บทที่ 1 เหมาทั้งคืน (1)
1280 คำ
บทที่ 1
เหมาทั้งคืน (1)
“ฮึกปล่อยหนูไปเถอะนะ” เสียงเล็กร้องไห้อย่างหนักพยายามอ้อนวอนให้คนใจร้ายปล่อยเธอ
หลังจากที่คนตัวโตประกาศกร้าวกับการ์ดด้านนอกว่าจะขอเหมาตัวเธอทั้งคืนเขาก็พาเธอขึ้นรถยนต์คันหรูสีดำสนิท และให้เธอคลุมเสื้อของเขาเพื่อปกปิดร่างกายเอาไว้ก่อนออกตัวรถไปอย่างรวดเร็ว
“ก็ได้ยินแล้วนี่ว่าฉันเหมาเธอทั้งคืน” คนตัวโตเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจกับคำร้องขอของเธอ อีกทั้งยังสนใจกับการขับรถโดยไม่แม้แต่ปรายสายตามองร่างเล็กข้างๆ สักนิดว่าเธอจะกลัวจนตัวสั่นมากเพียงใด
“ฮึก...ฮึกฮือ...คุณมันเป็นคนเลว! เลวยิ่งกว่าอะไรฮึก”
ทันทีที่หญิงสาวเอ่ยประโยคพร้อมน้ำตา ไฟในใจของเขาก็ลุกโชนราวกับเอาน้ำมันมาราดซ้ำยิ่งทำให้โกรธดั่งเปลวเพลิงที่สาดสุม เขาเบรกรถตัวรถกะทันหันจนคนตัวเล็กตกใจตัวสั่นก่อนที่มือใหญ่จะตรงมากระชากร่างบางเข้าหาตัวด้วยความโมโหสุดขีด
หมับ!
“ก็ใครใช้ให้เธอมาขายตัวเองล่ะวะ!” คนตัวโตบีบที่แก้มของเธออย่างแรง
“หนูไม่ได้อยากขายตัวแต่ฉันโดนบังคับมา! ได้ยินไหมว่าหนูไม่ได้เต็มใจ!”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันมีหน้าที่จัดการกับคนขายตัวอย่างเธอไม่ใช่เทพบุตรที่ต้องมาเห็นใจคนโชคร้ายอย่างเธอ!”
พลั่ก!
ร่างสูงผลักคนตัวเล็กเข้าที่ประตูอย่างแรงด้วยอารมณ์โกรธจัด เขาไม่ใช่คนใจดีที่จะต้องมาเมตตาเด็กน้อยตาดำๆ แบบเธอ แล้วอีกอย่างเขาเองก็เสียเงินกับการเหมาเธอคนนี้ทั้งคืนไปแล้วจะให้ปล่อยไปก็โง่เต็มทน แถมยังต้องรับผิดชอบโดนค่าปรับมหาศาลหากไม่เอาเด็กไปคืนอีก
“ฮึก...ชีวิตหนูมันเป็นแบบนี้เองฉันไม่ได้อยากมีชีวิตแบบนี้เลย! ถ้าหนูเลือกได้หนูก็อยากเกิดบนกองเงินกองทองเป็นลูกคุณหนูที่พ่อแม่ดูแลราวกับไข่ในหินเหมือนกัน! แต่หนูเลือกไม่ได้ไง!! ฮืก...หนูก็แค่อยากเรียนหนังสือในมหาวิทยาลัยดีๆ ได้งานดีๆ เลี้ยงตัวเองเลี้ยงครอบครัวให้มีความสุข แต่ครอบครัวที่หนูรักกลับทรยศเอาหนูมาขายเพื่อแลกกับเงินไม่กี่บาท! ฮึก งั้นหนูยอมตายดีกว่าไปเป็นคนขายตัวให้คนอื่นเขาย่ำยี!!”
หมับ!
พรึ่บ!
พูดจบหญิงสาวก็เปิดประตูรถและรีบวิ่งออกไปกลางถนน
“เห้ย! ทำบ้าอะไรวะ!” ไม่รอช้าเขารีบวิ่งตามคนตัวเล็กและรีบฉุดรั้งร่างบางให้ออกจากถนนทันที
“ฮึก ฮือ ปล่อยหนูนะ หนูอยากตาย!”
“เป็นบ้าเหรอวะ!”
“หนูยอมตายดีกว่าต้องมาขายตัว! อื้อปล่อยนะ!”
“เธอบังคับฉันเองนะ!” คนตัวโตตัดสินใจถอดเนกไทออกเพื่อเอาไปมัดข้อมือทั้งสองของคนร่างเล็ก
“ทำอะไร...ปะ...ปล่อยนะ!”
“เธอได้ตายแน่ แต่ขอฉันเอาเธอให้คุ้มกับเงินที่จ่ายก่อนแล้วกัน!” เมื่อมัดเสร็จร่างสูงก็ฉุดกระชากให้ขึ้นรถจนได้และเขาก็ออกรถไปทันที
@ ZXCLUB
“ช่วยด้วยค่ะ หนูโดนลักพาตัวคุณคะคุณ!!!” เสียงเล็กตะโกนเสียงดังตรงที่จอดรถโซนวีไอพีของคลับหรูชื่อดังซึ่งเขาเป็นเจ้าของโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด
“ตะโกนแหกปากทำไมวะไม่มีใครช่วยเธอหรอก ตามมานี่!” ไม่ว่าเธอจะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน
คงจะเป็นเพราะว่าเธออยู่กับเจ้าของคลับซึ่งใครก็ต่างรู้ว่าเขา ‘ไม่ธรรมดา’ ไม่มีใครกล้าต่อกรกับเขา
“ช่วยด้วย! คุณคะช่วยด้วยค่ะหนูโดนลักพาตัวแจ้งตำรวจทีค่ะ นะคะช่วยหนูด้วย” แต่เธอไม่ยอมแพ้ยังคงตะโกนสู้แข่งกับแรงฉุดกระชากของเขา
“ตะโกนพอใจรึยัง! ตะโกนให้พอนะพอเข้าไปในคลับแล้วก็หุบปากด้วย!”
