MY PARENT ผู้ปกครองที่รัก

บทนำ “เอาตัวพวกมันเข้าไปไว้ในห้อง!!” ร่างของเหล่าชายฉกรรจ์ฉุดกระชากร่างของหญิงสาวนับสิบคนไปไว้ที่ห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องสำหรับเก็บตัวหญิงสาวที่พวกมันเพิ่งนำตัวมาสำหรับไว้บริการแขก “ฮึกๆ ฮืออออ ที่นี่ที่ไหนฮือ” เสียงร้องของเหล่าหญิงสาวร้องไห้สะอื้นด้วยความกลัว พวกเธอทั้งหมดที่อยู่ในห้องนี้ต่างถูกนำตัวมาโดยที่ตัวเองไม่เต็มใจทั้งนั้น โดยสาเหตุก็คือพ่อแม่ไม่มีเงินใช้หนี้จึงเอาตัวลูกสาวมาใช้หนี้แทน รวมถึง ‘น้ำหวาน’ หญิงสาวผู้โชคร้ายซึ่งถูกแม่เลี้ยงของเธอก็เอาตัวเธอมาใช้หนี้แทนเหมือนกัน “ไม่ต้องร้องนะ พวกเราต้องเข้มแข็ง” น้ำหวานพูดปลอบคนอื่นๆ อย่างอ่อนโยน ไม่ใช่ว่าเธอไม่กลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เธอเข้มแข็งมากพอ และเธอจะต้องไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้แน่ๆ “เอาตัวนังนี่ กับสองคนที่อยู่มุมห้องขึ้นไปข้างบน!!!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้มาที่เธอและอีกสองคนข้างหลัง โดยไม่รู้เลยว่าพวกมันจะพาเธอไปที่ไหนอีก “จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ!!” หญิงสาวดีดดิ้น พยายามต้านแรงฉุดรั้งมหาศาลแต่ไม่เป็นผลเลยสักนิด ยิ่งเธอขยับคนพวกนั้นก็ยิ่งออกแรงมากเท่านั้น “สวยๆ แบบนี้ต้องได้ราคาดีแน่ๆ ฮึ!” น้ำหวานถูกแยกไปอีกห้องโดยข้างนอกล็อกประตูเอาไว้แน่น “ฮึก...ฉันเข้มแข็งไม่ไหวแล้วฮึก” แกร๊ก! ประตูถูกเปิดออกโดยมีร่างหนาของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาเงียบๆ ทำให้เธอลุกขึ้นถอยหลังอย่างไม่ไว้ใจ “นี่เหรอที่มึงบอกว่าเด็ด” “ใช่ครับ รับรองว่าไม่เคย อายุแค่ 19 เองครับเฮีย” “อืม....ออกไปได้แล้วกูจะเช็กของ” “ครับ” เมื่อประตูปิดลงภายในห้องก็ปกคลุมด้วยความเงียบ ร่างบางตัวสั่นระริกถอยหลังจนสุดทาง ชายตรงหน้าเดินตรงไปหาร่างบาง ก่อนจะกระชากร่างนุ่มเข้าหาอย่างง่ายดาย หมับ! “อ๊ะ! ฮึกปล่อยนะ” “ถอดเสื้อผ้าซะ” “มะ...ไม่!” “ถอด” คนตรงหน้ากดเสียงต่ำ ไม่รอช้าเขากระชากร่างเล็กจับกดลงบนเตียงและบีบที่ใบหน้าหวานของเธอเต็มแรง “ฮึก...อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ หนูไม่ได้เต็มใจมาที่นี่เลยฮึก” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างหมดหนทางพร้อมทั้งน้ำตาอาบสองแก้ม “แต่ตอนนี้เธออยู่ในฐานะคนขายตัว ถอดเสื้อผ้าออกซะฉันจะได้จัดการกับเธอง่ายๆ” “ฮึก...หนูขอร้องนะคะ อย่าทำอะไรหนูเลย” แควก! คำอ้อนวอนทั้งน้ำตาของน้ำหวานไม่เป็นผล มือใหญ่ฉีกทึ้งเสื้อผ้าจากร่างกายแรงจนมันขาดวิ่นไปเศษริ้ว “กรี๊ดดด ฮึกอย่านะ!” “ฉันมีเวลาไม่มาก ฉันต้องไปเช็กสองคนนั้นต่ออีก” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิด เขากดร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าลงที่ซอกคอขาว “ฮึกอื้อ ฮือปล่อยหนูฮือกรี๊ดดด ฮือ” แควก! เขาฉีกเสื้อผ้าออกอีกจนเกือบหมด ส่งผลให้เนื้อขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยเล็บของเขาจนแดงไปหมด “อย่าให้ฉันต้องใช้กำลัง มันจะเสียราคา” “ถ้าคุณไม่อยากให้หนูเสียราคาคุณก็ต้องไม่ทำอะไรหนูสิ” “เธอพูดว่าอะไรนะ?” คำพูดของหญิงสาวทำให้เขาหยุดการกระทำไปชั่วขณะ ในใจเหยียดหยันหัวเราะ พยายามทวนคำพูดของเธอว่าตัวเองได้ยินผิดเพี้ยนไปหรือไม่หากแต่มันก็มั่นใจว่าเธอพูดออกมาแบบนั้นจริง ๆ “ลูกค้าเขาก็ต้องชอบของสดใหม่อยู่แล้ว ถ้าคุณมาทำก่อนลูกค้าแบบนี้หนูจะได้ราคาดีได้ยังไงฮึก” หญิงสาวเอ่ยหว่านล้อม แม้ว่าจะกล้าๆ กลัวๆ ที่จะพูดกับเขา ทว่ามันเป็นทางเดียวที่เธอจะสามารถต่อรองกับเขาได้ “นี่สาวน้อย...” ชายตรงหน้าบีบที่คางเล็กแน่นเมื่อเธอกล้าอวดดีต่อรองกับเขา “โอ๊ย เจ็บฮึก!” “ไม่มีคนขายตัวคนไหนไม่เคยก่อนไปถึงมือลูกค้าหรอกนะ ฉันต้องเช็กของว่าเธอจะต้องไปอยู่ในเกรดไหน” ไม่ใช่ว่าเขาจะทำแบบนี้กับทุกคนหรอกนะ แต่วันนี้เขากลับรับอาสาจะเช็กของแทนเพราะนึกสนุกแต่ไม่นึกเลยว่าจะต้องมาเจอกับเด็กนี่ “ฮึกฮือ...แต่หนูไม่อยากทำฮือ” “แต่เธอต้องทำ!” พรึ่บ! “กรี๊ดดด ฮือออปล่อยนะฮืออ” หญิงสาวถูกกดลงบนเตียงโดยมีเขาทาบทับร่างเธอเอาไว้ “เธอร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ มันเป็นเวรกรรมของเธอเองโทษฉันไม่ได้” แควก! เมื่อร่างบางไร้สิ่งปิดกันทุกสิ่ง ผิวขาวเนียนละเอียดเผยต่อคนตรงหน้าทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้ เขาแน่นิ่งไปทันที สายตากวาดมองผิวขาวเนียนตรงหน้าราวกับหลงใหลหากแต่มันแฝงซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งที่ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ถึงความผิดของเขาได้ “ฮึกปล่อยหนูฮือ” “เฮ้ยพวกมึงที่อยู่ข้างนอก! กูไม่เช็กของคนที่เหลือแล้วส่วนยัยนี่คืนนี้กูเหมา!”