เจ็บใจไม่หาย บริการเหล้าให้ตัวเองแล้วยกแก้วขึ้นกระดกดื่มให้ลืมความเครียดและดวงหน้าหวานใสของนางฟ้าตอนส่งรอยยิ้มให้ไอ้หน้าลิงขาววอกคนนั้น
หมัดหนักทุบลงโต๊ะไม้แรงจนน้ำเมาในแก้วกระฉ่อนจานกับแกล้มกระเพื่อมเสียงสนั่นไปทั้งโต๊ะแต่โชคดีที่มีเสียงดนตรีสดกลบ เขารู้แล้วว่าตัวเองไม่ใช่สเป็คฐานิดาแน่ๆ เพราะคนที่เข้ามาข้องเกี่ยวกับหล่อนแต่ละคนมีดีกรีเป็นแพทย์หรือนักศึกษาแพทย์ทั้งนั้น
เออ! ก็รู้ว่าเป็นเมียหมอน่ะดีมีคนนับหน้าถือตา แต่เขาไม่เข้าใจว่าข้าวหอมจะไปปักใจเลือกอาชีพของคนที่ดูแลคนอื่นมากกว่าดูแลเมียตัวเองทำไม มาเลือกเขาสิ เลือกนักธุรกิจจะมอบทั้งเงินทั้งเวลาให้ไปจัดการเองตามใจ นึกถึงแล้วโมโหชะมัด อยากจะบ้าตายอกเกือบแตกตายแล้วนะ!
“เบาๆ สิพี่! คนมองทั้งร้านแล้ว”
“ไอ้หมอหน้าอ่อน ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มึง! มึง! เดี๋ยวมึงได้เจอตีนกูแบบไอ้หมอปุ๊ กล้าดียังไงมาจีบข้าวหอม กูรักของกูหวงของกูมาตั้ง
