พ่อบ้านต้วนตื่นมาในตอนเช้า พอเดินลงจากเรือนเพื่อไปทำงานก็เห็นสายตาของบ่าวรับใช้มองตนด้วยสายตามีเลศนัย เขานึกสงสัยแต่ยังไม่มีเวลาจะไต่ถาม กระทั่งมาเจอหมัวมัวกู่
“ต้วนชาง ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเป็นบุรุษหลงใหลในตัวสตรีมากถึงขนาดต้องลอบตามนางไปโรงอาบน้ำ เจ้ากับนางกำลังจะแต่งงานกันแท้ๆ ไม่น่าต้องทำเช่นนี้ อีกแค่ไม่กี่วัน เจ้าก็อดทนไม่ได้เชียวหรือ?”
“ข้า....”
“เจ้าหมดสติอยู่ในโรงอาบน้ำตอนที่นางกำลังจะเปลื้องผ้า ข้าล่ะอายคนทั้งจวนแทนเจ้าเสียจริง”
ต้วนชางหน้าเสีย เขาโดนเหย้าหลีตลบหลังอีกแล้ว อุตส่าห์จะไปตามสืบพฤติกรรมของนางแท้ๆ สุดท้ายก็เสียรู้นางอีกจนได้ เขาสุดปัญญาจะแก้ตัวเพราะสถานการณ์ของเขาก็เหมือนกับหลังชนฝา
ไป๋ฉางชิงผู้ช่วยพ่อบ้านเดินมาใกล้พอดี “พ่อบ้านต้วนท่านมาแล้วหรือ? ท่านไม่ได้บาดเจ็บที่ใดใช่หรือไม่?”
“ไม่นี่”
“ดีแล้วขอรับ เมื่อคืนข้าถูกคนร้ายใช้ไม้ตีจนสลบถูกลากไปซุกไว้ในพุ่มไม้ ห
