ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

เรื่องแบบนี้ต้องรอบคอบ

[07 : 00 น.]

ดิสค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาบนเตียงนุ่ม นี่คือการตื่นแบบปกติ ห้องนอนแบบปกติ ชุดนอนสีเทาแบบปกติ เขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าความปกติมันเป็นเช่นไร

ดิสยันกายลุกขึ้นนั่ง โอเค เขาเพิ่งตื่น มันค่อนข้างจะมึนเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร ยังสบายมากหากเทียบกับการหลับไป 5 ปี ดิสยิ้มอ่อนมองห้องนอนกว้าง ทุกอย่างถูกจัดวางไว้แบบเดิม ก่อนจะหลับเป็นเจ้าชายนิทราไป พ่อแม่คงคิดถึงเขามาก

ดิสลุกขึ้นไปแปรงฟันอาบน้ำก่อนจะแต่งตัวสวมชุดวอร์มเพื่อเตรียมตัวไปที่ที่หนึ่ง

ห้องออกกำลังกาย

เขามองลู่วิ่งและเครื่องออกกำลำกายอื่นๆ ที่ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบในห้องกว้าง บ้านของเขาเป็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่ มันแทบจะมีห้องสำหรับทุกอย่าง นี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น

ดิสมองหน้าต่างระบบ วันนี้ก็มีเควสแจ้งเตือนเหมือนทุกวัน

เควส : ออกกำลังกาย รางวัล 10 แต้ม (ไม่บังคับ)

วิ่ง : 1 กิโลเมตร

วิดพื้น : 10 ครั้ง

ซิทอัพ : 10 ครั้ง

ดิสกอดอกมองมันอย่างพินิจ

‘หลังจากนี้เราจะไปเป็นพรานทมิฬ แค่วันละ 10 แต้มมันคงไม่พอหรอก’

ดิสนิ่งมองหน้าต่างระบบ เขาอยากเป็นพรานทมิฬ แต่มันก็มีบางอย่างที่ขัดใจเขาอยู่ พ่อแม่อยากให้เขาไปเรียนมหาวิทลัยแล้วมารับไม้ต่อธุรกิจ พวกท่านคงไม่เห็นด้วยแน่

แต่ดิสจะปฏิเสธพวกท่านก็ยังไงอยู่ เขาต้องหาวิธีที่ลงตัว

ดิสเริ่มออกกำลังกายตามเควส ในหัวก็คิดเรื่องทุกอย่างไปด้วย

ระหว่างที่เขากำลังวิ่งบนลู่วิ่ง ความสงสัยก็ได้เกิดขึ้น ‘แรงของเราตอนนี้มันมีมากขนาดไหนนะ…’

นึกไปสักพักก็วิ่งเสร็จตามเควส ซึ่งนั่นไม่ได้ทำให้เขาเหนื่อยสักเท่าไหร่ แล้วเดินตรงไปที่กระสอบทราย

เขามองมันเล็กน้อย ‘ต่อยหมัดแรกออมแรงไว้ก่อนดีกว่า’

พอสรุปได้ดังนั้น เขาก็ปล่อยหมัดกระแทกใส่กระสอบทรายดัง ปึ่กก! มันส่ายไปมาตามแรง

ดิสยกมือขึ้นลูบปากตัวเองเล็กน้อย “นี่ขนาดออมแรงแล้วนะ”

หมัดที่สองเขาจะลองต่อยแบบสุดแรงดู

ว่าแล้วเขาก็ง้างแขนจนสุด ก่อนจะพุ่งหมัดกระแทกสุดแรงจนทะลุหนังกระสอบ ทำทรายด้านในรั่วแตกกระจายเต็มพื้น

วู้ววว!

ดิสร้องออกมาพลางกับยิ้ม ก่อนจะดึงมือกลับมาแล้วสะบัด จริงอยู่ที่แรงเขามีค่อนข้างจะเยอะ แต่เขาก็ยังสู้ตัวต่อตัวกับบอสแรงค์ B ไม่ได้ แต่หลังจากนี้มันก็ไม่แน่

ระหว่างที่สะบัดมือไปมา อยู่ๆ เขาก็คิดอะไรออก

‘ทำไมระหว่างนี้เราไม่เรียนตามที่พ่อแม่ต้องการ แล้วสะสมแต้มไปเรื่อยๆ ก่อนล่ะ’

ถึงเขาดูลนๆ ไปสักหน่อย แต่ดิสไม่ใช่คนโง่ เขาไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงกับดันเจี้ยนทั้งที่ตัวเองไม่พร้อมหรอก

เขาอยากจะเป็นพรานทมิฬก็จริง แต่มันไม่ใช่เพราะความสนุกตื่นเต้นทั้งหมด เขามีอีกเหตุผลหนึ่งที่พึ่งจะคิดได้เมื่อไม่นานมานี้

ดิสไม่อยากที่จะพึ่งพาพ่อแม่มากไปกว่านี้แล้ว พวกท่านลำบากมามากระหว่างที่เขาหลับอยู่ ดิสต้องการจะยืนด้วยลำแข้งตัวเองให้พวกท่านได้พึ่งพาบ้าง

