" ท่านยาย ตะกร้าสองใบนี้เท่าไหร่เจ้าคะ " เหมยฮวาชี้ไปที่ตะกร้าไม้ไผ่แบบสะพายหลังที่ชาวบ้านนิยมใช้กัน เธอเลือกใบเล็กให้น้องชายและใบใหญ่ให้ตัวเอง
" ใบใหญ่ 15 อีแปะ ใบเล็ก 10 อีแปะจ้ะแม่หนู "
" ข้าเอา 2ใบนี้เจ้าค่ะ " พูดจบเหมยฮวาก็ยื่นเงินจ่ายและรับตะกร้ามาสะพายหลังคนละอันกับน้องชาย ก่อนที่ท่านยายจะทอนเงินให้นาง
เหมยฮวาเดินสำรวจตลาดไปเรื่อยๆมีทั้งร้านรับฝากเงิน ร้านขายเสื้อผ้า ผักผลไม้ ของใช้ในครัวเรือนต่างๆ ถือว่าตลาดในเมืองนี้คึกคักไม่น้อยซื้อง่ายขายคล่องกันน่าดู
"อาเจินเดี๋ยวเข้าไปซื้อข้าวสารกับเครื่องปรุงกัน " พอเดินมาถึงหน้าร้านขายข้าวเหมยฮวาก็บอกน้องชายเข้าไปด้วยกัน
" ขอรับท่านพี่ " มู่เจินเดินตามพี่สาวไปอย่างว่าง่าย
" รับอะไรดีขอรับ ร้านเรามีทั้งข้าวชั้นดีและเครื่องปรุงให้เลือกสรรตามต้องการเชิญเข้ามาดูด้านในก่อนขอรับ " พนักงานของร้านรีบออกมาต้อนรับลูกค้าทันทีที่เห็นเหมยฮวากับน้องชายเดินเข้าไป
" ข้าอยากได้ข้าวสารและเครื่องปรุงไหเล็กเจ้าค่ะ " เหมยฮวารีบบอกความต้องการของตัวเองไป
"เชิญด้านนี้ขอรับ ข้าวชั้นดีจินละ 16อีแปะ ชั้นรองลงมา 12อีแปะ รับแบบไหนดีขอรับ " พนักงานรีบพาเหมยฮวาไปเลือกข้าวสารก่อน
" เอาข้าวชั้นดี 10จินเจ้าค่ะ ซอสปรุงรสไหเล็ก น้ำตาล 2จิน เกลือ 4จินเจ้าค่ะ "เหมยฮวาสั่งทีเดียวจบเพราะเธอยังมีที่อยากไปต่อ
" รอสักครู่ขอรับ " เหมยฮวาสั่งจบพนักงานก็รีบไปจัดของให้นางทันที
" ได้แล้วขอรับ ทั้งหมด 220 อีแปะขอรับ "
" นี่เงินค่าของเจ้าค่ะ " เหมยฮวาจ่ายเงินค่าของเสร็จก็รีบเก็บของใส่ตะกร้าแล้วเดินไปทางร้านขายเนื้อหมูต่อ
" อาเจินน้องอยากกินรึ " เหมยฮวาเห็นน้องชายมองพ่อค้าที่กำลังถือถังหูลู่เดินมาทางที่พวกเขายืนอยู่
" ไม่ขอรับท่านพี่ ข้าแค่มองเฉยๆ " มู่เจินตอบพี่สาวทั้งก้มหน้างุดลง เขารู้ว่าครอบครัวกำลังลำบากจะมาเสียเงินเพราะขนมพวกนี้มิได้
" แต่พี่จำได้ว่าเจ้าชอบ น้องพี่ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่แต่เจ้าอย่าได้กังวล ต่อไปพี่จะทำให้บ้านเรามีเงินทองใช้ไม่ขาดมือพี่สัญญา หากเจ้าเป็นกังวลเจ้าค่อยหาเงินช่วยพี่ก็ได้ " ความทรงจำของร่างเดิมปรากฏเด่นชัดว่าน้องชายของเธอชอบกินขนมหวานมากแค่ไหน
" อาเจินหาช่วยได้หรือขอรับท่านพี่ " เสียงน้อยๆเอ่ยถามพี่สาวอย่างมีความหวัง
" ช่วยได้สิแต่ว่าเราไปซื้อถังหูลู่กันดีกว่าเดี๋ยวจะหมดก่อนอาเจินน้อยของพี่นะ " เหมยฮวาพาน้องชายเดินไปทางที่ชายชรากำลังขายถังหูลู่อยู่
" ถังหูลู่ขอรับถังหูลู่ พึ่งทำเสร็จใหม่ๆไม้ละ 2อีแปะเท่านั้นขอรับ " เสียงของชายชราตะโกนขายของมาตามทางเดิน
" ข้าเอา 2ไม้เจ้าค่ะท่านตา " เหมยฮวารีบสั่งถังหูลู่ให้น้องชายทันที
" นี่ขอรับ ทั้งหมด 4 อีแปะขอรับ " พ่อค้ารีบยื่นของให้เหมยฮวาก่อนจะรับเงินไป
" ได้แล้วอาเจิน กินซะเด็กดีมารอบหน้าพี่จะซื้อให้เจ้ากินอีก " เหมยฮวาส่งถังหูลู่ให้อาเจินทั้ง 2ไม้
" ขอบคุณขอรับท่านพี่ อาเจินรักท่านพี่ที่สุดเลย " อาเจินน้อยรับถังหูลู่มากินอย่างมีความสุข
เหมยฮวาพาน้องชายมุ่งหน้าไปทางร้านขายเมล็ดพันธุ์ผักต่อ