เหย้าหลีถูกต้วนชางกุมข้อมือแล้วเดินนำไปยังม้าหิน อีกมือของพ่อบ้านหนุ่มมีมือของเสี่ยวซวงน้อยอยู่ด้วย เด็กหญิงหันไปยิ้มให้สหายทั้งสามที่ถือกล่องขนมเดินตามหลัง
อี๋เฉินยิ้มกว้างให้กับเสี่ยวซวงน้อย “เหมือนรูปที่เจ้าวาดไว้เลยเสี่ยวซวง ในที่สุดเจ้าก็มีท่านพ่อกับท่านแม่อยู่ด้วยกัน”
เหย้าหลีได้ยินก็หน้าเสีย หันกลับไปหาเด็กน้อยสามคนข้างหลัง “คือ...มันไม่ใช่แบบที่พวกเจ้าคิดหรอกนะ”
พ่อบ้านใหญ่หัวเราะเบาๆ “เจ้าไม่ต้องเสียเวลาอธิบายแล้ว หากไม่อยากให้เรื่องนี้ถูกพูดถึงไปทั้งวังจีก็แค่ให้เด็กสามคนปิดเป็นความลับให้ได้ก็พอ”
สาวใช้ของฮูหยินน้อยทำหน้าปั้นยาก นางไม่ได้คิดจะแอบอ้างเป็นมารดาของเสี่ยวซวงน้อยเสียหน่อย แต่เป็นเด็กหญิงที่ขอร้องนางต่างหาก
ลูกสาวตัวจริงกับท่านแม่ตัวปลอมถูกจับจูงมาจนโต๊ะม้าริมระเบียง ต้วนชางปล่อยมือทั้งซ้ายและขวา “ทุกคนนั่งกินกันตรงนี้ก็แล้วกัน” สายตาเขาเลยไปยังเด็กสามคน “มา ข้าช่
