บ่ายคล้อยกัวเอินถงก็ตื่นขึ้น นางรู้สึกสดชื่นขึ้นแต่ร่างกายยังคงร้อนรุ่มอยู่ภายใน จีหลุนเข้ามาถึงก็สั่งให้บ่าวรับใช้เตรียมน้ำเย็นมาให้นางอาบ ชายหนุ่มหย่อนร่างลงไปในอ่างไม้ใบใหญ่ อาบน้ำให้กับตนและภรรยาไปพร้อมๆ กัน
“ท่านพี่ ไม่หนาวหรือเจ้าคะ?”
“ไม่เป็นไร ข้าอยากแช่น้ำเย็นเป็นเพื่อนเจ้า เป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าหายร้อนหรือยัง?” จีหลุนตอบด้วยรอยยิ้มละไม
“ยังร้อนอยู่เลยเจ้าค่ะ แต่ไม่เท่ากับตอนเช้า”
“อดทนหน่อยเถิด ผ่านห้าวันนี้ไป ก็รอแต่เพียงขาของเจ้าจะแข็งแรงพอที่จะเดินได้”
“เจ้าค่ะ”
เขาช่วยนางแต่งตัวเสร็จก็เรียกให้สาวใช้นำอาหารเข้ามา กัวเอินถงรู้สึกอบอุ่นใจที่เขาดูแลนางเป็นอย่างดี แต่ใจหนึ่งก็ยังเป็นกังวลถึงบิดาและพี่ชายที่อยู่แดนไกล หากนางเดินได้โดยไม่ต้องพึ่งยาปลุกวิญญาณอีกล่ะก็ นางจะรีบเดินทางกลับเซี่ยงซาวานเพื่อเอาไข่มุกสวรรค์ไปรักษาพี่ชาย
จีหลุนถูกบิดาเรียกให้เข้าไปหาในห้องอักษร ฝู่กั๋ว
