“ฝีมือเธอใช่ไหม… ยัยตัวดี”
เสียงของคมน์เข้มจนน่ากลัว กล่าวโทษหญิงสาวที่พลัดหลงเข้ามาในแผนซึ่งตัวเองวางไว้
“อะไรคะ… ”
ดาวเรืองหน้าเสีย ไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร
“แหวน… แหวนหมั้น จำได้ว่าก่อนเข้าไปอาบน้ำฉันวางเอาไว้ตรงนี้... ”
“ไม่มีนะคะ… ”
ดาวเรืองส่ายหน้า หล่อนมั่นใจว่าไม่เห็นจริงๆ
“เธอนี่มันสิบแปดมงกุฎ… ในห้องนี้มีแค่เธอกับฉันเท่านั้น ยังจะมีหน้ามาปฏิเสธ ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยก็ว่าไปอย่าง”
“ไม่มีค่ะ… ไม่เห็นนะคะ”
ดาวเรืองยืนกราน
“ปากแข็ง… ถ้ามั่นใจว่าไม่ได้ขโมย เธอจะต้องยอมให้ฉันค้นตัว”
คมน์หรี่ตามองเรือนร่างเอิบอิ่ม ผิวขาวสะอ้าน ทรวงอกอวบใหญ่สะดุดตาน่าล้วงน่าควักจนความคิดหื่นผุดวาบเข้ามาในหัวของเขา
“ค้น… ยังไงคะ… ”
คนโดนปรักปรำย้อนถามเสียงแผ่ว
“ก็ค้นตัว… และต้องค้นทุกซอกทุกหลืบในเรือนร่างของเธอ... ค้นจนกว่าจะแน่ใจว่าแหวนไม่ได้อยู่กับเธอ”
คมน์สืบเท้าเข้าประชิดร่าง
“หนูไม่ได้ขโมยแหวนของคุณนะคะ”
ดาวเรืองส่ายหน้า
ถอยร่นจนแผ่นหลังติดผนัง ก่อนจะยืนนิ่งอย่างจำยอม เพราะมั่นใจว่าแหวนของเขาไม่ได้อยู่กับหล่อนอย่างแน่นอน
หรือจะต้องให้เขาค้น…
เพื่อความบริสุทธิ์ใจ ดาวเรืองคิดในใจ
“คุณคมน์… ”
ดาวเรืองเอามือปัดป้องความซุกซนของเขา คมน์พยายามจะแกะกระดุมเสื้อของหล่อน
“อย่าเล่นตัวน่ะ… ถ้าเธอฉลาดก็ควรอยู่ให้เป็น ถ้ายังอยากอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไป… เธอก็น่าจะรู้ ว่าควรจะตามใจเจ้าของบ้านอย่างฉัน”
คมน์หยุดแกะกระดุม รวมมือทั้งสองข้างของคนตัวเล็กขึ้นมาล็อกเอาไว้เหนือศีรษะ จ้องมองตากันอย่างท้าทาย
“ไม่นะ… อย่าทำ”
ดาวเรืองส่ายหน้า
คมน์ไม่ฟัง
ซ้ำยังสอดมือเข้าใต้ชายเสื้อ ลูบไล้ขึ้นมาตามเอวคอด สัมผัสเนื้อหนุ่มของหล่อน สอดนิ้วล้วงเข้ามาใต้ขอบบราเซียแล้วกอบกุมสองเต้าอวบใหญ่ล้นมือ บีบขยำอย่างนึกมันเขี้ยว
“โอ้ว… ใหญ่มาก”
คมน์เผลออุทานออกมา คลี่นิ้วสัมผัสความนุ่มเนียนของปทุมคู่งาม บีบขยำจนเนื้อขาวปลิ้นออกมาตามซอกนิ้ว กอบกุมก้อนเนื้อนุ่มนิ่มใหญ่ล้นอุ้งมือ เขย่าขยำอย่างเมามัน
“อ๊า… ”
ทรวงอกของคนโดนรังแกขยับยกขึ้นด้วยความเสียวซ่าน นี่คือสัมผัสแรกจากมือชายในชีวิตของหล่อน
“อื๊อ… ”
ดาวเรืองคราง
คมน์แข็งแรงมาก เราสามารถรวบข้อมือสองข้างของหล่อนได้ด้วยมือเดียว
“อ๊า… พอเถอะคุณคมน์”
ดาวเรืองหลับตา
ไม่อาจปฏิเสธความซ่านเสียวที่มาพร้อมกับสัมผัสอันดิบเถื่อนดุดัน สยิวจนรูขุมขนรอบๆ วงป้านลานหัวนมสีเนื้อแข็งขึ้นมาเป็นเม็ด
“พอแล้ว… อย่าค่ะ... อ๊า... ”
ดาวเรืองสะบัดใบหน้าไปมา
“เดี๋ยวสิ… ฉันกำลังหาแหวน เธออาจจะซ่อนเอาไว้ในร่องนม… นมใหญ่ขนาดนี้ต้องค้นนานๆ... อู้ว... เต็มไม้เต็มมือดีจริงๆ... ”
คมน์ชอบ ตอนนี้หัวนมของหล่อนแข็งโด่เสียดสีอยู่ใต้ฝ่ามือหยาบใหญ่ เขาบีบเคล้นปทุมคู่งามสลับไปมาอย่างเมามัน กดนิ้วหัวแม่มือวนคลึงรอบวงป้านลานหัวนมจนปูดเป่ง ทำเอาดาวเรืองร้องครางออกมาด้วยความลืมตัว ปลายหัวนมชูชันเสียดสีอยู่ใต้ฝ่ามือใหญ่
