CHAPTER 14 ความอบอุ่น
ทำไมไปนานจังนะ ฉันรอคิวพีอยู่บนรถมานานมากแล้วแต่ยังไม่มีวี้แววของเขาที่จะออกมาจากร้านเลยและเมื่อมองออกไปจากนอกรถอีกทางด้านหนึ่งของฟากถนนก็เห็นร้านขายเสื้อผ้าในแต่ละร้านมันทำให้ฉันนึกได้ว่างานที่ฉันทำเป็นลูกจ้างขายเสื้อผ้าหลังจากที่ทำหลังเลิกเรียนป่านนี้เจ้าของร้านคงไล่ฉันออกแล้วล่ะ ไม่ได้ไปตั้งสามวันโดยไม่ได้บอกเจ้าของร้านเลยแล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้คิวพี คงจะเป็นหนี้หัวโตทั้งๆ ที่ชาตินี้ไม่รู้ว่าจะใช้หมดไหมฉันถอนหายใจออกมาอย่างไม่เชื่อชะตากรรมพร้อมหลับตาลงอย่างช้าๆ ....
ปึง!
เสียงนั้นทำให้ฉันสะดุ้งหลุดออกจากความคิดและหันหน้าไปที่นั่งประจำคนขับที่ตอนนี้มีคิวพีนั่งอยู่พร้อมกับถุงใบใหญ่ที่ส่งมาให้กับฉันข้างในมันคือผ้าอนามัยทั้งหมด
นี่อย่าบอกนะว่าเขาซื้อมาเหมือนว่าฉันจะเป็นเมนส์แบบไม่หยุดตลอดทั้งปีอ่ะ เล่นซื้อมาเยอะแบบนี้ทั้งกลางวัน กลางคืน แบบมีปีกและไม่มีปีก
