ธนาตย์พาลูกเมียแวะทานอาหารในร้านบรรยากาศดีก่อนช่วงบ่ายถึงได้อุ้มลูกสาวตัวน้อยพาเข้าไปชมด้านใน
สัตว์หลากหลายพันธุ์ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวรุ่นจิ๋วได้ คนค่อนข้างเยอะเพราะมีโรงเรียนพาเด็กมาทัศนศึกษาใส่ชุดเครื่องแบบสีเดียวกันเดินสวนทางไปมานับร้อย
“คุณพ่อขา น้องเกวอยากเข้าไปดูใกล้ๆ” หนูน้อยชี้ไปยังกรงขนาดใหญ่ที่มีเสือโคร่งนอนอยู่ตรงกลางกรง
“ไม่ได้ค่ะ พี่เสือกำลังหลับ ถ้าน้องเกวเข้าไปใกล้พี่เสือจะตื่นแล้วก็จะวิ่งมากัดน้องเกวเลือดไหล” กลัวสามีจะรับปากณิชาภัทรรีบห้าม ขยับเข้าไปใกล้ลูกสาวอีกนิดกระชับปีกหมวกใบเล็กให้บังแดดไว้ไม่ให้เผาผิวบอบบาง ปากน้องเกวซีดลงมากแต่ยังพูดอะไรเจื้อยแจ้วไปตามประสาซบหน้ากอดอ้อนบิดายกใหญ่
“คุณแม่ขา น้องเกวหิวน้ำ”
“จ้ะ” ใช้ซอกคอหนีบร่มไว้ก่อนจะเปิดฝาขวดน้ำส่งหลอดไปทางริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มให้ดื่มน้ำดับกระหาย
“ไม่ใช่แค่ลูกแต่พ่อก็หิวเหมือนกันนะ”
พูดขึ้นมาลอยๆ