“อ๊า… อูย… พะ… พอแล้ว… ซี้ดดดด... ”
อาการดิ้นรนขัดขืนของคนโดนรังแก ทำให้คมน์ต้องหยุด
“ปล่อยได้หรือยัง… ก็เห็นแล้วนี่นาว่าไม่มีแหวนอย่างที่คุณว่า”
ดาวเรืองคิดว่าเขาจะหยุด... แต่ที่ไหนได้
“บ้างบนไม่มี… แต่ข้างล่างก็อาจจะไม่แน่... ”
คมน์หลุบตามองส่วนที่ต่ำลงไปจากท้องน้อย มือใหญ่ลูบไล้ลงมาตามสะโพก ลูบคลำที่กึ่งกลางกาย หงายฝ่ามือสอดเข้าใต้หว่างขา ตะล่อมบีบพูทุเรียนยวงใหญ่ไว้เต็มมือ
"อู้ววววว... แม่คุณเอ๊ย... "
คมน์อุทานกับสิ่งที่มือค้นพบ
“คุณคมน์… หยุดนะ... อ๊ายยยย... ”
มือเล็กตีมือใหญ่พัลวัน
อาการขัดขืนของดาวเรืองยิ่งทำให้คมน์สนุกกับการเป็นผู้รุกไล่ การได้สัมผัสของรักของหวงของหล่อน ยิ่งเป็นการปลุกสัญชาตญาณสัตว์นักล่าซ่อนเร้นอยู่ในตัวตนด้านมือของผู้ชายคนนี้
คมน์ช้อนร่างของดาวเรืองขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน พามาวางลงบนโต๊ะไม้เตี้ยๆ ที่ตั้งอยู่หน้าโซฟา
ร่างของดาวเรืองถูกวางลงบนโต๊ะ ถ้าถุงลายดอกพิกุลซึ่งเป็นฟอร์มของสาวใช้ ถูกเลิกขึ้นมากองเอาไว้ที่เอว มือดันเข่าสองข้างขึ้นมาตั้งชันอยู่ที่ขอบโต๊ะ ราวกับถูกโยนขึ้นมาบนขาหยั่งให้หมอตรวจภายใน
“โอ้ว… แม่คุณเอ๊ยใหญ่มาก”
คมน์ตาวาว คุกเข่าลงนั่งพร้อมกับอุทาน ดวงตาเบิกโพลงมองความเป็นสาวของดาวเรืองที่เปิดเปลือยอยู่ตรงหน้า ที่เขามองเห็นของรักของหล่อนได้ชัดเจนก็เพราะว่าดาวเรืองไม่ได้สวมกางเกงใน
“คุณคมน์หยุดนะ… ก็เห็นแล้วใช่ไหมคะ… ว่าไม่มีแหวนอย่างที่คุณว่าสักหน่อย”
ได้เห็นหมดแล้ว…
ดาวเรืองคิดว่าเขาจะหยุด แต่คนเจ้าเล่ห์อย่างคมน์คงไม่ยอมง่ายๆ
“เธออาจจะซ่อนแหวนไว้ข้างใน… ในนี้... ”
ข้างใน!
คุณพระ ต้องหื่นมากขนาดไหนถึงจะคิดแบบนี้ได้ ดาวเรืองไม่คิดว่าเขาจะคิดได้ ผู้ชายคนนี้เสียสติไปแล้ว
“บ้าไปแล้ว… ก็เห็นแล้วนี่นาว่าไม่มีแหวน”
นาทีนี้ดาวเรืองรู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะต้องมานอนในท่าเปิดเปลือยอ้าซ่าให้ผู้ชายจ้องมองของรักของหวงอย่างน่าอาย
“ก็ไม่แน่นะ… บางทีเธออาจจะซ่อนมันไว้ข้างใน เพราะว่าผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่างเธอทำได้สารพัด”
คมน์ปรักปรำพลางดันต้นขาด้านในของหญิงสาวจนแบะอ้าขึ้นมาเป็นรูปตัวเอ็มชิดลำตัว
“ไม่นะ… ”
ดาวเรืองส่ายหน้า
จากนั้นหล่อนก็มีอันต้องสะดุ้งเฮือก
เมื่อปลายลิ้นของเขา ปาดเลียลงมากลางร่องกลีบสีชมพูอ่อนหวาน ร่องสวาทเป็นกลีบนูน ลอยเด่นขึ้นมาจากพุ่มไหมสีดำระยับ
‘โอ้ว… แม่คุณเอ๊ยกลีบน่าเบิร์นสุดๆ’
ดวงตาของคมน์ถลนมองของดี ร่องสวาทโหนกนูนของสาวน้อยเบียดกันแน่น แอ่นอ้าเป็นร่องชึ้นมาท่ามกลางเส้นขนดกดำ
‘สวย… ’
คนหื่นนึกชมในใจ มองกลีบสาวเบ่งบวมขึ้นมาอวดพูร่อง ดูราวกับเอาส้มโอสองกลีบประกบกันแล้วเหน็บไว้ระหว่างง่ามขาอวบขาวที่โดนดันจนกลีบก้นกลมกลึงลอยเด่นขึ้นมา
“อ๊า… ฮื่อ… ”
ดาวเรืองสะดุ้งครางกับวิธีค้นหาแหวนของเขา ปลายลิ้นร้อนผ่าว เฉาะรัวลงกลางร่อง