“ไม่ได้ๆ ครั้งที่แล้ว พวกเจ้าสี่คนไปแอบเล่นน้ำตรงริมสระจนถูกตีคนละห้าที พ่อไม่ไว้ใจ เดี๋ยวให้ท่านอาไป๋ไปส่งก็แล้วกัน” ต้วนชางหมายถึงเสี่ยวไป๋ผู้ช่วยของเขาที่จะมาดูแลบริเวณนี้ในช่วงเย็น
“เจ้าค่ะ ให้ข้าเล่นเสร็จแล้ว ค่อยกลับเรือนพร้อมท่านอาไป๋ ท่านพ่อกลับไปทำงานเถอะเจ้าค่ะ”
ต้วนชางอมยิ้ม บุตรสาวของสาวใบหน้าคล้ายกับเขามากกว่าภรรยา ที่เขาตัดสินใจเข้ามาทำงานในวังจีแทนการไปเป็นมือปราบก็เพราะการอยู่เป็นพ่อบ้านที่นี่ทำให้ได้ดูแลนางทุกเวลาที่ต้องการ วังจีมีเรือนบริบาลสำหรับดูแลเด็กๆ และมีเรือนศึกษาสำหรับเด็กที่โตแล้วได้เรียนเขียนอ่าน
“ถ้าอย่างนั้น พ่อไปทำงานล่ะ เสี่ยวซวงคนดีของพ่อก็อย่าซนนะ”
“เจ้าค่ะ” เด็กหญิงรับคำเสียงใส
พอบิดาเดินจากไป เด็กหญิงก็ยกมือขึ้นลูบอกเบาๆ “เกือบไปแล้ว” นางจ้องหน้าสหาย “ข้าบอกพวกเจ้าแล้วนะว่าเรื่องท่านแม่เป็นความลับ”
“เหตุใดต้องลับด้วยเล่า?”
“ท่านแม่ข้า อยากพบแค่ข้
