กำหนดวันแต่งงานของพ่อบ้านต้วนกับเหย้าหลีมีในอีกสิบวันข้างหน้า กัวเอินถงหันมองหน้าเหย้าหลีที่ยืนซีดเซียวอยู่ข้างต้วนชางด้วยความเห็นใจ ข้างฝ่ายพ่อบ้านใบหน้าประดับรอยยิ้มบางๆ เขาค้อมศีรษะขณะกล่าวขออภัยกับท่านฝู่กั๋วกงและกั๋วฮูหยินที่ทำให้ต้องเป็นห่วง
“ต้วนชาง เจ้าเองก็เป็นบุรุษไร้ภรรยามาหลายปี ทั้งยังมี
“คงต้องลำบากเจ้าแล้วล่ะ เหย้าหลี”
องครักษ์หญิงยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่งนางคิดถึงร่างเปลือยของต้วนชางที่นางบังเอิญเห็นเข้าเมื่อวาน หญิงสาวขนลุกซู่ เมื่อคิดขึ้นได้ว่าอีกสิบวันข้างหน้านางจะต้องร่วมห้องร่วมเตียงกับคนผู้นั้น
“เพื่อให้ภารกิจของท่านหัวหน้าเผ่าและฮูหยินน้อยสำเร็จ ข้าจะหาทาง ตกลงกับต้วนชางเองเจ้าค่ะ”
“เจ้าแน่ใจหรือว่าจะตกลงกับเขาได้?” กัวเอินถงนึกถึงเรื่องของตนเอง พอนอนร่วมเรียงเคียงหมอนกันหลายคืนเข้า นางกับท่านชายจีก็เหมือนจะขาดกันไม่ได้
“ข้าจะพยายามเจ้าค่ะ”
“ขอให้ต้วนชางดีกับเจ้าก็แล
