บ้านไม้หลังใหญ่ที่ดูแปลกตากว่าหลังอื่น เมื่อเดินขึ้นบันไดไปก็พบกับหน้าชานกว้างซึ่งน่าจะเป็นลานไว้นั่งหรือต้อนรับแขกส่วนด้านข้างก็แบ่งเป็นห้อง 2 ห้อง มีพื้นที่โล่งแบ่งเป็นห้องครัวที่ไม่ได้มีฝากั้นซึ่งดูง่าย ๆ หากแต่จัดแต่งไว้เป็นระเบียบ
เมื่อเดินเข้าไปก็พบว่านายเที่ยงหรือผู้นำชุมชนนั่งรออยู่ก่อนแล้วโดยด้านหน้ามีโต๊ะเตี้ยวางถ้วยจานอาหารไว้พร้อมแล้ว
“มาครับมานั่ง ๆ” นายเที่ยงเอ่ยเรียกแล้วใช้มือตบลงไปบนพื้นที่ว่าง
หนุ่มสาวที่ขึ้นบ้านใหญ่เป็นครั้งแรกยิ้มตอบแล้วค่อย ๆ ย่อนตัวลงนั่ง
ดวงตาคูงามมองไปยังจานอาหาร แม้จะไม่คุ้นเคยแต่เธอก็เคยกินหาหารพื้นบ้านของหลายหมู่บ้านในชนบทมาแล้ว ทำให้เป็นเรื่องที่ไม่ได้ทุกข์ร้อนกับอาหารการกินของตัวเองมากนัก
“ไม่รู้ว่าคุณทั้งสองชอบอาหารแบบไหน จะกินเผ็ดหรือจืด วันนี้กินไปก่อนนะครับ ยังไงก็บอกได้ ผมจะให้ลูกสาวผมทำให้พรุ่งนี้ครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ รินเคยกินพวกลาบก้