พอทดลองพลังโจมตีเสร็จเขาก็เริ่มออกกำลังกายต่อ…

พอเสร็จตามเควสสั่ง เขาก็นั่งพักอยู่บนพื้น ถ้าต้องการทำตามเป้าหมาย เขาต้องรอบคอบและวางแผนทุกอย่างให้จริงจัง เขาอาจจะยังเด็ก แต่ไม่ใช่ว่าจะคิดไม่ได้ เขารู้ดีว่าพรสรรค์ของตนนั้นพิเศษ ซึ่งถ้าถูกเปิดเผยออกไปจะมีอะไรวุ่นวายเกิดขึ้นแน่ และมากกว่านั้นคือครอบครัวเขาอาจเป็นอันตรายไปด้วย เขาจะทำเป็นเล่นไม่ได้

ดิสนั่งครุ่นคิด สิ่งแรกที่เขาต้องทำความเข้าใจคือพลังของตัวเขาเอง มันไม่ได้มีแค่พละกำลัง ความอึดและความเร็ว แต่มันยังมีสัญชาตญาณความอยากสู้นั่นอีก

‘ตอนนี้เรายังฟันธงไม่ได้ว่ามันจะรู้สึกแบบนั้นเฉพาะตอนเฉียดตายรึเปล่า…? ’

ตอนนี้เขายังหาคำตอบเรื่องนี้ไม่ได้ เว้นแต่จะต้องหาคู่ซ้อม แต่มันก็ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เขาคาใจ และยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน

‘ทำไมเราถึงฟังภาษามอนเตอร์รู้เรื่อง แล้วทำไมบอสนั่นถึงพูดแต่เรื่องการประหาร’

เขาคงจะรู้คำตอบทุกอย่างได้ก็ต่อเมื่อออกไปเผชิญกับดันเจี้ยนเท่านั้น เพราะฉะนั้นตอนนี้สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือการเตรียมตัว

ดิสรู้ดีว่าการสื่อสารตัวเองค่อนข้างมามีปัญหา เพราะเขานั้นหลับมานานเกินไป ฉะนั้นเขาต้องเรียนรู้และมีเล่ห์เหลี่ยมการเจรจามากกว่านี้ เพราะจากประสบการณ์ที่เห็นราชาวดีต่อรองกับพรานวัยรุ่น เขาจำเป็นต้องใช้มันเป็นแน่

แล้วเขาต้องศึกษามันจากที่ไหนหรือใครล่ะ?

เขามีคำตอบในใจอยู่แล้ว เขาไม่คิดเปล่าเดินไปหยิบแท็บเล็ตบนโต๊ะมุมห้องแล้วกลับมานั่งที่เดิม

‘ถ้าจะเรียนทักษะการพูดให้มันเจ๋งที่สุด ก็ต้องเรียนกับนักจิตวิทยการให้คำปรึกษาสิ และนักจิตที่เจ๋งที่สุดก็คือนักจิตที่เป็นพรานทมิฬ’

ดิสไม่รอช้ากดเข้าเว็บไซต์สาธารณะของสำนักงานพรานทมิฬในกรุงเทพทันที ซึ่งในเว็บไซต์นี้จะบอกชื่อ คลาสและอาชีพที่สองหากมี ของพรานทมิฬทุกคนที่อยู่ในกรุงเทพ ซึ่งพรสวรรค์นั้นถูกปิดเป็นความลับ

และระหว่างเลื่อนดูเขาก็สะดุดตาเข้ากับชื่อหนึ่งเข้า

[พรานทมิฬ คลาส A นาย ยานเกราะ แสงอรุณ อาชีพเสริม ผู้ให้คำปรึกษาเชิงจิตวิทยา]

ไม่ใช่แค่นั้น สังเขปยังบอกอีกด้วยว่าพรานทมิฬคนนี้ให้คำปรึกษากับพวกพรานเหมือนกันเท่านั้น เพื่อให้รับมือการสูญเสียที่ได้รับหลังเข้าไปปิดดันเจี้ยนได้

ดิสสนใจในสังเขปของเขา และคิดว่าถ้าได้เรียนรู้กับชายคนนี้ต้องเป็นประโยชน์กับตนแน่

‘คนอะไรวะชื่อยานเกราะ’

เหลือแค่ต้องหาเบอร์ติดต่อ แต่ก็ช่างมันก่อน เขามีอีกอย่างที่ต้องให้ความสนใจมากกว่า นั่นคือคนที่เก่งการต่อสู้มากๆ

เพราะถ้าให้เขาใช้พละกำลังอย่างเดียวมันไม่เวิร์คแน่ อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้า เขาต้องพร้อม และถ้าเขาอยากจะมีชีวิตรอด ไม่ใช่แค่จากดันเจี้ยน แต่เป็นภัยจากอนาคตหลังจากที่พรสวรรค์เขาไม่เป็นความลับอีกต่อไปแล้ว นั่นคือเขาต้องเก่งให้รอบด้าน

เขาปิดหน้าเว็บไซต์สำนักงานพรานทมิฬ และกดเข้าเว็บไซต์ของบริษัทรักษาความปลอดภัยที่หนึ่งแทน

การทำร้ายคนมันง่าย แต่การปกป้องใครสักคนมันยาก ถ้าเขาต้องการจะเรียนรู้วิธีการทำร้ายใคร เขาควรเรียนรู้จากคนที่ปกป้องผู้คนเก่งที่สุด

เขาตัดสินใจจ้างบอดี้การ์ดระดับ AAA ทันที [นาย วสันต์ อนุสรณ์]

ก่อนเขาจะเริ่มเข้าไปเรียนมหาลัยในเดือนหน้า เขาต้องเรียนรู้จากคนพวกนี้ให้เข้าถึงแก่นแท้

To be continued →