เหย้าหลีตื่นขึ้นในตอนเที่ยง นางเดินไปยังโรงอาบน้ำของสาวใช้ด้านหลังเรือนพัก ในใจก็นึกแช่งชักต้วนชาง เมื่อคืนหากมิใช่เพราะพ่อบ้านผู้นั้น นางคงไม่ต้องลำบากไปหลบงีบอยู่ในโรงฟืนของบ้านข้างเคียง จะหลับก็กลัวอันตรายจึงได้แต่สัปหงกเป็นบางคราว รอกระทั่งรุ่งสางจึงได้กลับมาวังจี
“เสี่ยวหลี ข้าแบ่งกับข้าวมาไว้ให้เจ้าแล้วอยู่ในห้องนะ อาบน้ำเสร็จก็ไปกินเสีย” หยวนจู้ยืนอยู่หน้าห้องอาบน้ำอยู่นานไม่เห็นเหย้าหลีออกมาเสียที นางจึงรีบร้องบอก “ข้าจะตามฮูหยินน้อยไปแปลงดอกไม้แล้ว”
“ขอบใจนะ” เหย้าหลีตะโกนตอบออกมา
เหย้าหลีอาบน้ำเสร็จก็รีบไปกินข้าว นางเพิ่งรู้สึกว่าหิวมาก ข้าวหมดถ้วยและกับข้าวก็หมดไปสองจานยังรู้สึกว่าไม่พอ หญิงสาวจึงคิดเดินตามไปหาฮูหยินน้อยกับหยวนจู้เพราะคิดจะไปขอขนมกินสักหน่อย
สาวใช้ผู้มีเบื้องหลังเป็นองครักษ์ไม่อยากเดินอ้อมไปด้านหน้าเรือนนอนของฮูหยินน้อย นางจึงเดินเล็ดลอดไปทางด้านหลัง ระหว่าง