“แล้วคุณจะพาหนูไปไหน ถ้าไปทำเรื่องอย่างว่ายังไงหนูก็ไม่ยอมแน่!”
“ตอนนี้ไม่มีอารมณ์เอาแล้วเว้ย! ก็แม่งแหกปากน่ารำคาญซะขนาดนี้”
“ฮึก! จะ...จริงนะ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับปาดน้ำตาด้วยความดีใจ
“เออ! จะตะโกนต่อมั้ยจะได้ยืนรอ อยากตะโกนดังแค่ไหนก็ตะโกนเลยเต็มที่ ฉันจะยืนดูเธอตรงนี้แหละ”
“มะ...ไม่แล้ว แล้วคุณจะพาหนูไปไหนไปทำอะไร”
“อยากแดกเหล้า!”
“แล้วพาหนูมาด้วยทำไม”
“จะให้ปล่อยเธอไปรึไง แค่ฉันเหมาเธอทั้งคืนก็เสียเงินไปเยอะแล้วถ้าไม่เอาเธอไปคืนก็โดนปรับอีก มาด้วยกันนี่แหละเดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปคืน”
“ละ...แล้ว...แล้วไม่ส่งหนูกลับไปที่นั่นไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้! พูดมากน่า...เข้าไปได้แล้วเสียเวลา!”
ร่างสูงออกแรงดึงแขนให้ร่างบางเดินตามตัวเขามาติดๆ ทันทีที่เขาเข้าไปในคลับเสียงเพลงบีทหนักและแสงไฟสลัวสาดส่องไปมาจนทำให้เธอปวดหัว
“กว่าจะมานะมึง” เสียงของกลุ่มคนตรงหน้าเอ่ยขึ้นก่อนหยิบยกแก้วขึ้นมากระดกหมดรวดเดียว
“ไปไหนมาวะ” เสียงของชายอีกคนเอ่ยถามต่อ
“เสือก” คนตัวโตไม่ตอบอะไรก่อนจะนั่งลงบนโซฟาตัวยาวและไม่ลืมที่จะดึงร่างบางให้นั่งลงข้างๆ
“แล้วสาวน้อยคนนี้เป็นใคร ผลพลอยได้จากการเช็กของอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย”
“จะอะไรล่ะ ก็ต้องเป็นงั้นอยู่แล้ว อย่างไอ้ต้นไม่ยอมเสียเงินเปล่าหรอก”
“พวกมึงนี่พูดมากจังวะ กูยังไม่ได้เป็นไรกับยัยเด็กนี่มึง จะซื้อต่อกูมั้ยล่ะ”
“นี่คุณ!” ร่างบางโกรธจัดที่เขาจะขายเธอให้กับคนอื่น ไม่ใช่อะไรหรอกนะแต่เขาสัญญากับเธอแล้วว่าจะไม่ทำอะไรแบบนั้น
“อ้าว อะไรของมึงวะ”
“เออช่างเถอะ”
“แล้วว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ ดูแล้วยังเด็กอยู่เลยอายุเท่าไหร่เนี่ย” ชายอีกคนถามกับร่างบาง
“อะ...เอ่อ...ชื่อน้ำหวาน อายุ 19 ค่ะ”
“ฮะ! 19 เหรอ!!! ถามจริงมาขายตัวทำไมเนี่ยแล้วไม่เรียนเหรอ”
“คือ...เอ่อคือ...หนูโดนบังคับค่ะหนูไม่ได้เต็มใจนะคะ ช่วยหนูด้วยนะคะหนูไม่อยากกลับไปที่แบบนั้นอีกแล้วฮึก นะคะช่วยหนูด้วยนะคะ” หญิงสาวรีบกอดแขนคนตรงหน้าพร้อมทั้งน้ำตา เธอไม่ได้จะอ่อยหรือเรียกร้องความสนใจแต่เธอต้องการออกจากวังวนบ้าๆ นี้
“นี่! อย่ามาทำตัวอ่อยผู้ชายต่อหน้าฉัน ฉันเหมาเธอมานะ!”
ร่างสูงดึงแขนร่างบางให้ออกจากการเกาะกุมและดันให้เธอกลับไปนั่งข้างเขาเหมือนเดิม หญิงสาวปาดน้ำตาในใจก็ผิดหวังเพราะไม่ว่าเธอจะทำยังไงเขาก็ไม่เห็นใจเธอเลยสักนิดยังไงซะเธอก็ต้องกลับไปที่นั่นและก็ต้องขายตัว
ชายหนุ่มทั้งสามมองหน้ากันไปมาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพราะคนที่เหมาหญิงสาวคนนี้ก็กลับทำหน้านิ่งเฉยไม่สะทกสะท้านแต่ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดจะทำอะไรกันแน่
- ผู้เขียน
