12
1062 คำ
‘เอ๋ยจะไม่กลับไปเมืองไทยอีกชั่วชีวิตนี้ หรือหากกลับก็เพื่อไปขอหย่าขาดจากเขาเท่านั้น’
คำพูดนั้นได้กล่าวกับคุณน้ารัตนา และการกลับมาครั้งนี้ก็ตั้งใจไว้ว่าจะทำอย่างนั้นแต่มารดาเขากลับขอร้องแล้วที่บ้าไปกว่านั้นคือหล่อนรับปากท่านว่าจะให้โอกาสเขา!
ตั๋วเครื่องบินกลับอเมริกาถูกซื้อไว้แล้วเก็บไว้มิดชิดในลิ้นชักข้างหัวตียงลงวันที่ยี่สิบในอีกสามเดือนข้างหน้า
อีกสามเดือนเท่านั้นที่หล่อนจะยอมให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง หากเขารักแค่ลูกคำตอบเดิมของหล่อนคือขอหย่าขาด รับผิดชอบลูกร่วมกันก็พอแล้ว อย่ามามีพันธะอย่างอื่นด้วยกันอีกเพราะแค่นี้หล่อนก็เจ็บจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
‘พี่ธันรักหนูมากนะแค่พี่เขาไม่ชัดเจนในคำพูดเท่าการกระทำ หนูอยู่ไกลมากงานพี่เขายุ่งแค่ไหนก็ไปหาหนูกับลูกเสมอ พี่เขาไม่เคยออกนอกลู่นอกทางสักครั้งแม่กับพี่ๆ ทั้งสองยืนยันได้’
พอเถอะ! พอสักที!! เลิกพูดประโยคนั้นในหัวสักทีจะได้ไหม หล่อนไม่อยากฟัง!!
เมื่อใกล้หมดลมหายใจถึงโผล่ศีรษะขึ้นมาเหนือน้ำยกสองมือขึ้นปิดดวงหน้าสะอื้นร่ำไห้ร่วมกับตนเองในหลายปีก่อนที่ต้องหลบมาร้องไห้คนเดียวในห้องเล็กนี้เพราะถูกเขาไล่ไปให้ไกล…
ผ่านไปนานเท่าไหนไม่รู้ที่เผลอหลับไปแล้วไม่ได้ยินกระทั่งเสียงเรียกจากหน้าห้องน้ำ ธนาตย์ร้อนใจมากลองหมุนลูกบิดโล่งใจที่หล่อนไม่ได้ล็อกประตูก็หมุนเข้าไปข้างในทันที เขาสาวเท้ายาวๆ เข้าไปข้างในตามเสียงน้ำจนกระทั่งเห็นภรรยานอนแช่อ่างจากุ๊ดชี่แล้วเผลอหลับ
ร่างกายขาวนวลท้าทายสายตาแม้จะมีฟองสบู่บางๆ ปกคลุมแต่มันก็ไม่ช่วยให้อะไรๆ รอดพ้นสายตาเขาได้เลย
น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงลำคอ
เวรเถอะ! เห็นสัดส่วนเย้ายวนของเมียแค่นี้ทำไมอารมณ์ต้องมาเร็วขนาดนี้ด้วยนะ หลุบสายตาลงมองส่วนนั้นของตัวเองที่ขยายใหญ่แล้วหงุดหงิดจะบ้าตาย รีบย่อกายลงนั่งบนส้นเท้าข้างอ่างปลุกภรรยา
“เอ๋ยตื่น เอ๋ย ใครให้มาหลับในห้องน้ำแบบนี้”
“อืม...” ครางรับทว่ายังคงหลับ
ส่ายศีรษะเล็กน้อยรู้เลยว่าแม่คนขี้เซาไม่ยอมตื่นง่ายๆ อย่างแน่นอนจึงตัดสินใจช้อนกายเปล่าเปลือยออกจากอ่างน้ำ แต่สงสัยจะอุ้มเร็วไปหน่อยแม่คนขี้เซาถึงรีบลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพยศใส่พลางใช้มือสองข้างปิดบังส่วนสงวน
“คุณธัน! ปล่อยเอ๋ยลงเดี๋ยวนี้นะคะ”
“ไม่ ใครให้มานอนในห้องน้ำแล้วใครใช้ให้ไม่ยอมตื่นเองตอนพี่ปลุกดีๆ”
“ปล่อยเดี๋ยวนี้”
“เมียพี่เอาแต่ใจจังเลยนะ”
ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ธนาตย์ก็ยอมปล่อยภรรยาลงยืนเองอยู่ดี เอื้อมมือไปเปิดฝักบัวให้น้ำไหลลงมาชะล้างฟองสบู่ออก ดูซิ หล่อนแช่น้ำนานจนเนื้อตัวเกือบเปื่อย ทำไมถึงเผลอหลับได้ขนาดนี้ไม่รู้เหรอว่ามันอันตรายทว่าความหวังของเขานั้นช่างโชคร้ายที่ณิชาภัทรผลักไสและเดินหนีออกห่าง
“จะไปไหน มาล้างตัวเดี๋ยวนี้จะได้ไปนอนกัน”
“ไม่ค่ะ เอ๋ยจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นถ้าคุณยังยืนอยู่ตรงนี้ ว้าย!”
