CHAPTER 13 ยินดีรับด้วยความจำยอม 1
“นายเดินมานี่หน่อยสิ”
“หะ?” สงสัยยัยนั้นจะเป็นบ้าไปแล้วมั้ง มีที่ไหนผู้หญิงเรียกผู้ชายเข้าไปในห้องน้ำ “รีบๆ เดินออกมาได้แล้วหรืออยากนอนในห้องน้ำวะ?
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย นายเดินมาหาฉันหน่อยสิ ขอร้องนะ” ฉันพูดดีทำเสียงออดอ้อนเต็มที่เท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้
“รีบๆ ออกมาเลิกผลุบๆ โผล่ๆ แบบนั้นเสียที” ผมกดเสียงต่ำลงเพื่อจะสื่อให้เธอรู้ว่ากำลังควบคุมอารมณ์เต็มที่
“ฉันไปไม่ได้ ฉันไปไม่ได้จริงๆ นายช่วยฉันด้วย ฮื่อๆ”
มันหมดหนทางจริงๆ ฉันร้องไห้ออกมาทั้งๆ ที่ตัวเองอยู่คาประตูห้องน้ำจะให้เดินออกไปได้ยังไงตอนนี้กางเกงมันเปื้อนหมดแล้วยิ่งเป็นกางเกงสีขาวอีกเสื้อก็สีขาวอีกมืดแปดด้านแล้ว
“เมียมึงร้องไห้แล้ววะไอ้คิวพี ไม่ไปหาเธอหน่อยหรอ”
ผมหันหน้าไปทางเสียงของไอ้โซฟัสแล้วก็ลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปทางห้องน้ำทันที เอาเป็นว่าตกใจนิดหน่อยไม่คิดว่าคนที่เข้มแข็ง