หวีดร้องเสียงหลง ผ้าเช็ดตัวอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือคว้าแต่ก็คงว้าไม่ทันถูกวงแขนกำยำกอดรัดร่างกายไว้แน่นดึงรั้งกลับมาอยู่ใต้สายน้ำ เนื้อตัวขาวนวลเปลี่ยนเป็นสีชมพูเปล่งปลั่งเขินอายสายตาสามีแม้จะเคยมีอะไรกันหลายครั้งแล้วก็ตามแต่เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดจึงมีความประหม่าเกิดขึ้น กายหล่อนตกอยู่ในวงแขนแกร่งสายน้ำไหลลงมาชโลมจนเปียกไปหมดทั้งหล่อนและเขา ชโลมกายกำยำเปียกชุ่มเสื้อลู่แนบแผ่นอกกำยำจนเห็นอะไรต่อมิอะไรท้าทายสายตาชวนให้แข้งขาสั่นเทา พระเจ้า จู่ๆ มือไม้หล่อนก็อ่อนแรงขึ้นมาไม่รู้ว่าหนาวหรือกลัวสัมผัสของเขา
“เอ๋ย...”
“ไม่นะคะ ปล่อยเอ๋ยเดี๋ยวนี้”
ตวาดใส่เสียงสั่นพยายามข่มใจไม่หวั่นไหวไปกับสายตาสื่อความหมายของเขา จังหวะที่เขาลดใบหน้าลงมาใกล้นั้นณิชาภัทรใช้มือผลักแผ่นอกกำยำออกเต็มแรงเบือนหน้าหนีแต่ก็รู้ว่าแรงตัวเองสู้เขาไม่ได้
“อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”
“เอ๋ยก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้”
ตอบกลับเสียงสั่นไม่แพ้กันด้วยความต้องการ วงแขนกำยำรัดเอวภรรยาแน่นขึ้นเบียดแผ่นอกแนบชิดไปกับทรวงงาม
เสียงหวานครางประท้วงยิ่งทำให้เขาตื่นตัวหนักมากกว่าเดิมในใจร้อนรุ่มอัดแน่นไปด้วยความต้องการอยากเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับภรรยาเร็วๆ รีบยกกายหล่อนขึ้นพาเดินไปยังมุมห้องน้ำดันแผ่นหลังติดกำแพงก่อนถาโถมกายเข้าหา ฝังจมูกบนซอกคอหอมกรุ่นตราตรึงข้อมือเล็กหนาแน่นไซ้ซอกคอขาวส่วนมือก็ไม่ปรานีวางทาบบนทรวงงามนวดคลึงสัมผัสจาบจ้วง ส่งปลายนิ้วโป้งสะกิดปลายถันหนักหน่วงจนกายหล่อนกระตุกเฮือกเปล่งเสียงครางยอมแพ้เกมกามา
กายกำยำยังมีเสื้อผ้าครบจึงพอมอบความอบอุ่นให้ภรรยาได้คลายหนาว เลื่อนริมฝีปากลงจูบทรวงงามขณะย่อกายลงคุกเข่า สะดือบุ๋มสวยถูกจุมพิตหนักได้ยินเสียงกระเส่าจากเจ้าของร่างที่ซ่านสยิวถึงขั้นต้องแขม่วหน้าท้อง
เมียกำลังร้อน ดีมาก
ร้อนให้สุดๆ เขาพร้อมจะปรนนิบัติทุกท่วงท่า!
“อืม...” มือขาวขยุ้มศีรษะสามี ทรมานจะบ้าเมื่อเขาส่งปลายนิ้วมาหยอกเย้ากับส่วนอ่อนไหว
ตวัดสายตาขึ้นมองแววตาเว้าวอนแวบแรกก็รู้สึกเอ็นดูจึงเลื่อนใบหน้าลงมาอยู่ระดับเดียวกับความสาว ยกเรียวขาขวาขึ้นพาดไหล่ตนเองเปิดช่องว่างให้ปลายนิ้วได้เข้าไปสำรวจความพรักพร้อม แววตาคู่สวยมองมาขลาดๆ ส่ายหน้าปฏิเสธแต่เขาเองก็ส่ายหน้าปฏิเสธหล่อนเช่นเดียวกัน
“คิดถึงจะบ้า...”
- ผู้เขียน
